Sunday, November 25, 2012

ශාක්‍යයන්ගේ ලේවලින් පුටු හෝදපු විඩූඪභ කුමාරයා

  කපිලවස්තුපුර නටබුන්

කලින් සතියක ලියපු අයියලා නංගිලා කසාද බැන්ද හැටි කියන බ්ලොග් සටහනෙන් ශ්‍රේෂ්ඨ රාජ වංශයක් විදිහට සැලකෙන් ශාක්‍ය වංශය ආරම්භ වුණු ආකාරය ගැන කතා කළා මතක ඇති. ඒ වගේ ශ්‍රේෂ්ඨ වංශයක් වුණු ශාක්‍ය වංශයේ අවසානය බොහොම ඛේදනීයයි කියලා මම කිව්වාත් මතක ඇති. ඉතින් අද ආගිය කතාවෙන් කියන්න බලාපොරොත්තු වෙන්නේ ශාක්‍ය රාජ වංශයේ ඛේදනීය අවසානය පිළිබඳව. 

කෝසල ජනපදය කියන්නේ ඒ කාලයේ භාරතයේ තිබුණු සොළොස් මහා ජනපදයන්ගෙන් බලවත් ජනපද 4 ට අයිති වුණු ජනපදයක්. මේ ජනපදයේ අධිපතියා වුණු පසේනදී කෝසල එහෙමත් නැත්නම් ප්‍රසේනජිත් නමින් හඳුන්වපු රජතුමාට. බුදුන් වහන්සේ තමන්ගේ ජීවිත කාලයේ වැඩිම කාලයක් වාසය කරපු සැවැත් නුවර පිහිටලා තිබුණෙත් මේ කොසොල් ජනපදයේමයි.

 
සිරි පතුල් සිඹිමින් බුදුරදුන් වන්දනා කරන කොසොල් රජතුමා

ඉතින් කොසොල් රජතුමාත් බුදුන් සරණ ගිය උපාසකයෙක් වුණා වගේම බුදුන් වහන්සේට අසීමිත ගෞරවයක් දක්වපු බවත් කියවෙනවා. උත්පලගන්ධ හාමුදුරුවන්ගේ කතාවෙනුත්, මුල්ම බුදු පිළිමය තනපු හැටි ගැන කියපු කතාවෙනුත් අපි කොසොල් රජතුමා ගැන හුඟක් දේවල් මේ වෙද්දිත් කතා කරලා නොවැ තියෙන්නේ. 

මේ කොසොල් රජතුමා තමන්ගේ රජ මාළිගාව ආසන්නයේ දාන ශාලවක් කරවලා හාමුදුරුවරු 500 නමකට හැමදාම දානය පිළිගන්නනවා. හැබැයි මේ විදිහට හාමුදුරුවරුන්ට දානය පූජා කළත් විශ්වාසයෙන් ගෞරවයෙන් උන් වහන්සේලාට ඒවා පිළි ගන්වන ඒ වගේම වළඳන්න අවශ්‍ය පහසුකම් සලසන කවුරුත් එතැන හිටියේ නැහැ.


ඒක නිසා හාමුදුරුවරු කරන්නේ රජතුමාගේ දාන ශාලාවෙන් දානය අරගෙන තමන් වහන්සේලාට විශ්වාස උපාසක උපාසිකාවන්ගේ ගෙවල්වලට වැඩම කරවනවා දානය වළඳන්න. ඒ උපාසක උපාසිකාවනුත් දානය වළඳන්න තමන්ගේ ගෙදරට වැඩම කරන හාමුදුරුවන්ට ගෞරවයෙන් පිළි අරගෙන ආසන පනවලා රජතුමාගේ දාන ශාලාවේ දානය පරීක්ෂා කරලා බලලා ඒකේ වරදක් තියෙනවා නම් තමන්ගේ ගෙදර සකස් කරපු දානය පිළිගන්වලා අවශ්‍ය ඇප උපස්ථාන සිද්ධ කරනවා.

මේ විදිහට කටයුතු සිද්ධ වෙද්දී දවසක් රජතුමා විශේෂ ආහාරයක් ලැබිලා ඒක දාන ශාලාවට පිටත් කරවනවා හාමුදුරුවරුන්ට පූජා කරන්න කියලා. ඒත් දාන ශාලාවේ හාමුදුරුවරු කවුරුත් හිටියේ නැති නිසා ඒ ගැන කරුණු කාරණා හොයපු ඇමතිවරු රජතුමාට කියනවා රජතුමාගේ දාන ශාලාවෙන් දානය ගන්න හාමුදුරුවරු උන් වහන්සේලාට විශ්වාස ගෙවල්වලට වැඩම කරවලා ඒ දානය වළඳනවා කියලා.

මේ කතාව අහලා හොඳටෝම කේන්ති ගත්තු රජතුමා වහාම බුදු හාමුදුරුවන්ට බැහැ දැකලා බුදුන් වහන්සේට කියනවා.

"ස්වාමීනි, ඔබ වහන්සේගේ ශාසනයේ ඉන්න භික්ෂූන් වහන්සේලා මධ්‍යස්ථ නැහැ. මම වගේ රජෙක් දෙන අග්‍ර වෙන දානයක් මගේ දාන ශාලාවේදී වළඳන්නේ නැතුව වෙන ගෙවල්වලට වැඩම කරවලා වළඳනවා. ඒකට හේතුව මොකක්ද?" කියලා.

මේ අවස්ථාවේදී බුදු හාමුදුරුවේ වදාරනවා "රජතුමනි ඔබතුමාගේ දානය අග්‍ර වුණත් විශ්වාසයක් නැහැ, ඒක නිසා භික්ෂූන් වහන්සේලා තමන් වහන්සේලාට විශ්වාස ආදරයෙන් දෙන දානය වළඳනවා වගේම ඒවගේ අය ඉන්න ස්ථානවලදී දානය වළඳනවා" කියලා.

පස්සේ රජතුමා අහනවා "ස්වාමීනි භික්ෂූන් වහන්සේලා කාව හරි විශ්වාස කරන්නේ කොහොමද?" කියලා. බුදුන් වහන්සේ වදාරනවා "රජතුමනි සෝවාන් වුණු අය ගැන වගේම ඥාතීන් ගැන භික්ෂූන් වහන්සේලා හුඟක් විශ්වාස කරනවා" කියලා. 

මේ කාරණාව තදින්ම හිතට ගත්තු කොසොල් රජතුමා බුදු හාමුදුරුවන්ට වැඳලා මාළිගාවට ඇවිත් කල්පනා කරනවා මම බුදු හාමුදුරුවන්ගේ නෑයෙක් වුණොත් නම් හැම හාමුදුරු කෙනෙක්ම මං ගැන විශ්වාස කරයි කියලා හිතලා තමන්ගේ සේනාව හුඟක් ප්‍රබල නිසා තමන් ප්‍රබල රජ කෙනෙක් වෙන හින්දාම ශාක්‍ය වංශයෙන් හොඳින් නැත්නම් නරකින් හරි කුමරියක් සරණ පාවා ගෙන බුදු හාමුදුරුවන්ගේ නෑයෙක් වෙනවා කියලා තීරණය කරනවා.

ඒ වෙද්දී ශාක්‍ය වංශයේ රජ දරුවන්ගෙන් ප්‍රධාන රජතුමා විදිහට කටයුතු කරන්නේ මහානාම කියන ශාක්‍ය රජතුමා. කොසොල් රජතුමා මහානාම රජතුමා හසුනක් යවලා කියනවා ශාක්‍ය වංශයට නෑයෙක් වෙන්න කැමතියි. ඒක නිසා මට සරණ පාවා ගන්න කුමරියක් එවන්න කියලා.

 කෝසල ජනපදයේ විශාලත්වය වගේම කපිලවස්තුවේ ප්‍රමාණයත් පේනවානේ 

මේ හසුන දකින මහානාම රජතුමා උභතෝකෝටික ප්‍රශ්නයකට මුහුණ දෙනවා. ශාක්‍ය වංශයේ රජදරුවෝ උභයකුල පාරිශුද්ධ අය වෙන නිසා තමන්ගේ දරුවෙක් වෙන රාජ වංශයකට සරණ පාවා දුන්නොත් ඒක තමන්ගේ වංශයට කරපු නින්දාවක් වෙනවා. අනික් අතට කොසොල් රජතුමා වගේ බලවත් රජ කෙනෙක්ගේ ඉල්ලීමක් ප්‍රතික්ෂේප කළොත් කොසොල් රජතුමා වෛරක්කාරයෙක් වෙලා ඉස්සරහට කරදර වෙනවා.

මේක නිසා මේ ගැටලුවෙන් බේරෙන්න මහානාම රජතුමා කරන්නේ මහා මුණ්ඩි කියන දාසිය තමන්ට දාව බිහි කරපු වාසභ ඛත්තිකා කියන ගැහැණු දැරිවියව දෙවඟනක් වගේ සරසවලා කොසොල් රජතුමාගේ දූතයන්ට භාර දෙනවා. 

මේ වෙලාවේ ශාක්‍යයෝ නම් හරි මායම්කාරයෝ. මීට කලින් කිසිම රජ කෙනෙක්ට තමන්ගේ දියණියක් සරණ පාවා දුන්නේ නැහැ. ඒත් දැන් කිසිම බාධාවක් නැතිව අපේ රජතුමාට පාවා දෙන්න යනවා. සමහර විට දරුකමට හදාගත්තු දියණියක් මේ විදිහට සරණ පාවා දෙන්න යනවාද දන්නේ නැහැ කියලා සැක හිතපු කෝසල රාජ දූතයෝ මේ සැකේ නිරාකරණය කරගන්න උපායකුත් කල්පනා කරනවා.

ශාක්‍ය රජ දරුවෝ තමන්ගේ ජීවිතේ නැතිවුණත් තමන්ගේ තත්වයට නොගැලපෙන අයත් එක්ක කෑම කන්නේ නැති නිසා කෝසල රාජ දූතයෝ මහානාම ශාක්‍ය රජතුමාට කියනවා "ස්වාමීනි අපේ අපේ රජතුමාට බොහොම බයයි. ඒක නිසා ඔබතුමා දියණියත් එක්ක ආහාර අනුභව කරනවා නම් අපිට කිසිම සැකයක් නැහැ" කියලා.

මහානාම ශාක්‍ය රජතුමා හා කියලා ඒ යෝජනාව පිළි අරගෙන සියලු දෙනාම ඉදිරියේ දියණියත් එක්ක ආහාර ගන්නම් කියලා ප්‍රකාශයක් කරලා තමන්ගේ ඇමතිවරුන්ට ප්‍රයෝගයක් කරන්න උපදෙස් දීලා වාසභඛත්තිකාව සරසවලා තමන් සමීපයට ගෙන්වනවා.

පස්සේ වාසභඛත්තිකාවගේ හිස අතගාලා බොරුවට කදුළු හළලා මහානාම රජතුමා "පුතේ කොසොල් රජතුමා සමීපයට ඔබව යවන්නයි මේ සූදානම. ආයි දකින්න සෑහෙන කාලයක් යනවානේ. අපි අන්තිමට පාරට බත් ටිකක් කමු" කියලා වාසභඛත්තිකාව අතට බත් තියෙන පිඟාන දෙනවා.

හැබැයි වාසභඛත්තිකාව බත් අනන්න ගන්න කලින් මහානාම රජතුමා බත් පිඬක් අනාගෙන කන්න යද්දි කටට ළං කරද්දීම රජතුමාගේ ප්‍රයෝගයේ විදිහට ඇමතියෙක් ඇවිත් පසල් දනවුවකින් ආපු හදිසි හසුනක් කියලා රජතුමාට හසුනක් පිළිගන්නනවා.

ඒ වෙලාවේ රජතුමා පුතා බත් කන්න කියලා වම් අතින් හසුන අල්ලාගෙන බත් පිඟානේ අත දමන්නේ නැතුව හසුන කියව කියව වාසභඛත්තිකාව බත් කාලා ඉවර වෙනකම් අනම් මනම් කියව කියව ඉන්නවා. අන්තිමට වාසභඛත්තිකාවත් එක්ක බත් කෑවා වගේ පේන්න අත හෝදනවා.

කෝසල රාජ දූතයන්ට මේ හොරේ අල්ලගන්න බැරිවෙනවා. ඉතින් එයාලත් වාසභඛත්තිකාව මහ පෙරහැරෙන් සැවැත්නුවර ගෙනිහින් කොසොල් රජතුමාට සරණ පාවා දෙනවා.

රජතුමාට වාසභඛත්තිකාව තමන්ගේ අගමෙහෙසිය කරලා තමන් දැන් බුදු හාමුදුරුවන්ගේ නෑයෙක් කියලා බොහොම සතුටට පත් වෙනවා. ටික කාලයකට පස්සේ වාසභඛත්තිකා අග බිසව රජතුමාට දාව පුත් කුමරෙක් බිහි කරනවා.

 කෝසලයේ වීථි සංචාරය කරන කොසොල් රජතුමා

කොසොල් රජතුමා ඇමතිවරුන්ට නියම කරනවා මේ පිළිබඳව තමන්ගේ මව් බිසවට දැනුම් දෙන්න කියලා. මව් බිසව මේ ගැන අහලා සතුටු වෙලා "වාසභඛත්තිකාව අද ඉදන් මගේ පුතාට වල්ලභයි" කියලා කියනවා. මව් බිසවට මේ පණිවුඩය අරගෙන ගිය ඇමතියා පොඩ්ඩක් බීරි නිසා එයාට ඇහෙන්නේ "විඩූඪභ" කියලා. එයා රජතුමාට කියනවා කුමාරයාට මව් බිසව විඩූඪභ කියලා නම් තිබ්බා කියලා.

ඒ නම තමන්ගේ රාජ පරම්පරාවේ පරණ නමක් කියලා හිතපු රජතුමා ඒ නම තමන්ගේ පුත් කුමාරයාට හොඳයි කියලා පිළිගන්නවා. දාසියක් වෙලා හිටිය තමන්ට මේ විදිහට කොසොල් රජතුමාගේ අග මෙහෙසිය වෙන්න පුලුවන් වුණේ බුදු හාමුදුරුවෝ නිසා කියලා සතුටු වුණු වාසභඛත්තිකාවත් ඒ වගේමයි කොසොල් රජතුමාත් බුදු හාමුදුරුවෝ ගැන ගොඩක් පැහැදුණා.

මෙහෙම ටික කාලයක් යද්දී විඩූඪභ කියන්නේ කඩවසම් තරුණයෙක්. එයාට පේනවා හැමෝගේම මව් පාර්ශවයේ නෑයෝ ඉන්නවා. ඒත් තමන්ගේ මව් පාර්ශවයේ නෑයෝ නැහැනේ කියලා. අම්මාගෙන්ම මේ ගැන අහන්න ඕනේ කියලා හිතපු විඩූඪභ තමන්ගේ මව් පාර්ශවයේ නෑයෝ ගැන වසභඛත්තිකා අග බිසවගෙන් අහපුවාම එයා කියනවා ශාක්‍ය වංශිකයෝ තමා තමන්ගේ නෑයෝ කියලා.

තමන්ගේ අම්මාගේ නෑයෝ බලන්න තකහනියේ ලෑස්ති වුණු විඩූඪභ කුමාරයා තමන්ගේ පිරිසත් එක්ක කිඹුල්වත් නුවරට ගියා. දාසියගේ පුත්‍රයා වුණත් කොසොල් රජතුමාගේත් පුත්‍රයා නොවැ. ඒක නිසා ශාක්‍යයෝ විඩූඪභව බොහොම ආදරයෙන් පිළි අරගෙන සංග්‍රහ ආදිය කලා.

ඊට පස්සේ ඉතින් විඩූඪභ ආපහු සැවැත් නුවරට එන්න පිටත් වුණා. මේ අතරවාරයේදී විඩූඪභගේ සොල්දාදුවෙක් තමන්ගේ කඩුව දාලා ඇවිත් ඒක අරන් එන්න ආපහු කිඹුල්වත් නුවරට ගියා. ඒ වෙලාවේ එයා දැක්කා විඩූඪභ කුමාරයා වාඩිවෙලා හිටිය පුටුව විඩූඪභට බැන බැන කිරිවලින් හෝදන සේවිකාවක්. "දාසියගේ පුතා දාසියගේ පුතා" කියලා තමා ඒ සේවිකාව විඩූඪභට බැන වදින්නේ.

පස්සේ කරුණු කාරණා දැනගත්තු සොල්දාදුවා මේ ගැන විඩූඪභට කියනවා. තමන්ගේ මව් පරම්පරාව ගැන මෙච්චර කල් රහසක් වෙලා තිබුණු කතාව අහපු විඩූඪභට හොඳටම කේන්ති යනවා.

ඒ වෙලාවේ එයා තමන්ටම පොරොන්දු වෙනවා තමන්ට අපහාස කරපු ශාක්‍යයන්ගේ ලේවලින්ම ශාක්‍යයන්ගේ පුටු ඔක්කෝම හෝදනවා කියලා.

මේ කාලය වෙද්දී කොසොල් රජතුමාටත් එච්චර හොඳ කාලයක් වුණේ නැහැ. මොකද රජතුමා තමන්ගේ හොඳම සේනාපතියා වුණු බන්ධුල සේනාපතියා වගේම එයාගේ දරුවන්ට නිස්කාරණේ සැකයක් ඇති කරගෙන මරා දමලා තිබුණේ. මේක නිසා රජතුමා බන්ධුල සේනාපතිගේ නෑයෝ හිතවත් කරගන්න බන්ධුල සේනාපතිගේ නෑයෙක් වුණු දීඝකාරායනව ප්‍රධාන සෙන්පතියා විදිහට පත් කළා.

බුදුරජ කොසොල් රජ හමුවක්

දවසක් කොසොල් රජතුමා බුදු හාමුදුරුවෝ බැහැ දකින්න ගිය වෙලාවක තමන් එක්ක ගිය දීඝකාරායන සෙන්පතියාට රාජකීය ආභරණ, මඟුල් කඩුව ආදී සියල්ල දීලා බොහොම සාමාන්‍ය විදිහට තමා ආරාමයට ඇතුල් වෙන්නේ.

ඒක අවස්ථාව කරගත්තු දීඝකාරායාන තමන්ගේ ඥාති සහෝදරයා මරපු පළිය ගන්න හොඳම අවස්ථාව මේක කියලා හිතලා රාජකීය භාණ්ඩ අරගෙන ගිහින් විඩූඪභ කුමාරයාව කෝසල ජනපදයේ රජතුමාට බවට පත් කරනවා.

බුදු හාමුදුරුවන් බැහැ දැකලා කතා බහ නිමා කරලා එළියට ආපු කොසොල් රජතුමා දකිනවා තමන්ගේ සේනාවේ කවුරුත් එතැන නැති බව. එක අශ්වයෙකුත් පරිවාර කාන්තාවකුත් විතරක් ඉතුරු කරලා තමා දීඝකාරායන එතැනින් යන්නේ. පස්සේ කොසොල් රජතුමා ආයි පාරක් තමන්ගේ රාජ්‍යය ගන්න උපකාරයක් ඉල්ල ගෙන තමන්ගේ බෑණා වුණු මගධ ජනපදයේ රජතුමා වුණු අජාසත්ත හම්බෙන්න රජගහ නුවර බලා පිටත් වෙනවා.

කොසොල් රජතුමා රජගහ නුවරට යද්දී රෑ බෝ වුණා. ඒ වෙද්දී වාසල් දොරටු වහලා තිබුණේ. සාමාන්‍යයෙන් රාත්‍රී කාලයට ඇතුල් නුවරට ඇතුල් වෙන්න බැරිවෙන්න සතර වාසල් දොරටු වහලා දානවා. ඒක නිසා කොසොල් රජතුමා වාසල් දොරටුව ගාව තිබුණු ශාලාවක රාත්‍රිය ගත කරද්දී හිතේ තිබුණු දුක වගේම අධික සීතල ඉවසාගන්න බැරුව මියයනවා. පහුවෙනිදා උදෑසන මේ ගැන දැනගත්තු අජාසත් රජතුමා කොසොල් රජතුමාගේ අවසන් කටයුතු උසස් අන්දමින් සිද්ධ කරනවා.

මේ අතරවාරයේ විඩූඪභ දීඝකාරායාන සේනාපතියාගේ උදව්වෙන් ශාක්‍ය ජනපදය ආක්‍රමණය කරන්න සේනා අරගෙන පිටත් වෙනවා. මේ සිද්ධිය අලුයම් කාලයේදී මහා කරුණාවෙන් ලෝකය දිහා බලන බුදු හාමුදුරුවෝ දකිනවා.

විඩූඪභ ශාක්‍යයන් සමූල ඝාතනය කරලා ලොකු අකුසලයක් කරගන්න යන නිසා ඒකෙන් එයාව මුදවන්න බුදු හාමුදුරුවෝ ශාක්‍ය දේශයට විඩූඪභ ගමන් කරන මාර්ගයේ අතර මැද ස්ථානයක වැඩ ඉන්නවා. ශාක්‍ය දේශය බලා යන ගමනේදී විඩූඪභ දකිනවා සෙවණක් නැති ස්ථානයක අධික රස්නේ මැදම බුදු හාමුදුරුවෝ වැඩ ඉන්නවා.

 විඩූඪභගේ සේනාව හමුවීමට වැඩ සිටින බුදුන් වහන්සේ

සෙවණක් නැති ස්ථානයක වැඩ ඉන්නේ ඇයි කියලාම විඩූඪභ ඇහුවාම බුදු හාමුදුරුවෝ පිළිතුරු දෙනවා උපන් බිමෙන් හමා එන මඳ සුළඟෙන් පවා තමන් වහන්සේට සුවයක් දැනෙනවා කියලා.

බුදු හාමුදුරුවන්ගේ ඒ ප්‍රකාශයත් එක්ක බුදු හාමුදුරුවෝ නිසා ශාක්‍ය ජනපදයේ සංහාරයට යන එක නතර කරලා විඩූඪභ ආපහු කෝසලය බලා පිටත් වෙනවා. දෙවෙනි වරටත් විඩූඪභ ශාක්‍ය ජනපදය ආක්‍රමණය කරන්න යද්දී කලින් සිද්ධිය ආයි පාරක් වෙනවා.

ඒක නිසා විඩූඪභ ආපහු කෝසලය බලා ගියත් තුන්වෙනි වතාවේ නම් බුදු හාමුදුරුවෝ මේ අකුසලයෙන් විඩූඪභ වළක්වන්න වැඩම කරන්නේ නැහැ. ඒකට හේතුව තමා ශාක්‍යයන්ගේ අකුසලයකුත් බලවත්ව ඉස්මතු වුණු එක.

අවසානයේදී සිද්ධ වෙන්නේ විඩූඪභ තමන්ටම පොරොන්දු වුණු විදිහට ශාක්‍යයන් සමූල ඝාතනය කරලා ශාක්‍යයන්ගේ ලේවලින් පුටු සියල්ලම හෝදනවා. මේ ශාක්‍ය සංහාරයෙන් ජීවිතය ගලවා ගන්නේ බොහොම ස්වල්ප පිරිසක්.

ඒ පිරිසේ තමා ඉන්නේ සුද්ධෝදන රජතුමාගේ බාල සහෝදරයෙක් වුණු අමිතෝදන රජතුමාගේ පුත්‍ර පණ්ඩු ශාක්‍ය කුමාරයා. පණ්ඩු ශාක්‍යගේ දියණිය තමා භද්දකච්චායනා කුමරිය. එයා තමා ලංකාවේ රජ වෙලා හිටිය පණ්ඩුවාසදේව රජතුමා අග බිසව වෙන්නේ.

ශාක්‍ය රජ පෙළපත ලක්දිව රජ පෙළපතට සම්බන්ධ වන අයුරු

ශාක්‍යයන්ව මේ විදිහට සමූල ඝාතනය කරපු විඩූඪභට මොකද වුණේ කියන එකත් කට්ටියට ප්‍රශ්නයක් ඇති. ශාක්‍ය ජනපදයේ ආක්‍රමණය නිමා කරලා ආපහු එන විඩූඪභ ඇතුළු සේනාව කරපු බරපතල අකුසල කර්මය නිසා එයාලා ගමන් කරපු රථවල රෝද කළුගල් තලාවකදී මඩේ එරුණා හා සමානව එරුණා කියලා බෞද්ධ සාහිත්‍යයේ කියවෙනවා. දඹදිව වන්දනාවේ යන අය නරඹන්න යන එක් ස්ථානයක් තමා මේ විඩූඪභගේ රථ එරුණු කළුගල් තලාව.

විඩූඪභගේ රථ එරුණු ගල් තලාව

ඒ කළුගල් තලාවත් පහු කරලා කෝසලය බලා එද්දී රෑ බෝ වුණු නිසා අචිරවතී කියන ගංගා ඉවුරේ රාත්‍රිය ගත කරන්න කඳවුරු බඳින්න කෝසල සේනාව තීරණය කරනවා. ඒ වෙද්දී ලොකු පෑවිල්ලක් තිබුණු නිසා ගං ඉවුරේ මේ කඳවුර ඉදි කරනවා වගේම හුඟක් සොල්දාදුවෝ නිදාගන්නේ ගං ඉවුරේ.

ඒත් විඩූඪභගේ අකුසලයේ බලවත්කම කොච්චරද කියනවා නම් අකාලයේ වැහැපු වැස්සක් නිසා ඇතිවුණු ගංවතුරක් නිසා අචිරවතී ගං ඉවුරේ කඳවුරු බැඳගෙන හිටිය විඩූඪභ ඇතුළු සේනාව ගංවතුරට අහුවෙලා මියයනවා. හැබැයි සොල්දාදුවෝ කීප දෙනෙක් අරුම පුදුම විදිහට බේරෙනවා.

අජාසත්ත රජතුමා

මේ විදිහට කෝසල ජනපදය වගේම ශාක්‍ය ජනපදය අරාජික වුණු ඒ ප්‍රදේශ සියල්ලම මගධයේ අධිපතියා වුණු අජාසත්ත අත්පත් කරගන්නවා. ඊළඟට කලින් කතාවකත් කිව්ව විදිහටම වසර 16 ක යුද්ධයකින් පස්සේ වජ්ජි ජනපදයේ ලිච්ඡවියන් පරාජය කරලා ඒ ජනපදයත් ඈඳා ගන්නවා. මේ විදිහට අජාසත්ත භාරතයේ මගධය මුල් කරගෙන අධිරාජ්‍යයක් බිහි කරන්න කටයුතු කරනවා.

ඕන් ඔහොමයි ශාක්‍යයන්ගේ අවසානය සිද්ධ වුනේ...

ප.ලි.: කතාව කියන්න කරුණු හොයාගත්තේ මයුරපාද පරිවේණාධිපති බුද්ධපුත්‍ර හිමියන් විසින් රචනා කරන ලද පූජාවලිය ග්‍රන්ථයේඅසදෘශ මහාදාන පූජා කතා කොටසෙන් වගේම දහම් පාසල් අවසාන ශ්‍රේණියේ ශාසන ඉතිහාසය පෙළ පොතේ කෝසල රජතුමාගේ මරණය නම් කොටසෙන්

Sunday, November 18, 2012

ඉවරෙටම ඉවරයි ඕන්

ගුරු ගෝබින්ද් සිං

සීක්වරුන්ගේ ආගම ආරම්භ වුණු හැටි ගැන අපි මේ වෙද්දී සටහන් පහකින් කියෙව්වා.

කවුද මේ හර්බජාන් සිං, මන්මෝහන් සිං කියන සිංලා ???

ගුරු අංගද් දේව්

ගුරු තනතුර පරම්පරාවට යයි

අවුරුදු 8 දී ගුරු හර් ක්‍රිෂන් වසූරියෙන් මියයයි

තවත් "ගුරු"වරයෙක්ව වධ දී මරා දැමෙයි


මේ ලිපි මාලාවේ අවසන් කොටස තමා අද ලියවෙන්නේ. තමන්ගේ පියා වීරයෙක් වගේ මරණයට මුහුණ දුන්නාට පස්සේ 1665 නොවැම්බර් 24 ගුරු බවට පත්වුණු වයස අවුරුදු 9 ක් වයසැති ගුරු ගෝබින්ද් රායි සීක් දහමේ විප්ලවීය වෙනසක් සිදුකළ ගුරු විදිහට හඳුන්වනවා. අද දක්වාම පැවතෙන සීක්වරුන්ගේ ප්‍රධාන චාරිත්‍ර කීපයක් ඇති කරනුලැබුවේත් ගුරු ගෝබින්ද් රායි විසින්.

කුඩා කාලයේ ඉදන්ම ඔහු යුධ ශිල්පය මැනවින් හැදෑරුවා වගේම ගුරු මුඛී, හින්දි, සංස්කෘත, පර්සියන් භාෂාවල ප්‍රවීණයෙක් වුණා. මුල් කාලීනව ගුරු ගෝබින්ද් රායි මුස්ලිම් නායකයන් කීප දෙනෙක් සමඟ සිදු කරපු යුද්ධ කීපයක්ම සාර්ථක වුණා. මෙවැන් තත්වයක් එක්ක ගුරු ගෝබින්ද් රායිගේ ක්‍රියාකාරකම් තමන්ට තර්ජනයක් බව විශ්වාස කරපු මෝගල් අධිරාජයා වුණු ඖරංසෙබ් පිටත් කරපු සේනා කීපයක් විනාශ කරන්නත් ගුරු ගෝබින්ද් රායි සමත් වෙනවා. 

1699 දී තමන්ගේ අනුගාමිකයන්ට "හුක්මානමස්" හෙවත් අධිකාරී ලියුමක් පිටත් කරන ගුරු ගෝබින්ද් රායි 1699 අප්‍රේල් 13 ආනන්ද්පූර්හි පැවැත්වෙන සමුළුව සඳහා පැමිණෙන්න අණ කරනවා.

කෙස්ගාර්හ් සහීබ්

ආනන්ද්පූර්හි තිබුණු කුඩා කඳු ගැටයක තනපු කූඩාරමක ඉදන් ගුරු ගෝබින්ද් රායි තමන්ගේ පිරිස අමතනවා. [මේ කඳු ගැටය දැන් හඳුන්වන්නේ "කෙස්ගාර්හ් සහීබ්" නමින්] ගුරු වෙනුවෙන් දිවි පිදීමට කැමති අයට ඉදිරියට එන්න කියලා ඔහු කියනවා.

තුන් වරක්ම ඒ ප්‍රකාශය කරද්දී දයා රාම් කියන අනුගාමිකයා ඉදිරියට එනවා. එයාව තමන් හිටිය කූඩාරමට කැඳවාගෙන යන ගුරු ගෝබින්ද් ටික වෙලාවකින් ලේ තැවරුණු කඩුව අතේ තියාගෙන ඇවිත් නැවතත් ගුරු වෙනුවෙන් දිවි පිදීමට කැමති අයට ඉදිරියට එන්න කියනවා. ඒ අවස්ථාවේත් එක් අයෙක් ඉදිරිපත් වෙනවා. ඔහුවත් ගුරු ගෝබින්ද් කූඩාරමට කැඳවාගෙන යනවා.

මේ සිදුවීම තවත් තුන් පාරක්ම වෙනවා.අවසානයේදී ඒ පස් දෙනාම කිසිම හානියක් නැතිව අලුත් ඇඳුම් ඇඳගෙන කූඩාරමෙන් එළියට එනවා. 

 ඛල්සා චාරිත්‍රය ඉටු කරන ගුරු ගෝබින්ද්

පස්සේ ගලා ගෙන එන වතුර යකඩ බඳුනකට එකතු කරපු ගුරු ගෝබින්ද් ඒ වතුරට "පටශස්" හෙවත් පංජාබයේ තිබෙන රස ගන්වන දේවල් දමලා ආදි ග්‍රන්ථ්හි තිබෙන ගීත ගායනා කරමින් ඔහුගේ කඩුවෙන් කලතනවා.

රස ගැන්වූ වතුර සහ යකඩ ඇතුලත් මේ දියරය "අම්රිත්" හෙවත් අමෘතය විදිහට ගුරු ගෝබින්ද් හඳුන්වනවා. ඒ අම්රිත් ජලය තමන්ගේ අසිපතෙන් ගුරු වෙනුවෙන් දිවි පුදන්න කැමති වුණු ගෝලයන් පස් දෙනාට ඉසලා ඔවුන්ව බෞතිස්ම කරනවා. ඔවුන්ව "පාන්ච් පියාරා" හෙවත් ආදරණීය පස් දෙනා යනුවෙන් ගුරු ගෝබින්ද් හඳුන්වනවා.

ඛල්සාව සහ ජයග්‍රහණය දෙවියන්ට හිමියි කියලා ප්‍රකාශ කරන ගුරු ගෝබින්ද් බෞතිස්ම වුණු ප්‍රධාන ගෝලයන් පස් දෙනා "ඛල්සා" හෙවත් පාරිශුද්ධ අය විදිහට හඳුන්වනවා. ඔවුන්ගේ නමේ අගට "සිං" හෙවත් සිංහයා කියන යෙදුමත් ඛල්සාවට ඇතුළත් කෙරුණු කාන්තාවන් සඳහා "කවුර්" හෙවත් කුමාරි කියන කොටස නමේ අගට යොදන්න කියලා උපදෙස් දෙනවා.

පාන්ච් පියාරා සඳහා ඇතුළත් වුණු ප්‍රධාන ගෝලයන් පස් දෙනා වුණේ බායි දයා සිං, බායි ධරම් සිං, බායි හිම්මත් සිං, බායි මොහ්කම් සිං සහ බායි සහීබ් සිං.

ගුරු ගෝබින්ද් ඛල්සාවට ඇතුළත් වීම

මීළඟට ප්‍රධාන ගෝලයන් පස් දෙනා ඉදිරියේ දණ ගහපු ගුරු ගෝබින්ද් තමන්වත් ඛල්සාවට ඇතුළත් කරගන්න කියලා ඉල්ලා සිටිනවා. ඔහුවත් අම් රිත්වලින් බෞතිස්ම කළාට පස්සේ ඔහුත් ඛල්සාවට ඇතුළත් වෙනවා වගේම එතැන් පටන් ඔහුව "ගුරු ගෝබින්ද් සිං" නමින් හඳුන්වනවා. මේ ඛල්සා සහෝදරත්වයේ පියා විදිහට සීක්වරුන් හඳුන්වන්නේ ගුරු ගෝබින්ද් සිංව.

සභාව අමතන ගුරු ගෝබින්ද් සිං ප්‍රකාශ කරනවා මෙතැන් පටන් සියලු දෙනාම ජාති, කුල භේද නැති බවත් හින්දි හෝ මුස්ලිම් නමින් භේදයක් නැති බවත්, එකම සර්වබලධාරී දෙවියන් කෙරෙහි විශ්වාස තැබිය යුතු බවත්, සියලු දෙනාම සහෝදරත්වයෙන් ජීවත් විය යුතු බවත්. ඒ වගේම "ක" 5 ක් නම් කරලා හැමවිටම ඒවා පළඳින්න, පවත්වාගන්න කියලා නියම කරනවා.  

කංග, කර, ක්‍රිපන්

කචෙරා

"ක" පත තමා මේවා. කේශ් - නොකපන ලද හිස කෙස්, කංග - ලී පනාව, කර - ලෝහ වළල්ල, කචෙරා - දිග යට ඇඳුම, ක්‍රිපන් - තියුණු වකුටු වුණු කඩුව

මේ හැරෙන්න කුරෙහ්ට් 4 ක් හෙවත් නොකළ යුතු දේවල් හඳුන්වා දෙනවා. ඒවා වන්නේ හිස කෙස් කැපීම, කුතා [තහනම් කළ] මාංශ අනුභව කිරීම, දුම්කොළ හා මත්ද්‍රව්‍ය භාවිතය, පරදාර සේවනයයි.

මේ හැරෙන්න නොකපන ලද දිගු හිසකෙස් "දාස්තාර්" යනුවෙන් හැඳින්වෙන ජටාවෙන් ආවරණය කිරීමටත්, ප්‍රතිමා වන්දනාව නොකිරීමටත්, තමන්ගේ භක්තිය හා ආත්ම ගෞරවය වෙනුවෙන් ඕනෑම අවස්ථාවක සටන් කරන්න සූදානමින් ඉන්න කියලාත් උපදෙස් දෙනවා.

මේ ආකාරයෙන් සීක්වරුන්ගේ අනාගතය වෙනුවෙන් පදනම දමපු මේ සමුළුව හඳුන්වන්නේ "වයිසාඛි අම්රිත් සංස්කාර්" යන නමින්.

සීක්වරුන්ව ශක්තිමත් කරමින් ගුරු ගෝබින්ද් සිංගේ නැගී ඒම හිමාල කඳුවැටියේ සිවාලික් ප්‍රදේශයේ හිටිය මහාරාජාවරුන්ට ප්‍රිය වුණේ නැහැ. ඒක නිසා කිහිප වතාවක් අහඹු ලෙස සීක්වරුන්ට පහර දුන්නත් ගුරු ගෝබින්ද් සිංගේ දක්ෂතාවය නිසා ඒවා ව්‍යර්ථ කරන්න පුලුවන් වෙනවා.

මේක නිසා මෝගල් ආධාර ලබාගෙන ගුරු ගෝබින්ද් සිංව පරාජය කරන්න කඳුකර මහාරාජාවරුන් සැලසුම් කළත් 1701 සිදුවුනු පළමු ආනන්ද්පූර් සටනෙන් මේ ඒකාබද්ධ හමුදාව පරාජය කරන්න සීක්වරුන්ට හැකිවෙනවා.

යුධ වදින ගුරු ගෝබින්ද් සිං

නැවත වරක් ඒකාබද්ධ පෙරමුණක් හදාගත්තු කඳුකර මහාරාජාවරු ගුරු ගෝබින්ද් සමඟ සටනට එළඹියා. එහිදී ගුරුට ලිපියක් යවමින් ඔවුන් දන්වන්නේ ගුරු වෙසෙන ආනන්ද්පූර් ප්‍රදේශය කඳුකර මහාරාජා කෙනෙක් වුණු අජ්මර් චාන්ද්ට අයත් බවත් ඒ වෙනුවෙන් මෙතෙක් නොගෙවපු බදු මුදල් ගෙවලා ආනන්ද්පූර් ප්‍රදේශය නැවත බාර දෙන්න කියලා.

ඒත් ගුරු ගෝබින්ද් සිං පිළිතුරු දෙමින් කියන්නේ තමන්ගේ පියා වුණු ගුරු තේඝ් බහදූර් මේ ප්‍රදේශය සම්පූර්ණ මිළ ගෙවලා මිළට ගත්තා කියන එක. ඊට පස්සේ සිදුවුණු දෙවෙනි ආනන්ද්පූර් සටනිනුත් කඳුකර මහාරාජාවරුන්ට සිද්ධ වෙන්නේ සුපුරුදු පරිදි පසු බසින්න. 

මේ නිසා ගුරු ගෝබින්ද් සිං සමඟ සමඟි ගිවිසුමකට එළඹෙන කඳුකර මහාරාජාවරු ඒ අනුව ගුරුට ආනන්ද්පූර්වලින් ඉවත් වෙන්න කියලා ඉල්ලා සිටිනවා. ඒ ඉල්ලීම පිළිගත්තු ගුරු ගෝබින්ද් සිං නිර්මොහ් ගම බලා පිටත් වෙනවා.

එතරම් සුරක්ෂිත නොවුණු මේ ගමේ ඉන්න ගුරුට පහර දෙන්න කඳුකර මහාරාජාවරු දෙන්නෙ කටයුතු කළත් ගුරුව පරදවන්න ඔවුන්ට හැකිවෙන්නේ නැහැ. මේ අතරවාරයේ තවත් කඳුකර මහාරාජාවරයෙක් සිර්හින්ද්වල හිටිය මෝගල් විසුරේවරයාගෙන් ආධාර ලබාගෙන ගුරුට පහර දෙනවා. මේ නිසා බසෝලි ගමට පසුබසින්න ගුරු ගෝබින්ද් සිංට සිදු වෙනවා. 

ටික දවසකට පස්සේ ගුරු ගෝබින්ද් සිං නැවත ආනන්ද්පූර් බලා යාමත් එක්ක ප්‍රාදේශීය මහාරාජාවරු කීප දෙනෙක්ම ගුරු සමඟ සමඟියෙන් ඉන්න තීරණය කරනවා. ඒ කොහොම වුණත් 1703-1704 කාලයේ නැවත වරක් කඳුකර මහාරාජාවරුන්ගේ මෙහෙයවීමෙන් වුණු තුන්වෙනි ආනන්ද්පූර් සටනිනුත් ජයගන්න ගුරු ගෝබින්ද් සිං සමත් වෙනවා. 

මේ පරාජයන් කිසිවකින් පසුබට නොවුණු කඳුකර මහාරාජාවරුන් නැවත වරක් මෝගල් අධිරාජයාගේ ආධාර ඇතිව ආනන්ද්පූර්වලට පහර දීමක් දියත් කරනවා. ඒ කාල සීමාවේදී සීක්වරුන් අස්වනු නෙළීමේ කටයුතුවල යෙදී හිටිය නිසා මේ ප්‍රහාරයට සාර්ථකව මුහුණ දෙන්න අපහසු වෙනවා. ඒක නිසා ගුරු ගෝබින්ද් සිං තීරණය කරනවා ආනන්ද්පූර් අතහැර පසු බසින්න.

ආනන්ද්පූර්වලට කඩා වැදුණු සතුරු හමුදාව නගරය කොල්ල කාලා නැවත වරක් සිර්හින්දි බලා යද්දී පුදුම සහගත පහර දීමක් සිදු කරලා කොල්ල කාපු දේවල් නැවත ලබාගන්න ගුරුගේ හමුදාව සමත් වෙනවා. මේ නිසා නැවත වරක් ආනන්ද්පූර් වෙත ගුරු ගෝබින්ද් සිං පිටත් වෙනවා. 

කොහොම නමුත් මේ පිරිස නැවත වරක් සාර්ථකව ප්‍රහාරයක් දියත් කරලා ආනන්ද්පූර් වටලාගන්න සමත් වෙනවා. ගුරු ගෝබින්ද් මේ අවස්ථාවේදී සිරවෙලා හිටියේ. ඒ තත්වයත් එක්ක ආනන්ද්පූර් අතහැර යෑමේ අවස්ථාවක් කඳුකර මහාරාජාවරුන් ගුරුට ලබාදෙනවා. අනුගාමිකයන්ගේ ඉල්ලීමෙන් ඒක පිළිගත්තු ගුරු මුලින් හිස් ගැල් කීපයක් පිටත් කරනවා.

ඒවාට සතුරු ප්‍රහාර එල්ලවීමත් එක්ක ආනන්ද්පූර් අත්හැර යෑම ගුරු ප්‍රතික්ෂේප කරනවා. ඒත් ඊට පසුව කුරාණයේ නාමයෙන් කිසිදු හිරිහැරයකින් තොරව ගුරු ඇතුලු පිරිසට ආනන්ද්පූර් අතහැර යාමට ඉඩ දෙනවා කියලා මෝගල් අධිරාජයා වුණු ඖරංසෙබ් ලිපියක් එවීමෙන් නැවත වරක් ගුරු ආනන්ද්පූර් අත හැර යන්න තීරණය කරනවා.

ආනන්ද්පූර් අතහැර යන ගුරු ගෝබින්ද් සිං ඇතුළු පිරිසට නැවත වරක් ඒකාබද්ධ හමුදා ප්‍රහාරයකට ලක් වෙන්න සිද්ධ වෙනවා. මේ නිසා ගුරුගේ පිරිස විසිරෙනවා. ඒ අතරවාරයේ සිර්සා ගඟ තරණය කරන්න ගුරුගේ පිරිසට සිදු වෙනවා.

 ගුරු ගෝබින්ද් සිං සිර්සා ගඟ තරණය කිරීම

මේ අවස්ථාවේදී ගුරුගේ මව සහ බාල පුතුන් දෙදෙනා වුණු ෆටේ සිං සහ සොරාවර් සිං ප්‍රධාන පිරිසෙන් වෙන්වෙනවා. මොවුන් තිදෙනාම සිර්හින්ද්හි මෝගල් පාලකයා වසීර් ඛාන්ට හසු වෙනවා. ඉස්ලාම් දහම වැළඳගන්න කියලා මොවුන්ට බල කළත් ඒ ඉල්ලීම ප්‍රතික්ෂේප කරපු නිසා ගුරු ගෝබින්ද් සිංගේ බාල පුතුන් දෙදෙනාව පණ පිටින් බිත්තියකට තබලා බිත්තිය බඳින්න නියම කරනවා.

 ෆටේඝර්හ් සහීබ් ගුරු ද්වාර

මේ ආකාරයෙන් ගුරුගේ  බාල පුතුන් දෙදෙනා මිය යනවා. ඔවුන් දෙදෙනාව බිත්තියට බැඳි ස්ථානයේ පසුව "ෆටේඝර්හ් සහීබ් ගුරු ද්වාර" නමින් ස්මාරකයක් නිර්මාණය කෙරෙනවා.

මේ අතරවාරයේ සතුරු ප්‍රහාර හමුවේ පසු බසින ගුරු ගෝබින්ද් සිං චම්කවූර් බලකොටුවේ ඉදන් සතුරන්ට මුහුණ දෙන්න හිතාගෙන චම්කවූර් වෙත ගමන් කරනවා. 1705 සිදුවන චම්කවූර් සටන සඳහා ගුරුගේ වැඩිමහල් පුතුන් දෙදෙනා වෙන අජිත් සිං සහ ජුජාර් සිං සම්බන්ධ වෙනවා. ඒත් ඔවුන් දෙදෙනාත් සටනේදී මියයනවා.

චම්කවූර් සටනේ සිටින ගුරුගේ වැඩිමහල් පුතුන් දෙදෙනා

සටන ක්‍රමයෙන් අසාර්ථක වෙන ලකුණු පහළ වීමත් එක්ක ගුරු ගෝබින්ද් සිංව චම්කවූර් බලකොටුවෙන් ඉවතට රැගෙන යන්න අනුගාමිකයෝ තීරණය කරනවා. ඛල්සාවේ පැවැත්ම උදෙසා ගුරු ජීවත්වීම අනිවාර්යය දෙයක් වෙන නිසා මේ තීරණය ඔවුන් ගන්නවා.

 බාබා සංගත් සිං ගුරු ලෙසට පෙනි සිටීම

ඒ යටතේ ගුරු වෙනුවෙන් බලකොටුවේ පෙනී ඉන්න බාබා සංගත් සිං ඉදිරිපත් වෙනවා. ගුරුගේ සන්නාහය ඇඳගන්න ඔහු ගුරු ජටාවේ පළඳින ආභරණයත් පැළඳගෙන ගුරු විදිහට පෙනී ඉන්නවා. ගුරු මච්චිවාරා ප්‍රදේශයට පිටත් වෙනවා. පස්සේ දවසේ බලකොටුව ආක්‍රමණය කරන මෝගල් සේනාව බාබ සංගත් සිං වගේම ඒකේ හිටපු සීක්වරුන්ව සමූලඝාතනය කරනවා.

මච්චිවාරා ප්‍රදේශයේ ඉදන් උතුරේ ප්‍රදේශ කීපයකට ගුරු ගමන් කරනවා. ඩිනා නම් ප්‍රදේශයේ ඉද්දී ගුරු ගෝබින්ද් සිංට මෝගල් අධිරාජයා වුණු ඖරංසෙබ් ලිපියක් එවමින් මේ තත්වයන් ගැන සාකච්ඡා කරන්න ඩෙකෑනයට එන්න කියලා ආරාධනාවක් කරනවා. තමන්ගේ පියාට අත්වුණු ඉරණම වගේම ඖරංසෙබ් සමඟ තමන් ඇතිකරගත් එකඟතා කඩවුණු ආකාරය සවිස්තරව දක්වමින් අධිරාජයාගේ ඉල්ලීම ප්‍රතික්ෂේප කරලා ගුරු පර්සියන් බසින් "සෆර්නාමහ්" නමින් ලිපියක් ලියනවා.

ටික කලකට පසුව තල්වන්දිවල ඉන්න ගුරු ගෝබින්ද් සිංව අත් අඩංගුවට ගන්න වසීර් ඛාන් කියන මෝගල් නිලධාරියාට අවශ්‍ය වුණත් තල්වන්දිවල නායකයෙක් වුණු චෞද්‍රි දල්ලාගෙන් ලිපියක් සහ ගුරු ගෝබින්ද් ලියපු ලිපිය ඖරංසෙබ්ට ලැබිලා තිබුණු නිසා සංහිදියාවකට කැමති වුණු මෝගල් අධිරාජයා ගුරුට කිසිම හිරිහැරයක් කරන්න එපා කියලා වසීර් ඛාන්ට නියම කරනවා.

ඒ වගේමයි ඩෙකෑනයේ හිටිය ඖරංසෙබ් අධිරාජයා ගුරු ගෝබින්ද් සිංව මුණගැහෙන්න කැමැත්ත පළ කරනවා. ඒක නිසා ඩෙකෑනයේ බලා පිටත් වුණු ගුරුට 1707 මාර්තුවල ඖරංසෙබ් මියගිය බව දැනගන්න ලැබුණු නිසා ආපසු පංජාබය බලා පිටත් වෙනවා.

මේ අතරවාරයේ මෝගල් සිහසුන වෙනුවෙන් ඖරංසෙබ්ගේ දරුවන් තිදෙනා අතර වෙන සටනේදී මුඅසාම් ගුරු ගෝබින්ද් සිංගෙන් සහය ඉල්ලා සිටිනවා. තමන්ගේ උපරිම සහය ඔහුට ලබාදෙන්න ගුරු කටයුතු කරනවා. අවසානයේදී තමන්ගේ සොයුරන් පරදවලා මුඅසාම් බහදූර් ෂා නම් මෝගල් සිහසුනට පත් වෙනවා.

බහදූර් ෂා සහ ගුරු ගෝබින්ද් සිං අතර වුණු හමුව

1707 ජූලි 23 අග්‍රාවලදී බහදූර් ෂා අධිරාජයා සහ ගුරු ගෝබින්ද් සිං අතර හමුවක් පැවැත්වෙනවා. "හින්ද් කා පිර්" හෙවත් ඉන්දියාවේ ශාන්තුවරයා කියන ගෞරව නාමය මෝගල් අධිරාජයා විසින් ගුරුට පිරිනමනවා. මේ ආකාරයෙන් මෝගල් අධිරාජයා සමඟ සුහදත්වය ගොඩනගා ගනිපු ගුරු ගෝධාවාරී ගංගා ප්‍රදේශය බලා පිටත් වෙනවා.

එහි වාසය කරපු මදෝ දාස් කියන තාපසයා ඛල්සාවට ඇතුළත් වෙන්න කැමැත්ත පළ කරනවා. ඔහුව ඛල්සාවට ඇතුළත් කරගන්න ගුරු ගෝබින්ද් සිං ගුරුභක්ෂ් සිං නමින් නම් කරනවා. ඔහු වඩාත් ප්‍රකට වෙන්නේ බන්දා සිං නමින්. ගුරු ගෝබින්ද් සිංගේ මරණයෙන් පස්සේ සීක්වරුන් මෙහෙයවන්නේ බන්දා සිං විසින්.

මේ කාලය වන විට සිර්හින්ද් ප්‍රදේශයේ මෝගල් නිලධාරියා වුණු වසීර් ඛාන් සමඟ මෝගල් අධිරාජයා වුණු බහදූර් ෂා පවත්වන සබඳතා සම්බන්ධව ගුරු කළකිරීමෙන් හිටියේ. වසීර් ඛාන් ඒ වෙද්දී හොර රහසේ සීක්වරුන්ට පහර දෙමින් හිටියේ. ඒ වගේමයි සීක්වරුන්ගේ හිතවතෙක් වුණු පිර් බුදා ෂාහ් කැරලිකරුවෙක් විදිහට නම් කරලා මරා දමන්නත් වසීර් ඛාන් කටයුතු කරලා තිබුණේ. මේ ගැන ගුරු මෝගල් අධිරාජයාට දැනුම් දුන්නත් පිළිතුරක් ලැබුණේ නැහැ.

 ගුරු ගෝබින්ද් සිං විසින් බන්දා සිංව ඛල්සාවේ අණ දෙන්නා ලෙසට පත් කිරීම

ඒ අතරවාරයේ ගුරුට එරෙහිව මෝගල් අධිරාජයා සටන් කරන්න සූදානම් වෙනවා කියලා ආරංචියක් ලැබුණු නිසා ගුරු ගෝබින්ද් සිං විසින් බන්දා සිංව ඛල්සාවේ අණ දෙන්නා විදිහට පත් කරලා සටනට සූදානම් වෙනවා.

මේ අතරවාරයේ වසීර් ඛාන් ගුරු ගෝබින්ද් සිංව ඝාතනය කරන්න කුමන්ත්‍රණයක් දියත් කරනවා. පථාන්වරු ගෝත්‍රිකයන් වුණු ජම්ෂෙඩ් ඛාන් සහ වසිල් බෙග් කියන දෙන්නාව මේ සඳහා ඔහු යොදා ගන්නවා. ගුරුගේ ගෝලයන් විදිහට පෙනී හිටිය මෙයාලට නන්දෙද්වලදී ගුරුව ඝාතනය කරන්න අවස්ථාවක් ලැබෙනවා.

සවස යාඥාවෙන් පස්සේ විවේක ගනිමින් හිටිය ගුරු ගෝබින්ද් සිංගේ ශරීරයේ වම් පැත්තේ හදවත ආසන්නයට පිහියෙන් අනින්න ජම්ෂෙඩ් ඛාන්ට හැකිවෙනවා. දරුණුවට තුවාල වුණ තමන්ට පිහියෙන් ඇන්න ජම්ෂෙඩ් ඛාන්ව කඩුවෙන් මරා දමන්න ගුරු ගෝබින්ද් සිංට හැකිවෙනවා. ඒ වෙලාවේ ජම්ෂෙඩ් ඛාන්ගේ සහයට ආපු වසිල් බෙග් පලායන්න උත්සහ කරමින් හිටියේ. ඒත් සද්දෙට එතැනට ආපු සීක්වරුන් අතින් ඔහු මියයනවා.

ගුරුට තුවාල වුණු බව අහලා මෝගල් අධිරාජයා යුරෝපීය ශල්‍ය වෛද්‍යවරයෙක්ව ගුරුට ප්‍රතිකාර කරන්න එවනවා. ඒ අනුව නැවත විවෘත කෙරුණු තුවාලයෙන් අධිකව ලේ ගලන්න පටන් ගත්තු නිසා තදින් ඒක වෙලන්න වෛද්‍යවරයා කටයුතු කරනවා.

 ගුරු ගෝබින්ද් සිං විසින් ආදි ග්‍රන්ථ් මීළඟ ගුරු බවට පත් කිරීම

කෙසේ නමුත් තමන්ගේ අවසානය ආසන්න බව තේරුම් ගත්තු ගුරු ගෝබින්ද් සිං පුද්ගල ගුරු භාවය අහෝසි කරලා තමන්ගෙන් පසුව සීක්වරුන්ගේ ගුරු බවට පත්වන්නේ සීක් දහමේ ආරම්භකයා වුණු ගුරු නානක් දේව්ගේ පටන් ගුරුන්ගේ ගීතිකා ඇතුළත් වුණු ආදි ග්‍රන්ථ් නමින් හඳුන්වපු ග්‍රන්ථය බවට ප්‍රකාශ කරනවා. ඒ අනුව "ගුරු ග්‍රන්ථ් සහීබ්" වශයෙන් එය හඳුන්වනවා වගේම එය සීක්වරුන්ගේ ආධ්‍යාත්මික ගුරු ලෙසට සළකන්න කියලා ගුරු ගෝබින්ද් සිං නියම කරනවා.

ගුරු ගෝබින්ද් සිං සහ පුතුන් සිව් දෙනා

මේ ආකාරයෙන් පුද්ගල ගුරු භාවය අහෝසි කරන්නේ ඇයි කියන එක ප්‍රශ්නයක් වුණත් ඒකට හේතුවෙන්න ඇත්තේ ගුරු ගෝබින්ද් සිංගේ අනුප්‍රාප්තිකයන් වෙන්න හිටිය පුතුන් 4 දෙනාම අකාලයේ මරණයට පත්වීම වෙන්න ඕනේ කියලා මතයක් පලවෙලා තියෙනවා.

ගුරු ගෝබින්ද් සිං මියයන්නේ 1708 ඔක්තෝබර් 7 නන්දෙද්වලදී. ඒ සමඟම ඔහුගේ දිල්බාග් නම් අශ්වයාත් මියයනවා. ගුරුව ආදාහනය කළ ස්ථානයේ "තක්ත් ශ්‍රී හසූර් සහීබ්" නමින් ස්මාරකයක් ඉදි කෙරෙනවා.

තක්ත් ශ්‍රී හසූර් සහීබ්

දක්ෂ රණශූරයෙක් වගේම පාලකයෙක් වුණු ගුරු ගෝබින්ද් සිං සීක්වරුන්ගේ අනාගතය සඳහා ශක්තිමත් පදනමක් ඛල්සාව තුළින් ඇති කරලා තිබුණේ. ඒ වගේමයි දක්ෂ ලේඛකයෙක් සහ කවියෙක් විදිහට ඔහු "වාචිත්‍ර නාටක්" නමින් ස්වයං චරිතාපදානයක් ඒ වගේම "ජප් සහීබ්" නමින් ග්‍රන්ථයකුත් රචනා කරලා තිබුණේ.

බන්දා සිං විසින් වසීර් ඛාන්ව මරා දැමීම

ගුරු ගෝබින්ද් සිංගෙන් පස්සේ සීක්වරුන්ගේ නායකයා වුණු බන්දා සිං සිර්හින්ද් අල්ලාගෙන වසීර් ඛාන්ව මරා දමලා ගුරු ඝාතනය කිරීම වගේම ගුරුගේ බාල පුතුන් ඝාතනය කිරීමේ පලිය ගන්නට සමත් වෙනවා. මේ සටන්වලදී මුස්ලිම්වරුන් දරුණු ලෙස ඝාතනය කරන්න සීක්වරුන් පෙළඹෙන්නේ පළිගැනීමේ චේතනාව දරුණුවට සිත තුළ තිබුණු නිසා.

බහදූර් ෂා

ඒත් සීක්වරුන්ගේ මේ කැරැලිකාරී සොබාවයෙන් කලබල වෙන මෝගල් අධිරාජයා වුණු බහදූර් ෂා සේනා පිටත් කරලා බන්දා සිං ඇතුළු පිරිස අත් අඩංගුවට අරගෙන දිල්ලියේදී හිස ගසා මරා දමනවා. බන්දා සිංගෙන් පස්සේ භායි මාන් සිං යටතේ එකතු වුණු සීක්වරුන් වරින් වර මෝගල්වරුන් සමඟ ගැටෙනවා.

ඇෆ්ඝන් ආක්‍රමණත් එක්ක මෝගල් බලය දෙදරා යන්නට වුණු නිසා සීක් බලය නැවත වරක් වර්ධනය වෙනවා. ඇෆ්ඝන් නායකයින් සීක්වරුන් මර්දනය කරන්න උත්සහ කළත් ඒක සාර්ථක වෙන්නේ නැහැ. වරින්වර මරාථයන් සමඟ මෝගල්වරුන් ගැටුණු නිසා ඒකෙනුත් වක්‍රාකාර වාසියක් සීක්වරුන්ට හිමිවෙනවා.

18 වන සියවස අග භාගය වෙද්දී මිසල් නමින් ප්‍රාදේසීය බල මණ්ඩල 12 ක් යටතේ සීක්වරුන් සංවිධානය වෙනවා. බලවත් සීක් නායකයින් මේ ප්‍රදේශ 12 පාලනය කරනවා. මේ මිසල්වලිනුත් රංජිත් සිං පාලනය කළ ප්‍රදේශය බලවත් තත්වයේ පසු වෙනවා.

 රංජිත් සිං

පසුව සීක් අධිරාජ්‍යයක් පිහිටවලා එහි අධිරාජයා බවට පත්වන්නත් රංජිත් සිං සමත් වෙනවා. නමුත් ඉංග්‍රීසීන්ගේ උපායශීලී ක්‍රියාකාරකම් නිසා රංජිත් සිංගේ ඇවෑමෙන් සීක් ප්‍රදේශත් ක්‍රමයෙන් ඉංග්‍රීසි ආදිපත්‍යයට ලක් වෙනවා.

එහෙම නම් දවස් ගාණක් තිස්සේ කියපු සීක්වරුන්ගේ කතන්දරේ නිමා වෙනවා. රැඳී සිටි, ප්‍රතිචාර දක්වපු හැම දෙනාටම ස්තුතියි 

මේ සටහන ලියන්න පාදක කරගත්තේ

ඉතිහාස ධාරා - 1 කොටස, ක්ෂාවියර් පින්තු සහ ඊ.ජී.මියාල්
ඉන්දියා ඉතිහාසය - II කාණ්ඩය, නරේන්ද්‍ර කෘෂ්ණ සිංහ සහ අනිල් චන්ද්‍ර බැනර්ජි
මූගල් ඉන්දියාව - ඩබ්.එම්.කේ. විජේතුංග

ඒ ඇරෙන්න අනික් ඔක්කොම අන්තර්ජාලයෙන් තමා 


ප.ලි.: ඊළඟට කියන්න හිතාගෙන ඉන්නේ අයියලා නංගිලා කසාද බැන්ද හැටි කතාවේ ඉතුරු කොටහ

Sunday, November 11, 2012

තවත් "ගුරු"වරයෙක්ව වධ දී මරා දැමෙයි - හර්බජාන් සිං, මන්මෝහන් සිංලා 5 කොටස

 ගුරු තේඝ් බහදූර්

සීක්වරුන්ගේ ආගම ආරම්භ වුණු හැටි ගැන අපි මේ වෙද්දී සටහන් හතරකින් කියෙව්වා.

කවුද මේ හර්බජාන් සිං, මන්මෝහන් සිං කියන සිංලා ???

ගුරු අංගද් දේව්

ගුරු තනතුර පරම්පරාවට යයි

අවුරුදු 8 දී ගුරු හර් ක්‍රිෂන් වසූරියෙන් මියයයි 

 

කලින් කතාවේ අන්තිමට කිව්වා වගේ වසූරියෙන් මරණාසන්නව සිටි ගුරු හර් ක්‍රිෂන්ගේ නම් කිරීමෙන් 6 වෙනි ගුරු විදිහට හිටියට හර් ගෝබින්ද්ගේ පුත්‍රයෙක් වුණු තේඝ් බහදූර් මීළඟ ගුරු විදිහට 1664 අප්‍රේල් 16 වෙනිදා පත් කෙරෙනවා. ඔහුගේ සැබෑ නම වුණේ ත්‍යග් මල්. 

මෝගල්වරුන්ට එරෙහිව ගුරු හර්ගෝබින්ද් සමයේ දියත් කළ සටන්වලදී ඔහු දැක්වූ දක්ෂතාවලට ගරු කිරීමක් විදිහට "තේඝ් බහදූර්" හෙවත් ශක්තිමත් අසිපත කියන විරුද නාමය ගුරු හර්ගෝබින්ද් විසින් ලබාදීලා තිබුණා. මේ හැරෙන්න දුනුවායන් සහ අශ්වාරෝහක භටයින් පුහුණු කිරීම සම්බන්ධවත් ඔහු ප්‍රසිද්ධියක් ඉසිලුවා.

ගුරු තේඝ් බහදූර් ඉන්දියාවේ විවිධ ප්‍රදේශවල සීක් දහම ව්‍යාප්ත කරන්න සංචාරය කරනවා. ඇසෑමය, ඩකා වැනි ප්‍රදේශවලට පවා ගුරු තේඝ් බහදූර් ගමන් කරනවා. මේ සංචාරය අතර මැදදී 1666 දෙසැම්බර් 31 ඔහුගේ පුත්‍රයා වුණු ගෝබින්ද් රායි උපදිනවා. පසු කාලීනව දසවෙනි ගුරු බවට පත් වන්නේ මේ පුත්‍රයායි.

ගුරු ද්වාර ශ්‍රී ගුරු තේඝ් බහදූර් සහීබ්

මේ සංචාරය අතරතුර ගුරු තේඝ් බහදූර් ඇසෑමයේ ඪුබ්‍රි නගරයේ ගුරු ද්වාරයක් පිහිටවනවා. ඒ ස්ථානයට මීට පෙර මුල්ම ගුරු වූ ගුරු නානක් දේව් පවා පැමිණි බවයි කියවෙන්නේ. පසුව ඒ ස්ථානය "ගුරු ද්වාර ශ්‍රී ගුරු තේඝ් බහදූර් සහීබ්" නමින් නම් කෙරෙනවා. ඒ ස්ථානයත් අද දක්වාම සීක්වරුන්ගේ වන්දනාවට ලක්වෙන ස්ථානයක්.

මඛෝවාල් ප්‍රදේශයේ සීක්වරුන් උදෙසා නව නගරයක් නිර්මාණය කිරීමේ කාර්යය ගුරු තේඝ් බහදූර් ආරම්භ කරනවා. ආනන්ද්පූර් නම් වුණු මේ නගරයේ ඉදි කිරීමත් එක්ක සීක්වරුන් ගුරු තේඝ් බහදූර්ට ගෞරවයක් විදිහට "සචා බාද්ෂාහ්" හෙවත් සැබෑ රජු කියන විරුද නාමයත් භාවිතා කරලා තියෙනවා.

ඖරංසෙබ්

මේ කාලය වෙද්දී මෝගල් අධිරාජයා වුණු ඖරංසෙබ් සමස්ත ඉන්දියාවම මුස්ලිම් අධිරාජ්‍යයක් බවට පත් කිරීම සඳහා කටයුතු කරමින් හිටියේ. ඒ යටතේ හින්දු දේවාල විනාශ කිරීමත් රජයේ සේවයේ යෙදී සිටිය හින්දුවරුන් සේවයෙන් ඉවත් කිරීම වගේම අන්‍යාගමිකයන් විසින් ගෙවන්න ඕනේ ජෙසියා බදු මුදල වැඩි කිරීම වගේ කටයුතු මෝගල් පාලනය සිදු කළා.

මේ වෙද්දී කාශ්මීරයේ වාසය කරපු බ්‍රාහ්මණ පඬිවරුන් ඉස්ලාම් දහමට හරවා ගත්තොත් පහසුවෙන්ම ඉන්දියානුවන් ඉස්ලාම් දහමට හරවාගන්න පුලුවන් වෙයි කියලා විශ්වාස කරපු ඖරංසෙබ් ඒ සඳහා කටයුතු කරනවා. 

 කාශ්මීර බ්‍රාහ්මණයන් ගුරු තේඝ් බහදූර්ගෙන් ආධාර ඉල්ලීම

මේ තත්වය නිසා කරදරයට පත්වෙන කාශ්මීර ප්‍රදේශයේ ඉන්න හින්දුවරුන් මේ තර්ජනයෙන් මිදෙන්න ගුරු තේඝ් බහදූර්ගෙන් උපකාර ඉල්ලනවා. කාලාන්තරයක් තිස්සේ මේ ප්‍රශ්නයට සීක්වරුනුත් මුහුණ දීලා හිටිය නිසා බලහත්කාරයෙන් වැසියන්ව ඉස්ලාම් දහමට හරවා ගැනීම වළක්වන්න කියලා ගුරු තේඝ් බහදූර් ඖරංසෙබ් අධිරාජයාගෙන් ඉල්ලා සිටිනවා.

ඒ වගේමයි ඖරංසෙබ් අධිරාජයාට තමන්ව ඉස්ලාම් දහමට හරවා ගන්න පුලුවන් වුණොත් සියලු දෙනාම කැමැත්තෙන් ඉස්ලාම් දහම වැළැඳ ගන්නවා කියලා අභියෝගයකුත් එල්ල කරනවා. මේ නිසා හින්දුවරුන්ගේ ආගම ඇදහීමේ අයිති වෙනුවෙන් පෙනී සිටිය ගුරු තේඝ් බහදූර් බොහෝ දෙනාගේ ප්‍රශංසාවට ලක්වෙනවා. 

මේ තත්වය නිසා ගුරු තේඝ් බහදූර්ව අත් අඩංගුවට ගන්න ඖරංසෙබ් නියෝග කරනවා. මේ ආරංචිය සැළවීමත් එක්ක ඖරංසෙබ් අධිරාජයාගෙන් තමන්ගේ ජීවිතයට කරදරයක් වෙන්න පුලුවන් කියන විශ්වාසය මත ගුරු තේඝ් බහදූර් තමන්ගේ පුත්‍රයා වුණු ගෝබින්ද් රායිව මීළඟ ගුරු විදිහට පත් කරන්න කටයුතු කරනවා. 

ගුරු තේඝ් බහදූර්ගේ මීළඟ ගුරු ලෙසට තම පුත්‍ර ගෝබින්ද් රායිව පත් කිරීම

ඒ යටතේ තමන්ගේ පියා වුණු ගුරු හර්ගෝබින්ද්ගේ අසිපත පුත්‍රයා වුණු ගෝබින්ද් රායිට පළඳවලා දිල්ලියේදී තමන්ව මරා දැමුවහොත් ගුරු තනතුර තම පුත්‍රයාට හිමිවිය යුතුයි කියලා නිවේදනය කරනවා. 

පසුව අත් අඩංගුට ගැනුණු ගුරු තේඝ් බහදූර් සමඟ සමීපතමයන් තුන් දෙනෙකුත් සිටිනවා. මොවුන් සිව් දෙනාම මාස තුනක පමණ කාලයක් රූප්නගර්, සර්හින්ද් සහ බස්සි පතානා කියන නගරවල රැගෙන ගිහින් අවසානයේදී 1675 නොවැම්බර් මාසයේදී දිල්ලියට රැගෙන යනවා. මේ මාස තුනක කාලය පුරාම ගුරු තේඝ් බහදූර්ව රැගෙන යන්නේ යකඩ සිර මැදිරියක සිර කරලා.

ගුරු තේඝ් බහදූර්ගේ හිස ගසා දැමීම

දිල්ලියට රැගෙන ආපු ගුරු තේඝ් බහදූර්ව දම්වැල්වලින් බැඳලා විවිධාකාරයේ වධ හිංසා කරලා ඉස්ලාම් දහමට නම්මා ගන්න හැදුවත් කිසිම ප්‍රයෝජනයක් වෙන්නේ නැහැ. අවසානයේදී නොවැම්බර් 24 වෙනිදා දිල්ලියේ චන්ද්නී චෝක්වලදී ප්‍රසිද්ධියේ ගුරු තේඝ් බහදූර්ගේ හිස ගසා මරා දමනවා. හින්දූන්ගේ ආගමික අයිති වෙනුවෙන් දිවි පුදපු ගුරු තේඝ් බහදූර්ව ඒ නිසා "හින්දි දි චදාර්" හෙවත් ඉන්දියාවේ පළිහ යන ගෞරව නාමයෙන් හැඳින්වෙනවා.

ගුරු ද්වාර රකාබ් ගන්ජ් සහීබ්

මරා දැමුණු ගුරු තේඝ් බහදූර්ගේ දේහය දිල්ලියේ ප්‍රදර්ශනය කරද්දී ඒක සොරකම් කරපු ගුරුගේ ගෝලයෙක් වුණු ලාකි ෂාහ් වන්ජරා ගුරුගේ දේහය හොර රහසේම ආදාහනය කරනවා. ඒ ස්ථානයේ පසු කලෙක "ගුරු ද්වාර රකාබ් ගන්ජ් සහීබ්" ඉදි කරනවා. 

ගුරු ද්වාර සිස් ගන්ජ් සහීබ්

දිල්ලියේ චන්ද්නී චෝක්වල ගුරු තේඝ් බහදූර් මරා දැමුණු ස්ථානයේ පසු කලෙක "ගුරු ද්වාර සිස් ගන්ජ් සහීබ්" ඉදිවෙනවා. හිස ගසා දැමූ ගුරු තේඝ් බහදූර්ගේ හිස ආනන්ද්පූර්වලට රැගෙන යාමෙන් පසු ගුරු ගෝබින්ද් රායි ඒ හිස ආදාහනය කරනවා. 

 ගුරු තේඝ් බහදූර්ගේ හිස ඔහුගේ පුත්‍ර ගුරු ගෝබින්ද් රායිට පෙන්වීම

එය ආදාහනය කළ ස්ථානයේත් ගුරු ද්වාර සිස් ගන්ජ් සහීබ් නමින් ස්මාරකයක් ඉදි කෙරෙනවා.

ගුරු පෙළපතේ අවසන් ගුරු වුණු ගුරු ගෝබින්ද් සිං ගැන ඊළඟ ලිපියෙන් කියන්නම්.

මේ සටහන ලියන්න පාදක කරගත්තේ

ඉතිහාස ධාරා - 1 කොටස, ක්ෂාවියර් පින්තු සහ ඊ.ජී.මියාල්
ඉන්දියා ඉතිහාසය - II කාණ්ඩය, නරේන්ද්‍ර කෘෂ්ණ සිංහ සහ අනිල් චන්ද්‍ර බැනර්ජි
මූගල් ඉන්දියාව - ඩබ්.එම්.කේ. විජේතුංග

ඒ ඇරෙන්න අනික් ඔක්කොම අන්තර්ජාලයෙන් තමා 


ප.ලි.: ගිය සතියේ කියපු අයියලා නංගිලා කසාද බැන්ද හැටි කතාවේ ඉතුරු කොටස එහෙමත් නැත්නම් ශ්‍රේෂ්ඨ වංශයක් වුණු ශාක්‍ය වංශයේ අවසානය වුණු හැටි අද කියන්න හිටියත් ඒ කතාව සකස් කරගන්න වෙලාව මදිවුණා. ඒක නිසා හැකි ඉක්මණින් ඒ කතාව කියන්න තමා බලාපොරොත්තුව

Sunday, November 4, 2012

අයියලා නංගිලා කසාද බැන්ද හැටි

අයියලා නංගිලා කසාද බඳිනවා කියන එක බරපතල ගණයේ වැරැද්දක් කියලා තමා අතීතයේ ඉදන්ම සැලකුණේ. ඒත් මානව සමාජයේ ආරම්භකම අවධියේදී එකම පවුලේ සහෝදර සහෝදරියන් අතරේ ලිංගික සබඳතා පැවතුණා කියලා තමා සමාජ විද්‍යාඥයන් දක්වන්නේ. ක්‍රමයෙන් මිනිසා ශිෂ්ට සම්පන්න වීමත් එක්ක සහෝදර සහෝදරියන් අතර වගේම සමාන්තර ඥාතීන් වෙන පිය පාර්ශවයේ සහෝදරයන් සහ දරුවන් අතරේ විවාහ සබඳතා/ ලිංගික සබඳතා "ව්‍යභිචාරී තහංචි" Incest Taboo විදිහට පිළි අරගෙන තියෙනවා.

විජය කුමරුගේ ලංකාගමනය

මේ කතාව මෙහෙම වුණත් සාහිත්‍ය කෘති පරිශීලනය කරද්දී අයියලා නංගිලා විවාහ වුණු කතා කීපයක්ම දැකගන්න ලැබෙනවා. ඒකෙන් ප්‍රකට කතාව තමා සිංහයෙක්ට [?] දාව සුප්පා දේවියට ඉපදුණු සිංහබාහු කුමාරයා සහ සිංහසීවලී කුමරියගේ අතර වුණු විවාහය. මේ දෙදෙනාගේ විවාහයෙන් ඉපදෙන පළමුවෙනි දරුවා තමා ලංකාවේ මුල්ම රජතුමා විදිහට සැලකෙන විජය කුමාරයා. විජය කුමාරයා හැරෙන්න තවත් දරුවන් 31 දෙනෙක් මේ යුවළට හිටියා කියලා තමා සාහිත්‍ය මූලාශ්‍රයවල දක්වන්නේ.

අයියලා නංගිලා අතර විවාහය සිදුවුණු අවස්ථා ගැන බෞද්ධ සාහිත්‍ය විමසලා බලද්දී මම දැනුවත්ව නම් අවස්ථා දෙකක් අපිට හමුවෙනවා. එක අවස්ථාවක් ගැන මම කලිනුත් කියලා ඇති. ඒ තමා ලිච්ඡවි රාජ වංශය ආරම්භ වුණු ආකාරය. අනික් අවස්ථාව තමා ශාක්‍ය වංශය ආරම්භ වුණු ආකාරය.

ඉතින් අද ආගිය කතාවෙන් කියන්න බලාපොරොත්තු වෙන්නේ ශාක්‍ය වංශය ආරම්භ වුණු ආකාරය වගේම ඒ හා බැඳුණු කතා කීපයක්. මේ කතාව කියන්න තවත් හේතුවක් තමා පහන් යාය බ්ලොග් අඩවියේ තිබුණු සටහනකින් ඔක්කාක වංශය සම්බන්ධව ප්‍රශ්න කීපයක් මතුවීම. ඒ සියලු ප්‍රශ්නවලට සවිස්තරාත්මක පිළිතුරු මේ සටහනෙන් සපයන්නත් බලාපොරොත්තු වෙනවා.

කතාව ආරම්භ වෙන්නේ ලෝකයේ මුල්ම රජතුමා වශයෙන් පිළිගැනෙන මහා සම්මත රජතුමාගෙන්. මේ රජතුමාව මහා සම්මත මනු වශයෙනුත් හැඳින්වෙනවා. මේ රජතුමාගේ ආරම්භය සම්බන්ධවත් කතා කීපයක්ම තියෙනවා. ඒ ගැන පස්සේ දවසකම කතා කරන්නම්. 

 මහා බ්‍රහ්මයා

ඒත් කෙටියෙන් කිව්වොත් හින්දූන් අතර තියෙන විශ්වාසය තමා මහා බ්‍රහ්මයා/ ප්‍රජාපතී මහා සම්මත මනු රජතුමාව මිනිස්සුන්ට ලබා දුන්නා කියන එක. ඒ නිසා ඒ අදහස "දේවප්‍රභ න්‍යාය" නමින් හැඳින්වෙනවා. බෞද්ධ මතය වෙන්නේ කාලීන් අවශ්‍යතා පදනම් කරගෙන මිනිසුන් විසින් තමන්ගේ සම්මතයෙන් මහා සම්මත රජතුමාව පත් කර ගත්තා කියන එක. ඒ අදහස "මහා සම්මත න්‍යාය" නමින් හැඳින්වෙනවා.

ඉතින් මේ මහා සම්මත රජතුමාගෙන් ආරම්භ වෙන රාජ පරම්පරාව හඳුන්වන්නේ සූර්ය වංශය කියන නමින්. ඒකට හේතුව තමා මහා සම්මත මනු රජතුමා සූර්යයාගේ පුත්‍රයෙක් විදිහට පිළිගැනුණු එක. නමුත් සූර්ය වංශය ආරම්භ වෙන්නේ මනුගේ පුතෙක් වුණු  ඉක්ෂ්වාකුගේ මූලිකත්වයෙන් කියලා තවත් මතයක් තියෙනවා. 

ඒ හැරෙන්න මනුගේ දියණිය වුණු ඉලාගේ [විටෙක ඔහු පිරිමියෙක් ලෙසටත් පෙනී සිටිනවා] මූලිකත්වයෙන් ඇතිවුණු පෙළපත "චන්ද්‍ර වංශය එහෙමත් නැත්නම් සෝම වංශය" නමින් හඳුන්වනවා. හින්දු සාහිත්‍යයේ තමා මේ කතාවන් සියල්ලම දක්වන්නේ.

මේ සූර්ය වංශය සම්බන්ධව ලංකා ඉතිහාසයේ එන ගැටුම් ගැන මීට පෙර ලියවුණු "බිසෝවරු දෙන්න ඇවිත් උඩරට සිහසුන ඇල්ලූ නායක්කර්වරු" කියන සටහනෙන් කතා කරලා තියෙන්නේ. 

ආයි සුපුරුදු කතාවටම ආවොත් මහා සම්මත මනු රජතුමාගෙන් ආරම්භ වුණු රජ පෙළපත සූර්ය වංශය නමින් හැඳින්වුණා වගේම "මහා සම්මත වංශය" නමිනුත් හඳුන්වලා තියෙනවා. 

බෞද්ධ සාහිත්‍යයට අනුව මහා සම්මත රජතුමාගෙන් පසුව පුත්‍රයා වුණු රෝජගේ පටන් පිය පුතු පරම්පරා බොහෝ කාලයක් ජම්බුද්වීපය පාලනය කරනවා. ඒ සියලු රජවරුනුත් හඳුන්වන්නේ මහා සම්මත වංශයේ රජවරු විදිහට. මේ පරම්පරාවේ හිටිය සාගර කියන රජතුමාගේ පුතා වුණේ මඛාදේව රජතුමා [මේ මඛාදේව ජාතකයේ කියවෙන මඛාදේව රජතුමාම තමා ] එතුමාගේ පටන් මහා සම්මත වංශය නමින් හඳුන්වපු රාජ පරම්පරාව "මඛාදේව වංශය" නමින් හඳුන්වනවා. 

මේ විදිහට තවත් පිය පුතු පරම්පරා ගණනක් ගියාට පස්සේ මේ පරම්පරාව හිටිය කාලාර ජනක කියන රජතුමාගේ පුතා වුණු ඔක්කාක රජතුමාගේ පටන් මඛාදේව වංශය නමින් හඳුන්වපු රාජ පරම්පරාව "ඔක්කාක වංශය" නමින් හඳුන්වනවා. කුස ජාතකයේ කියවෙන කුස රජතුමාත් ඔක්කාක වංශයේ රජ කෙනෙක් තමා. 

මේ ඔක්කාක වංශයේ ලක්ෂයක් රජවරුන්ගෙන් පස්සේ නැවත වරක් ඔක්කාක නමින් රජතුමෙක් ඉන්නවා. හඳුනාගැනීමේ පහසුවට ද්විතීය ඔක්කාක කියලා ඒ රජතුමාව හඳුන්වනවා. ඒ රජතුමාගේ ඉදන් තවත් ලක්ෂයක් රජවරුන්ගෙන් පස්සේ රජවෙන සුජාත කියන රජතුමාටත් අම්බට්ඨ ඔක්කාක නමින් පුතෙක් ඉන්නවා. පිය රජතුමා ඇවෑමෙන් රජවුණු ඒ ඔක්කාක රජතුමාව හඳුනා ගැනීමේ පහසුවට "තෘතීය ඔක්කාක" කියලා හඳුන්වනවා.

අම්බට්ඨ ඔක්කාක රජතුමාගේ හස්තා කියන අග බිසවට රජතුමාට දාව ඔක්කාමුඛ, කරකණ්ඩු, හත්ථිනී, කාසිනීපුර කියලා පුත්තු හතර දෙනෙකුත් ප්‍රියා, සුප්‍රියා, ආනන්දා, විජිතා, විජිතසේනා කියලා දූවරු පස් දෙනෙකුත් ඉන්නවා.

හස්තා අග බිසව ආකාලයේ මිය ගිය නිසා වෙනත් බිසවක්ව රජතුමා අග මෙහෙසිය බවට පත් කරනවා. රජතුමාට දාව ඒ බිසවට ජන්තු කියලා පුතෙක් උපදිනවා. මේ කුමාරයා ඉපදිලා දවස් 5 කට පස්සේ සරසවලා රජතුමාට පෙන්වනවා. සතුටට පත් වෙන ඔක්කාක රජතුමා බිසවට කියනවා කැමති වරයක් ඉල්ලන්න කියලා. ඒත් බිසව කියනවා මම කැමති අවස්ථාවක ඒ වරය ගන්නම් කියලා. ජන්තු කුමාරයා තරුණ වයසට ආපුවාම අග බිසව රජතුමාට කියනවා තමන්ට දුන්නු වරය විදිහට තමන්ගේ පුතාට රජකම දෙන්න කියලා.

මේ වෙලාවේ ඔක්කාක රජතුමා බොහොම කෝප වෙලා අහනවා වැඩිමහල් පුතුන් හතර දෙනෙක් ඉද්දී කොහොමද එහෙම දෙයක් කරන්නේ කියලා. ඒත් අග බිසව කියනවා රජවරුන්ට බොරු කියන්න හොඳ නැහැ. පොරොන්දු කඩ කිරීම රාජ ධර්මය නෙමේ කියලා. අන්තිමට ඒ වරය ලබාදෙන්න අම්බට්ඨ ඔක්කාක රජතුමාටත් සිද්ධ වෙනවා.

මේ වගේම සිද්ධියක්නේ රාමායණයේ එන දසරථ රජතුමාටත් වෙන්නේ. ඒ වගේමයි දේව ධර්ම ජාතකයේ එන බ්‍රහ්මදත්ත රජතුමාට වෙන්නේ මේ වගේ දෙයක්ම තමා. ඒක නිසා තමා කියන්නේ සතුටෙන් ඉන්න වෙලාවට පොරොන්දු දෙන්න එපා කියලා :)

ආයි කතාවට ආවොත් මේ සිද්ධ වෙන වැඩෙන් හුඟක් කණගාටුවට පත්වුණු ඔක්කාක රජතුමා තමන්ගේ වැඩිමහල් පුත්තු හතර දෙනා ගෙන්වලා කරුණු පැහැදිලි කරලා තමන් නැති කාලයක ඇවිත් රාජ්‍යය බලය ගන්න කියලා උපදෙස් දීලා පංච කකුධ භාණ්ඩ ඇරෙන්න අනික් කැමති වස්තුවක්, සෙනඟක් අරගෙන වෙනත් තැනක වාසය කරන්න කියලා උපදෙස් දෙනවා. කුමාරවරු හතර දෙනාත් පිය රජතුමාට වැඳලා අවසර අරගෙන කැමති තරම් වස්තුවත් පිරිසත් අරගෙන යන්න හදද්දී රජතුමාගේ දූවරු පස් දෙනාත් සහෝදර කුමාරවරුන් සමඟ පිටත් වෙනවා.

තමන් සමඟ හිටිය පිරිසේ විශාලත්වය නිසා මේ දඹදිව පිහිටලා තිබෙන වෙනත් රාජ්‍යයක් අත්පත් කරගන්න පුලුවන් වුණත් අනික් රජ කෙනෙක්ගේ රාජ්‍යයක් උදුරා ගන්න එක ඔක්කාක වංශයට නිගරුවක් කියලා හිතන මේ කුමාරවරුන් අලුතෙන්ම රාජ්‍යයක් පිහිටවා ගන්න අපේක්ෂාවෙන් ඒකට සුදුසු බිමක් හොයාගෙන යනවා.

මේ පිරිස තමන්ට සුදුසු භූමියක් හොයාගෙන යද්දී කපිල කියන තාපසතුමා වාසය කරන වනගත ප්‍රදේශයට පැමිණෙනවා. කපිල තාපසතුමා දකින රාජ කුමාරවරු විස්තර කතා බහ කරනවා. රාජ කුමාරවරුන්ට වුණු සිද්ධිය ගැන අහපු කපිල තාපසතුමා තමන් වාසය කරන භූමිය රාජධානියක් පිහිටවන්න අතිශය සුදුසුයි කියලා කුමාරවරුන්ට කියනව. 

මේ භූමියේ තෘණ ලතා පවා දක්ෂිණාවෘර්තව නැමී සිටින බවත්, මේ භූමියේදී හාවුන් පසුපස හඹාගෙන එන නරියන්, මීයන් ගෙම්බන් පසුපස හඹාගෙන එන නාගයන්, මුවන් පසුපස හඹාගෙන එන දිවියන් පවා බියට පත්වෙලා ආපසු හැරිලා දිවයන බවත්, මේ භූමියේ ඉන්න චණ්ඩාලයෙක්ට වුණත් චක්‍රවර්ති පිරිසක් පරදවන්න හැකි බවත්, මේ භූමියෙන් අනාගතයේ උපදින පුරුෂයෙක් සියලු ලෝ වැසියන්ගේ ගෞරවයට පාත්‍ර වෙන බවත් කපිල තාපසතුමා ප්‍රකාශ කරනවා.

මේ ආදී වශයෙන් මේ භූමිය වර්ණනා කරන කපිල තාපසතුමා තමන්ට කරන උපාකරයක් විදිහට ඉදි කරන නුවරට තමන්ගේ නම තබන්න කියලා ඉල්ලීමක් කරනවා. කුමාරවරු ඒකට එකඟ වෙලා තාපසතුමාට ඒ අසළින් අසපුවක් ඉදි කරලා කපිල තාපසතුමාට භාර කරනවා. ඊට පස්සේ කපිල තාපසතුමා පෙන්වපු ස්ථානයේ නුවරක් සකස් කරලා පොරොන්දු වුණු විදිහටම කපිල තාපසතුමාගේ නමින් කපිලවස්තු පුරය නමින් ඒ නුවර නම් කරනවා.

 කපිලවස්තුපුර නටබුන්

මේ කටයුතු අවසන් කරපු කුමාරවරු මෙහෙම සාකච්ඡා කරනවා. අපි ඉල්ලා යැව්වොත් අපිට බිසෝවරු ලබාදෙන්න අනික් රජවරු අකමැති වෙන්නේ නැහැ. ඒත් එහෙම කරන එකෙන් අපේ ඔක්කාක වංශය කිළුටු වෙනවා. ඒ වගේමයි අපේ නැගණිවරු සරණ පාවා දෙන්නත් සුදුසු අනික් රජවරු නැහැ" කියලා. 

ඒක නිසා ඒ රාජ කුමාරවරුන් කරන්නේ වැඩිමහල් සහෝදරිය වුණු ප්‍රියා කුමරියව මව් තනතුරේ තියලා අනික් කුමාරිකාවෝ හතර දෙනාව කුමාරවරු හතර දෙනා විසින් පිළිවෙලින් සරණ පාවා ගත්තු එක. ඒ බිසෝවරු හතර දෙනාම දූ පුතුන් අට දෙනා අට දෙනා බැගින් දරුවෝ 64 ක් බිහි කරනවා.

තමන්ගේ දරුවන්ගේ මේ තොරතුරු අහපු ඔක්කාක රජ්තුමා අතිශය සතුටට පත්වෙලා තමන්ගේ දරුවෝ ඔක්කාක වංශයේ ගෞරවය ආරක්ෂා කළා වගේම සුපිරිසිදුව පවත්වා ගෙන යන්න කටයුතු කරපු නිසා ප්‍රීතියට පත්වෙලා "සක්‍යා වත භො රාජකුමාරා, පරම සක්‍යා වත භො රාජකුමාරා" කියලා ප්‍රීතිය ප්‍රකාශ කරනවා. ඒ කියන්නේ මේ රාජ කුමාරයන් අතිශය ශක්තිවන්තයි/ උත්සහවන්තයි වගේ දෙයක්. ඉතින් පිය රජතුමාගේ ප්‍රකාශයත් එක්ක උත්සාහවන්ත බව, ශක්තිවන්ත බව, කැපවීම වගේ අර්ථයක් එන "ශාක්‍ය" කියන නාමය තමන්ගේ රජ පරපුර උදෙසා මේ රජවරු භාවිතා කරනවා.

කාලයක් ගත වෙද්දී මව් තනතුරේ තබපු ප්‍රියා කුමරියට ශ්වේතකුෂ්ඨ කියන රෝගය සෑදිලා මුළු ශරීරය පුරාම කුෂ්ඨ ඇති වෙනවා. තමන්ටත් මේ රෝගය වැළඳෙයි කියන බියෙන් ප්‍රියා කුමරියව වනයේ බිං ගෙයක් කරවලා ඒකේ ආරක්ෂා සහිතව රඳවන්න සහෝදර රජවරු කටයුතු කරනවා. කුමරියට අවශ්‍ය කරන ආහාර පාන වගේම අනික් ද්‍රව්‍ය සපයන්නත් සහෝදර රජවරු කටයුතු කරනවා. 

 බරණැස් නුවර නටබුන්

මේ කාලයේදීම බරණැස් නුවර හිටිය රාම කියන රජතුමාටත් මේ විදිහටම ශ්වේතකුෂ්ඨ රෝගය වැළඳෙන නිසා රාජ්‍යය පුත් කුමාරයාට පවරලා රාම රජතුමාත් වනගත වෙලා හිටියේ. වනයට වෙලා ඉන්න රාම රජතුමා බඩගින්නට කාපු ගස්වල මල්, කොළ, පොතු, ගෙඩි නිසා කුෂ්ඨ රෝගය සුවවෙලා රජතුමාගේ ශරීරය රන්වන් පැහැයට හැරිලා තිබුණේ.

රාම රජතුමාගේ වනයේ නතර වෙලා හිටියේ කොළොම් ගහක් උඩ තිබුණු බෙනයක සකසා ගත්තු කුටියක. දවසක් ප්‍රියා කුමරිය හිටිය ගල් ගුහාව අසළට ව්‍යාඝ්‍රයක් ආපු නිසා කුමරිය කෑ ගහපු හඩ කොළොම් ගහ උඩ හිටිය රාම රජතුමාට ඇහෙනවා. ඒ හඬ ආපු දිහාවට ගිය රජතුමාට ප්‍රියා කුමරියව දකිනවා. තොරතුරු අහපු රජතුමා මේ ඔක්කාක රජතුමාගේ දියණිය ප්‍රියා කුමරිය බව දැන ගන්නවා වගේම රජතුමාත් තමන් බරණැස් නුවර රාම රජතුමා බව හඳුන්වා දුන්නා.

කුමරියව බලන්න එළියට බිං ගෙයින් එළියට එන්න කියලා රජතුමා කිව්වත් තමන්ට කුෂ්ඨ රෝගයක් තියෙන නිසා මිනිස් ඇසට අප්‍රිය වෙන හින්දා තමන් එන්නේ නැති බව කුමරිය කියනවා. තමන්ටත් තිබුණු ඒ ආකාරයේ අසනීපයක් මේ වනයේ තිබුණු ඖෂධවලින් සංසිඳුවා ගත්තු නිසා කුමාරිකාවගේත් අසනීපය සංසිඳුවන්න පුලුවන් කියලා රජතුමා කියනවා. 

පස්සේ කුමාරිකාවත් තමන් වාසය කරපු කොළොම් ගස් බෙණයට කැඳවා ගෙන ගිය රජතුමා වනයෙන් මුල්, පොතු, ගෙඩි, මල් ගෙනත් දීලා කුමරියගේත් කුෂ්ඨ රෝගය සුවපත් කරනවා. ඊට පස්සේ කුමරියගේ සිරුරත් රන්වන් පැහැයට හැරෙනවා.

පස්සේ මේ දෙදෙනාගේ එකතුවෙන් පුතුන් දෙදෙනා බැගින් පුතුන් තිස් දෙකක් ඉපදෙනවා. රාම රජතුමාගේ කුමාරවරුන් තිස් දෙදෙනාට ශිල්ප ශාස්ත්‍ර උගන්වනවා. දවසක් බරණැස් නුවර මනුස්සයෙක් සතුන් දඩයම් කරන්න වනයට වැදිලා අතරමං වෙලා රාම රජතුමාට හමුවෙනවා. දඩයක්කාරයා හඳුනා ගන්නවා මේ බරණැස හිටිය රාම රජතුමා කියලා. 

පස්සේ රජතුමා දඩයක්කාරයාගෙන් තමන්ගේ රාජ්‍යය ගැන පුත්‍රයා ගැන එහෙම තොරතුරු දැනගන්නවා. ඒ වෙලාවේ රජතුමා ගාවට ආපු කුමාරවරු තිස් දෙදෙනා රජතුමාගේ දරුවෝ කියලා දැනගත්තු දඩයක්කාරයා රජතුමාට නැවත රාජ්‍යයට පැමිණෙන්න කියලා ආරාධනා කරනවා.

ඒත් රාම රජතුමා ඒකට කැමති වෙන්නේ නැහැ. පස්සේ දඩයක්කාරයා රාම රජතුමා ගැන විස්තරේ බරණැස රජතුමාට ගිහින් කියනවා. ඊට පස්සේ ඔහුත් පැමිණිලා පිය රජතුමාට රාජ්‍යයට ආරාධනා කළත් රාම රජතුමා කැමති වෙන්නේ නැහැ. ඊට පස්සේ ඔහු කරන්නේ රාම රජතුමා වාසය කරපු කොළොම් ගස උදුරලා එතන විශාල මාළිගාවක් කරවලා වැව් කෙත් වතු සකස් කරල නගරයක් තනවලා පිය රජතුමාට පවරනවා. 

 දෙව්දහ නුවර නටබුන්

කොළොම් වෘක්ෂයක් මුල් කරගෙන නුවර පිහිටවපු නිසා කෝළිය නුවර නමින් ඒ නුවර හඳුන්වනවා. ව්‍යාඝ්‍රයෙක් නිසා මේ නුවර ඇතිවීමට මුල් වුණු නිසා ව්‍යාඝ්‍රපුර එහෙමත් නැත්නම් දෙව්දහ නුවර නමිනුත් ව්‍යවහාර කෙරෙනවා. ඒ වගේමයි කොළොම් වෘක්ෂයේ උපන් රජ දරුවන්ගේ වංශය "කෝලිය වංශය" නමින් හඳුන්වනවා.

දවසක් ප්‍රියා බිසව තමන්ගේ දරුවන් තිස් දෙදෙනාට කියනවා කපිලවස්තුවේ රජකම් කරන සහෝදර රජවරු හතර දෙනා තමන්ගේ සහෝදරයෝ. ඔවුන්ගේ දූ කුමාරිකාවෝ තිස් දෙකක් ඉන්නවා. ඔවුන්වා සරණ පාවා ගන්න කියලා. මේ නිසා කෝලිය කුමාරවරු ඒ සඳහා හසුන් යැව්වත් ශාක්‍ය රජවරු කියනවා මේ දරුවන්ගේ පිය වංශය අනෙක් එකක් වගේම කොළොම් ගස් බෙණයක උපන් නිසා විවාහ සම්බන්ධතා පවත්වන්නේ නැහැ කියලා.

මේකෙන් පසුබට නොවුණු කෝලිය කුමාරවරු ශාක්‍ය කුමාරිකාවන්ට හොරෙන් ලියුම් යවලා ගං තොටකට එන්න කියලා දන්වලා එතැනට කුමරියන් ආපුවාම හොර රහසේ කෝළිය නුවරට අරගෙන ආවා. මේ කතාව අහපු ශාක්‍ය රජවරු හිනාවෙලා තමන්ගේ බෑණාවරුන්ගේ නිර්භීතබව ගැන සතුටු වෙලා කුමාරිකාවන්ට දායාද පිටත් කරනවා. මේ විදිහට කපිලවස්තුවත් කෝළිය පුරයත් අතරේ විවාහ සම්බන්ධතා පවත්වන්න පටන් ගන්නවා.

මේ විදිහට කටයුතු කාරණා සිද්ධ වෙද්දී කපිලවස්තුවේ දෙලක්ෂ විසි තුන්දහස් හත්සිය හැට නමයක් රජවරුන්ගෙන් පස්සේ රජවුණු ජයසේන කියන රජතුමාගේ පුත්‍ර සිංහහනු කියන රජතුමා කපිලවස්තුවේ රජකම් කරනවා. 

මේ රජතුමාගේ සහෝදරිය වුණු මහා යශෝධරා කුමරිය ඒ වෙද්දී කෝළිය පුරයේ රජකම් කළ දෙව්දහ රජතුමාගේ පුත්‍රයා වුණු අංජනට සරණ පාවා දීලා හිටියේ. ඒ වගේමයි දෙව්දහ රජතුමාගේ දියණිය වුණු කාංචනා [කච්චායනා] කුමරිය සිංහහනුට සරණ පාවා දීලා හිටියේ.

සිංහහනු රජතුමාට දාව කාංචනා දේවිය සුද්ධෝදන, ශුක්ලෝදන,ධෝතෝදන, අමිතෝදන, මිතෝදන කියලා පුතුන් පස් දෙනෙකුත් අමිතා, ප්‍රමිතා කියලා දියණියන් දෙදෙනෙකුත් බිහිකරනවා.
ශාක්‍ය රජ පෙළපත

මහා යශෝධරා දේවිය අංජන රජතුමාට දාව සුප්‍රබුද්ධ, දණ්ඩපාණී කියලා පුතුන් දෙදෙනෙකුත් මහාමායා, මහා ප්‍රජාපතී කියලා දියණියන් දෙදෙනෙකුත් බිහි කලා.

සුද්ධෝදන රජතුමාගේ සහෝදරියක් වුණු අමිතා කුමරිය විවාහ කරගත්තේ සුප්‍රබුද්ධ රජතුමා. ඒ යුවළගේ දරුවන් දෙදෙනා වුණේ දෙව්දත් කුමාරයා සහ යශෝධරා කුමරියයි.
කෝලිය රජ පෙළපත

නිසි කල් එළඹුණාම සුද්ධෝදන රජතුමා තමන්ගේ ඇවැස්ස නෑනලා වුණු මහාමායා සහ මහා ප්‍රජාපතී කියන බිසෝවරු දෙන්නාම සරණ පාවා ගන්නවා. පසුව සුද්ධෝදන රජතුමාට දාව මහාමායා දේවියට සිද්ධාර්ථ කුමාරයාවත් මහා ප්‍රජාපතී ගෝතමියට නන්ද කුමාරයාවත් උපදිනවා. 

 සුද්ධෝදන රජතුමා සිදුහත් කුමරුව අසිත තාපසතුමාට පෙන්වීම

සොළොස් වියට එළඹුණු සිද්ධාර්ථ කුමාරයා සරණ පාවා ගන්නේ තමන්ගේ ඇවැස්ස නෑනා වුණු යශෝධරා කුමරියව.

වසර 13 ක් රජ සිරි වින්ද සිද්ධාර්ථ කුමාරයා වයස අවුරුදු 29 දී ගිහි ගෙයින් නික්මිලා වසර 6 ක් සත්‍ය සොයාගෙන ගිහින් වයස අවුරුදු 35 දී ලොවුතුරා බුද්ධත්වයට පත්වෙනවා. උන්වහන්සේව ගෞතම බුදුන් වහන්සේ නමින් හඳුන්වනවා. 

අම්බට්ඨ ඔක්කාක රජතුමාගේ දරුවන්ට කපිල තාපසතුමා කියපු අනාවැකිය සත්‍ය කරමින් ශාක්‍ය වංශයේ පහළ වුණු සිද්ධාර්ථ කුමාරයා ලොවුතුරා බුද්ධත්වයට පත්වෙලා සියලු ලෝ වැසියන්ගේ ගෞරවයට පාත්‍ර වෙන උත්තරීතරම පුද්ගලයා බවට පත් වෙනවා.

බුදුන් වහන්සේ දේශනා කළ විදිහට මහා සම්මත රාජ වංශයේ පළමු රජතුමා වුණු මහා සම්මත රජතුමාත්, මඛාදේව වංශයේ පළමු රජතුමා වුණු මඛාදේව රජතුමාත්, ඔක්කාක වංශයේ දෙවෙනි රජතුමා වුණු කුස රජතුමාත් වගේම මේ කතාවේ නොකියවුණු මේ මහා සම්මත රාජ වංශයේ ඉදන් ඔක්කාක රාජ වංශය දක්වා වෙන රාජ පරම්පරාවල හිටිය බොහෝ රජවරුන් විදිහට උපත ලබා තිබෙන්නේ බෝසත් අවධිය ගත කරමින් සිටිය උන්වහන්සේමයි. 

ඒ වගේමයි අම්බට්ඨ ඔක්කාක රජතුමාගේ රජ දරුවන්ට තමන් වාසය කරපු භූමිය ලබාදෙමින් ශාක්‍ය ජනපදය සහ කපිලවස්තුපුරය ඉදි කරන්න මුල්ම අඩිතාලම දමන කපිල තාපසතුමා වූයේත් අප මහා බෝසතාණන් වහන්සේමයි. 
මේ ආදී වශයෙන් ඔක්කාක වංශය පිළිබඳව ජම්බුද්වීපයෙන් තොරතුරු ලැබෙනවා වගේම ලංකාවෙනුත් තොරතුරු ලැබෙනවා. ශ්‍රී ලංකාව පාලනය කරපු රජ දරුවනුත් තමන් ඔක්කාක වංශයට අයිතියි කියලා සෙල්ලිපි සන්නස්වල දක්වලා තිබෙනවා.

උදාහරණයක් විදිහට ගත්තොත් පොළොන්නරු රාජධානියේ ආරම්භක රජතුමා විදිහට සැළකෙන මහා විජයබාහු රජතුමාගේ පනාකඩුව තඹ සන්නසේ රජතුමා පිළිබඳව විස්තර කරන්නේ මේ ආකාරයෙන්.

"ස්වස්ති, සිරි සිරිවත් අපරියත් ලො ඉකුත් ගුණ මුළෙන් උතුරත් මුළු දම්බ දිව්හි අන් කැත් කුල පාමිලි කළ ඔකාවස් රජ පරපුරෙන් බට කැත් උසබනට අග මෙහෙසුන් වූ ලග්දිව් පොළො යෙහෙන පරපුරෙන් හිමි සිරිසඟබෝ විජයබාහු රජ පා වහන්සේ......"

පනාකඩුව තඹ සන්නස

මෙහි අර්ථය මෙහෙමයි.

"මංගල ශ්‍රීයක් වේවා, ශ්‍රීමත් වූ අපර්යන්ත වූ ලෝකෝත්තර ගුණ සමූහයෙන් ඉතිරෙන සකල ජම්බුද්වීපයේ අන්‍ය ක්ෂත්‍රිය සමූහයා, පාදමූලයෙහි [සේවකයන්] කළ ඔක්කාක රාජ පරම්පරාවෙන් පහළ වූ ක්ෂත්‍රියොත්තමයන්ට අග්‍ර මහේෂිකාව [වැනි] වූ ලංකාදීප පොළොව නම් තරුණ කාන්තාවගේ පරම්පරාගත උරුමය අනුව ස්වාමියා වූ සිරිසඟබෝ විජයබාහු රජතුමන් වහන්සේ......."

ලංකාවේ රජ දරුවන් පවා තමන් ඔක්කාක වංශයේ කියලා දක්වන්න කටයුතු කරන්න ඇත්තේ තමන් බුදුන් වහන්සේගේ ඥාතීන් කියලා දක්වන්න වගේම උතුම් ඒ වගේම සුපිරිසිදු වූ රජ පරපුරකින් පැවත එන බව ප්‍රකාශ කරන්න වෙන්න ඕනේ.

සිංහ වංශයේ රජෙක් වුණු පණ්ඩුවාසදේව රජතුමා ශාක්‍ය වංශික භද්දකච්චානා කුමරියව [සුද්ධෝදන රජතුමාගේ බාල සොයුරෙක් වුණු අමිතෝදන රජතුමාගේ පුත්‍රයෙක් වුණු පණ්ඩු ශාක්‍යගේ දියණිය] විවාහ කරගැනිමත් එක්ක ලංකාවේ රජවරුන්ටත් තමන් ඔක්කාක වංශයේ කියලා නෑකම් කියන්න හැකියාව ලැබිලා තිබෙන බවයි පෙනෙන්නේ. ශාක්‍ය රජ පෙළපත දක්වන සටහනේ මේ ගැන පැහැදිලිව දක්වා ඇති.

ඉතින් දැන් ඔක්කාක වංශය ගැන වගේම ඔක්කාක වංශයෙන් ඇතිවුණු ශාක්‍ය වංශය ගැනත් ගොඩක් තොරතුරු දැන ගත්තනේ. හැබැයි මේ විදිහට බොහොම ශ්‍රේෂ්ඨ වංශයක් වුණු ශාක්‍ය වංශයේ අවසානය සිදුවුණු ආකාරය නම් හරිම ඛේදනීයයි. 

ඒ කතාවත් කියන්න ඕනෙද ???

ප.ලි.: අද කතාව සඳහා කරුණු සොයා ගත්තේ මයුරපාද පරිවේණාධිපති බුද්ධපුත්‍ර හිමියන් විසින් රචනා කරන ලද පූජාවලිය ග්‍රන්ථයේ සාදුනාද පූජා කතා කොටසෙන්, සකල විද්‍යා චක්‍රවර්ති පරාක්‍රම පණ්ඩිතයන් විසින් රචනා කරන ලද සිංහල ථූපවංශයෙන් සහ දහම් පාසල් අවසාන ශ්‍රේණියේ ශාසන ඉතිහාසය පෙළ පොතේ ශාක්‍යයන්ගේ හා කෝලියන්ගේ සම්භවය නම් පරිච්ඡේදයෙන්.

ප.ප.ලි.: සීක්වරුන් ගැන ලියවුණු ලිපි මාලාවේ අන්තිම ලිපි දෙකත් ලියලා අවසන් කරලා තියෙන්නේ. ඒකත් ඉක්මණටම පළ කරන්නම්