අනුවේදනීය ආගිය කතාවක්

ඊයේ උදේ දහම් පාසලේ ඉද්දී යාළුවෙක් call කරලා කිව්වා "මචන් ............ගේ අම්මා ගිනි තියාගෙන මැරිලා" කියලා. ඒක අහපු ගමන් මටත් ටිකක් වෙලා මොකුත් හිතාගන්න බැරුව ගියා.

අපිත් එක්ක St. John Ambulance එකේ First Aid Course එක කරපු අපේ වයසේ ගෑණු ළමයෙක්ගේ අම්මා තමා මෙහෙම කරගෙන තියෙන්නේ. එයාගේ නංගිත් St. John Ambulance එකට පස්සේ කාලේ සම්බන්ධ වුණු නිසා එයාලගේ අම්මාවත් අපි හොඳට අඳුරනවා. අපිත් එක්ක හොඳට පුතේ කියලා කතා කරලා ඉන්න ඒ ඇන්ටිට මොකද වුණේ කියලා මට හිතුණා. පස්සේ කෝකටත් තව කීප දෙනෙක්ට මම ආරංචිය කියලා ඒක ඇත්තද කියලා තහවුරු කරගත්තා.

පස්සේ අපේ set එකේ කට්ටියට පණිවුඩේ යැව්වා. හුඟක් කට්ටිය මුලින් හිතුවේ බොරුවක් වත්දෝ කියලා. පුලුවන් තරම් ඉක්මණට ඒ පැත්තේ ගිහින් එන්න තමා කට්ටිය කතා කරගත්තේ. මමත් දහම් පාසලෙන් කලින් ආවා. දවල් අපි කට්ටිය මළ ගෙදරට පිටත් වුණා.

අද රෑට තමා body එක ගේන්නේ කියලා තමා ගෙදර හිටපු කට්ටිය කිව්වේ. ඒ වෙද්දී ගෙදර හිටියේ පොඩිම නංගි. ඒ ළමයා ඉස්කෝලේ 7 වසරේ. ඒ ළමයා හොඳටම අඬනවා. අපිටත් මාර දුකයි ඒක දැකලා.

පස්සේ අපි හැන්දෑවෙලා ආයි ආවා. ඒ වෙලේ අපි අපේ මළ ගෙවල්වලට දාන බැනර් එකත් අරන් ආවේ. ඉතින් ඒකත් දාලා අපි විස්තරේ අහලා බලද්දී ඒ ඇන්ටි වෙනදා වගේම උදෙන්ම නැගිටලා ගෙදර කට්ටියට තේ වක් කරලා, ඊට පස්සේ අන්කල්ට වැඩට යන්න බත් එහෙමත් ලෑස්ති කරලා තියෙනවා.

උදේ 9 ට විතර වගේ bath room එකට ගිහින් ඒකේ තිබ්බ හාෆික් බෝතලේම බීල පස්සේ භූමි තෙල් ඇඟට හලාගෙන ගිනි තියාගෙන. අන්තිමටම වගේ තමා ඇන්ටි කෙඳිරි ගාන සද්දේ ඇහිලා ගිහින් අපේ යාළුවා බලද්දී ඇඟම පිච්චිලා අම්මා වැටිලා ඉන්නවා දැකලා තියෙන්නේ. ඇන්ටි ඒ වෙලේ කියලා තියෙනවා "මට මැරෙන්න දෙන්න" කියලා. ඒ වෙලේම කට්ටිය එයාව hospital එකට අරන් ගියත් වැඩක් වෙලා නැහැ.

හේතුව මොකක්ද කියලා හොයලා බලද්දී දැනගන්න ලැබුණේ මානසික ප්‍රශ්නයක් කියලා. පොඩි නංගි ඉපදුණු දවස්වලම අම්මා ළිඳේ පැනලා මැරෙන්න හදලා තියෙනවා. ඒකට දොස්තර කෙනෙක්ට එහෙම පෙන්නලා බෙහෙත් අරන් හුඟක් කල් බෙහෙත් එහෙමත් ඇන්ටි පාවිච්චි කරලා තියෙනවා

අන්තිමට සිද්ධ වුණේ ගැහැණු ළමයි තුන් දෙනෙකුයි එයාලගේ තාත්තාවයි තනි කරලා අම්මා මේ ලෝකෙන් සමුගත්ත එක. දෙවෙනි නංගි මේ අගෝස්තු A/L කරනවා. පොඩි නංගි 7 වසරේ. ඉතින් ඒ ළමයි දෙන්න කොච්චර මානසික වැටෙනවාද මේ වගේ සිද්ධියක් වුණාම. දැන් ඒ ළමයින්ගේ අනාගතේ ගැන බලන්න අම්මා නැහැ නේද ? ඇත්තටම අපිටත් හරියට කණගාටුයි මේ වුණු දේ ගැන.

ජීවිතේ කියන්නේ සතුට කඳුළ මුසු වුණු අභියෝග, ප්‍රශ්නවලින් පිරුණු තැනක්. බාධක ජයගෙන හොඳින් ඉන්න අයත් ඉන්නවා. ඒ වගේම අනිත් පැත්තටත් කරුණු කාරණා සිද්ධ නොවෙනවාම නෙමෙයි.

අද හැන්දෑවේ අවසන් කටයුතු කරපු වෙලේ මම ප්‍රාර්ථනා කළේ මෙවන් අකල් මරණයක් ආයි ඉපදෙන ජාතිවල ඒ ඇන්ටිට සිදු නොවේවා කියලා...................

ඵේණූපමං කායමිමං විදිත්වා - මරිච්චධම්මං අභිසම්බුධානෝ
ඡෙත්වාන මාරස්ස පපුප්ඵකානි - අදස්සනං මච්චුරාජස්ස ගච්ඡේ

" මේ කය පෙණ පිඬුවක් බඳු යැයි දැන, මිරිඟුවක් බඳුය යි අවබෝධ කොට ගෙන මාරයාගේ පංච කාම බන්ධනයන් සිඳ, මාරයාට නොපෙනෙන තැනට [අමරණීය නිවන් සුවයට] පත් වන්න.

පොඩි හාමුදුරුවන්ගේ කාමරේ ගිනිගත්ත හැටි

අපේ දහම් පාසලෙන් පොසොන් පෝයට පොසොන් කූඩුවක් හැදුවා [වෙසක් කූඩුවක් නෙමෙයි] ඉතින් මේ මාසේ මුල ඉදන්ම කට්ටීය පන්සලේ ඉදන් කුඩුව හදන වැඩවල යෙදිලා හිටියා. වැඩ කටයුතු පටන් ගන්නේ කොහොමත් හැන්දෑවට. ළමයි ඉස්කෝලේ ගිහින් ගිහින් හැන්දෑවට එද්දී ගුරුවරු රස්සාවලට ගිහින් හැන්දෑවට පන්සලට ආවා මේ වැඩේ කරන්න. පන්සලේ ඉන්න පොඩි හාමුදුරුවරු දෙනම වෙන රාහුල හාමුදුරුවොයි, කාශ්‍යප හාමුදුරුවොයි මේ වැඩේට මාර සප් එකක් තමා දුන්නේ.


ඉතින් දැන් සති දෙකකට විතර කලින් දවසක අපි රෑ කුඩුවේ වැඩ කර කර ඉද්දි තේ ටිකක් බිව්වොත් හොඳයි කියලා හිතලා පන්සලේ වැඩ කටයුතුවලට ඉන්න තරිඳු මල්ලිට කිව්වා තේ ටිකක් හදන්න කියලා. තේ හදන්න පහළට ගිය [අපේ පන්සල තට්ටු විදිහට තමා තියෙන්නේ. චෛත්‍යය උඩම මළුවේ, බෝධිය ඊළඟ මළුවේ පල්ලෙහාටම වෙන්න තමා ආවාසය, දාන ශාලව එහෙම තියෙන්නේ] තරිඳු මල්ලි එක පාරටම කෑ ගහන්න ගත්තා "රාහුල හාමුදුරුවෝ ටෝච් එකක් ගේන්න" කියලා.

ඒ ගමන් ආයි කෑ ගහන්න ගත්තා "රාහුල හාමුදුරුවෝ පොල්ලක් ගේන්න" කියලා.

අපිටත් හිතාගන්න බැහැ මොකක්ද එක කියලා. සර්පයෙක් කෑවද ? හොරෙක් ඇවිත්ද මොකද දන්නේ නැහැනේ. අපි පල්ලෙහාට දුවන් යද්දී රාහුල හාමුදුරුවන්ගේ කාමරෙන් දුම් දානවා. කාමරේ lock කරලා තිබ්බේ. තරිඳු මල්ලි පොල්ලක් ගේන්න කියලා තියෙන්නේ කාමරේ දොර කඩන්න.

රාහුල හාමුදුරුවෝ කලබලේට දුවන් එද්දී යතුර වැටිලා. මේක නිසා අපි දොර කඩන්න යද්දී කාශ්‍යප පොඩි හාමුදුරුවෝ කකුලෙන් ගහලා දොර කැඩුවා [කොහොමත් ඒ හාමුදුරුවන්ට කරාතේ උණක් තියෙනවා] කාමරේ පොත් රාක්කේ ගිනි ගන්නවා. ඒක සිවිලිම ගාවට වෙනකම් තියෙන නිසා සිවිලිමත් ගිනි ගන්න යන්නේ.


කට්ටිය ටැප් එක ගාව ඉදන් පෝලිමක් හැදිලා වතුර භාජනවලට පුරෝ පුරෝ අතින් අතින් pass කරලා ගින්න නිවනවා. ඒ අතර වාරේ උඩ මළුවේ තිබ්බ හෝස් එක ගෙනල්ලා ටැප් එකට හයි කරලා ගින්න නිවන්න ගත්තා.

අන්තිමට ඉතින් කොහොමින් කොහොම හරි ගින්න නිවාගත්තා. ඊට පස්සේ කාමරේ තිබ්බ බඩු මුට්ටු ටික එළියට ගත්තා. පොත් රාක්කේ එහෙම පොත් ඔක්කොම ගිනි අරන්. පස්සේ මොකෝ ගිනි ගත්තේ කියලා බලද්දී රාහුල හාමුදුරුවෝ කිව්වා විස්තරේ

හාමුදුරුවන්ගේ කාමරේ ලයිට් පත්තු වෙන්නේ නැතුව අවුලක් වෙලා තියෙනවා. හිමින් සැරේ ඒක පොඩ්ඩක් check කරලා බලන්න තමා හාමුදුරුවෝ හිතලා තියෙන්නේ. හැන්දෑ වුණු නිසා හාමුදුරුවෝ පොත් රාක්කේ ඉටි පන්දමක් කරලා තමා කාමරේට එළිය අරන් තියෙන්නේ.

රෑට 7 ට විතර කූඩුව හදන වැඩේට කොල්ලෝ ටික ආපු නිසා හාමුදුරුවෝ කාමරේ lock කරලා කූඩුව හදන පන්සලේ උඩ මළුවට වැඩියා. හාමුදුරුවන්ට කොහොම හරි ඉටි පන්දම නිවලා යන්න අමතක වෙලා. ඒක නිසා තමා ගිනි අරන් තියෙන්නේ. හොඳ වෙලාවට තරිඳු මල්ලි තේ හදන්න පහලට ආවේ. ඒ ආවේ නැත්නම් මුළු ආවාසේම ගිනි ගද්දී තමා අපිට ඕක පේන්නේ.

මේ දවස්වල ආයි හාමුදුරුවන්ගේ කාමරේ හදන කටයුතු කරගෙන යනවා.

අවසන් වශයෙන් කියන්න ඕනේ ඔය කොයි කවුරුත් හරියට සිහියෙන් ඒත් නැත්නම් යෝනිසෝ මනසිකාරයෙන් කටයුතු කරන්න කියලා තමා. යෝනිසෝ මනසිකාරය කියන්නේ එළඹ සිටින සිහිය. ඒ කියන්නේ තමන් දැන් කරන්නේ මේ කාර්යය කියලා අවබෝධයෙන් යුතුව කටයුතු කරන එක. ඒක හැම තිස්සේම වටිනවා. ඒක තියෙනවා නම් අපිට වෙන කරදර හුඟක් අඩුයි.

ප.ලි.: තරිඳු මල්ලී ඒ වෙලේ "රාහුල හාමුදුරුවෝ පොල්ලක් ගේන්න" කියලා කෑ ගහද්දී පන්සල ගාව ගෙවල්වල ඉන්න හුඟක් අය හිතලා තියෙන්නේ පන්සලේ මොකක් හරි රණ්ඩුවක් වෙන්න ඇති කියලා.

අනික් කතාව තමා දැන් කට්ටිය තරිඳු මල්ලීව දැක්කාම "රාහුල හාමුදුරුවෝ ටෝච් එකක් ගේන්න" හරි "රාහුල හාමුදුරුවෝ පොල්ලක් ගේන්න" කියලා කියනවා. එතකොට පොරට යකා නඟිනවා :)

දන් දීම ගැන පරණ කතාවක්

වෙසක් පොසොන් කිව්වාම හුඟක් අයට මතක් වෙන්නේ දන්සල් නේ. ලංකාවේ මිනිස්සුත් දන්සල් දෙනවා කියන්නේ මදි නොකියන්න දෙනවා. ඔය බීම, කෝපි වගේ ජාති දෙන දන්සල්වල බලහත්කාරයෙන් එපා එපා කියද්දිත් ඔය ජාති බොන්න දෙනවා. බත්, නූඩ්ලස් වගේ දන්සල්වලත් කන්නත් දීලා ඔතාගෙන යන්නත් දෙනවා.

ඊයෙත් දන්සල් චාරිකාව ගිහින් ආපුවාම අපේ මිනිස්සුන්ගේ මේ දන් දීමේ ගුණය ගැන හිතද්දී කතාවක් මතක් වුණා. මේ කතාව මම කියෙව්වේ A.L. බෂාම් මහතා විසින් රචනා කරපු "අසිරිමත් ඉන්දියාව" කියන කෘතියෙන්. මේක හින්දු වේද ග්‍රන්ථයකින් උපුටා ගත්ත කතාවක් කියන එකත් මතක් කරන්න ඕනේ.

ප්‍රජාපතී ගෙන් පැවත ගෙන එන දේව, මිනිස්, අසුර කියන කණ්ඩායම් තුන එක කාලයක් තමන්ගේ පියා වුණු ප්‍රජාපතී සමඟ බ්‍රහ්මචාරීන් ලෙස කටයුතු කරලා තියෙනවා. තමන්ගේ පුහුණුව අවසන් කරලා කට්ටිය පිටත් වෙන්න ලෑස්ති වුණා.

මේ වෙලේ දේව කණ්ඩායම " අපේ ආත්මවලට යහපත් යමක් කියන්න මහොත්තමයාණනි" කියලා ප්‍රජාපතීට කිව්වා.
ඒක අහපු ප්‍රජාපතී " ද " කියලා ඇහුවා "ඒක තේරුණාද ?" කියලා.

එතකොට දේව කණ්ඩායම කිව්වා "අපට තේරුණා. ඔබතුමා කිව්වේ දමත්‍ය [දමනය වෙන්න] කියන එකනේ" කියලා.
එතකොට ප්‍රජාපතී කිව්වා " එහෙමයි, ඒක ඔයාලට අවබෝධ වුණා" කියලා.


ඊළඟට මිනිස්සුත් ප්‍රජාපතීගෙන් කලින් ඉල්ලීමම කළාම ආයි පාරක් ප්‍රජාපතී " ද " කිව්වා. ඒ ගමන් ඇහුවා "ඒක තේරුණාද ?" කියලා.
එතකොට මිනිස්සු කිව්වා "අපට තේරුණා. ඔබ කියන්නේ දත්ත [දෙවු/දීම] කියන එකනේ" කියලා.

ඒක අහපු ප්‍රජාපතී කිව්වා "එහෙමයි, ඒක ඔයාලට අවබෝධ වුණා" කියලා.

අසුර කණ්ඩායමත් අර කලින් ප්‍රශ්නේ අහපුවාම ප්‍රජාපති නැවතත් " ද " කියලා ඇහුවා "ඒක තේරුණාද ?" කියලා.
එතකොට අසුරයෝ කිව්වා " අපට තේරුණා. ඔබ කියන්නේ දයධ්වම් [දයා වවු] කියන එකනේ" කියලා.

එතකොට ඒක අහපු ප්‍රජාපතී කිව්වා "එහෙමයි, ඒක ඔයාලට අවබෝධ වුණා" කියලා.

ඉතින් ලෝකයේ නිර්මාපකයා වෙන ප්‍රජාපතී මිනිසාට හුරු කරන්න කිව්වෙත් දන් දීම. ඒ හැරෙන්න පොදුවේ දමනය වීම, දානය, දයාව කියන ඒවා සදාකාලිකව පුහුණු කරන්න ඕනේ කියලා තමයි වේදයේ දක්වන්නේ.

බෞද්ධ ඉගැන්වීම අනුව දානයට ඉතාමත් වැදගත් තැනක් හිමිවෙලා තියෙනවා. ත්‍රිවිධ පුණ්‍ය ක්‍රියා, දස රාජ ධර්ම, සතර සංග්‍රහ වස්තු ආදියේ මුල්ම අංගය ලෙස දානය දක්වා තියෙනවා. දානය ගැන බෞද්ධ ඉගැන්වීම විශාල මාතෘකාවක්. ඒක ගැනත් ඉස්සරහට කතා ආශ්‍රයෙන් කතා කරමුකෝ.

ප.ලි.: පස්සේ කාලේ නම් ඔය දීම කියන එක වෙනත් අර්ථවලිනුත් පාවිච්චි වෙන්න පටන් ගත්තා. ඒක කොච්චර දුර දිග ගියාද කිව්වොත් "වවන්නෝ දිනන්නෝ" කියන කියමනත් වෙනස් කරලා "දෙන්නෝ දිනන්නෝ" කියලා භාවිතා වෙන්න ගත්තා :)

Card දැමීම, Card දමා ගැනීම සහ Card වැටීම

හුඟක් අයට ඇත්ත නමත් එක්ක එක එක තැන්වල එක එක විදිහට කරපු හරි වුණු හරි වැඩ නිසා Card වැටෙනවානේ. කොහොමත් Campus වල හැම කෙනෙක්ටම ආපු ගමන් කරන්නේ Senior Batch එකේ කට්ටිය විසින් card එකක් දාන එකනේ. ඒක ගැන පස්සේ දවසක කියන්නම්කෝ.

ඉතින් මේ තියෙන්නේ මම දන්න කියන කීප දෙනෙක්ට Card වැටුණු, Card හැදුණු, Card දාගත්තු scenes කීපයක්. ගොඩාක් තිබ්බත් අතිශය සභ්‍ය ටික තමා මේ දාලා තියෙන්නේ. තව තියෙනවා ඒවත් පුලු පුලුවන් විදිහට කියලා දාන්නම්කෝ

මුල්ම කතාව වුණේ ගිය සතියේ දහම් පාසලේදී. අපිත් එක්ක දහම් පාසලේ උගන්වන කෙනෙක් ඉන්නවා අපි කියමුකෝ man ට චාමර කියලා. අපේ වයසේමයි. ගමේ ඉන්න කොල්ලන්ගෙයි වැඩිම card ප්‍රමාණයක් හිමි පුද්ගලයා තමා මෙයා. බුවා කොහෙට මොකට සෙට් වුණත් card එකකුත් දාගෙන තමා එතනින් යන්නේ.


ඉතින් ගිය සතියේ දහම් පාසලේ interval එකේදී අපි කෑම කන්න පන්සලේ දාන ශාලාවට ගිය වෙලේ චාමරයගේ අතේ අළුත් phone එකක් තියෙනවා මම දැක්කා. බියගම වෙළෙඳ කලාපේ garment එකක lab එකේ තමා පොර වැඩ කරන්නේ. අතේ මිටේ සල්ලි එහෙමත් වැඩියෙන් ගැවසෙන නිසා මිනිහගේ hobby එක තමා අළුත් අළුත් phone ගන්න එක. හැබැයි ගන්නේ Chinese Phones. සතියෙන් සතිය වගේ phone මාරු කරනවා. මේ සතියෙත් අළුත් phone එකක් අතේ තිබ්බ නිසා මායි චාමරයි අතර වුණු සංවාදය තමා මේ

මම : ෂාහ් සිරා phone එකක් නේ බන්. Blackberry එකක් වගේනේ. කීයක් වුණාද ?

චාමර : සිරා phone එක බන්. 8 ක් විතර ගියා.

මම : උඹ අලුතෙන්මද ගත්තේ ?

චාමර : නැහැ බන් අපේ garment එකේ කොල්ලෙක් ටික දවසක් පාවිච්චි කරපු එකක්.

මම : මචන් මේක චීන එකක්ද ?

චාමර : නැහැ බන් මේක Chinese එකක්

මම : එතකොට Chinese කියන්නේ චීන කියන එක නෙමෙයිද ?

චාමර : ආහ් ඔව් නේ බන්. කලබලේට මතක් වුණේ නැහැ

අන්තිමට පොරගේ අළුත්ම card එක තමා Chinese

----------------------------------------------------------------------------------------


අපේ ඉස්කෝලේ තියෙනවා Library Readers Association කියලා සංගමයක්. ඒකේ කට්ටිය ඉස්කෝලේ Library එකේ වැඩ කටයුතුවලට හෙණ සප් එකක් දෙනවා. ඒක නිසා එයාලට සාමාන්‍ය අයට නැති facilities එහෙමත් තියෙනවා. Library Readers Association එකේ Members ලාට කියන්නේ Reders ලා කියලා. ඉතින් ඒකේ පොරවල් සාමාන්‍යයෙන් interval එකට library එකට වෙලා ඉන්නවා. අපේත් එකෙක් හිටියා Reader කෙනෙක් වුණු.

පොර දවසක් library එකේ ඉද්දී Association එකේ Senior පොරක් අපේ man ගෙන් ඇහුවා " මල්ලී, Reader කෙනෙක්ද ?" කියලා

අපේ එකා කියාපි " නැහැ අයියේ මම පාඨකයෙක්" කියලා

ඉතින් ඒ දවස්වල man ගේ card එක වුණේ පාඨකයා

----------------------------------------------------------------------------------------


මේක වුණේ අපි A/L Logic වලට ගිය තර්ක මැදුරේ. දවසක් අපේ ගුරුතුමිය ගමනක් ගියා අපේ කට්ටියට කරන්න paper එකක් දීලා. අපි ඒක ඉවර කරලා නිකම් ඉන්න නිසා T.V එක දාගත්තා. එදා ටොම් කෲස් ඉන්න The Last Samurai කියන film එක පෙන්නුවා.

ඒකේ ඔය සමුරායිලා යුද්ධවලට යන scene එකකදී අපේ එකෙක් මෙහෙම කිව්වා "ඔය සමුරායිලා යුද්ධ පරදින එක සාධාරණයි බන්"කියලා.

අපි ඇහුවා "මොකද බන් ?" කියලා.

Man කියනවා "බලපන් යුද්දෙකට යද්දී ආවුද ගෙනියන්නේ නැතිව මොන මඟුලටද කොඩි උස්සන් යන්නේ. කොඩි උස්සන් යන්නයි fight කරන්නයි දෙකක් කරන්නේ කොහොමද ? ඒකනේ ඔවුන් පරදින්නේ" කියලා.

ඉතින් එදා ඉදන් පොරගේ card එක සමුරායි

----------------------------------------------------------------------------------------


මේකත් තර්ක මැදුරේම කතාවක්. දවසක් මම කිව්වේ අපේ මලින්ද සර් ගැන කතාවක්. මේකත් පොර ගැනම කතාවක් තමා. මලින්ද දැන් දළුගම ශාන්ත ෆ්‍රැන්සිස් විද්‍යාලයේ A/L Class එකට Logic උගන්වනවා. ඉතින් තර්ක මැදුරේ පරණ set එක මලින්දට card එකක් දැම්මා ෆ්‍රැන්සිස් කියලා. පෙළක් වෙලාවට ෆ්‍රෑන්ක්, ෆ්‍රැන්සි, ෆ්‍රැන්සියා කියලත් කියනවා.

ඒ අස්සේ පොර මුස්ලිම් කෙල්ලෙක් එක්ක පොඩි කතාවක් ගිහින් පස්සේ අපේ එවුන්ටත් ආරංචි වෙලා අපේ set එක මලින්දයාව මුස්ලිම් කළා. දැන් මලින්දයාගේ සම්පූර්ණ නම තමා

" අලි අක්බර් මලින්ද ෆ්‍රැන්සිස් ඛාන්"

ඔක්කොම එක පාර කියන්න බැරි නිසා හුඟක් වෙලාවට කට්ටිය කියන්නේ එක්කෝ ෆ්‍රෑන්ක්, ෆ්‍රැන්සි, ෆ්‍රැන්සියා කියලා ඒත් නැත්නම් ඛාන් කියලා...

අපි මේ මොන විහිළුව කළත් මලින්දයාගේ වැඩේ මෝඩ හිනාවක් දාගෙන ඉන්න එක. මොනවා වුණත් මලින්දයා ඔද මුනියා

----------------------------------------------------------------------------------------

ප.ලි.: මම මුලින්ම ලියන්න හිතුවේ පොඩි පොඩි ආගිය කතා ටිකක්. අන්තිමට ලියපු කතා ඔක්කොම ටිකේ තිබ්බේ කට්ටියට card වැටුණු හැටිනේ. ඒක නිසා මුලින්ම ලියපු කතාවේ තිබ්බේ කාටවත් card එකක් හැදුණු හැටි නෙමෙයි නිසා ඒක අයින් කරන්න හිතුවේ. පස්සේ හිතුවා ඔන්න ඔහේ ඒකත් කියලා දානවා කියලා.

මෙන්න අද අතුරුපස කතාව....


මේ කතාව වුණේ 2003 හෝ 2004 වගේ. අපේ සීයත් එක්ක මම නෑයෙක්ගේ ගෙදර තිබුණු දානේ ගේකට ගියා. සීයට ඒ වෙද්දිත් වයස අවුරුදු 93 ක් විතර. ටිකක් අමතක වෙන ගතිය එහෙමත් තිබ්බා. අපි ගිහින් ටික වෙලාවකින් දානෙට හාමුදුරුවන්ව වැඩමවාගෙන ආවා. මෙන්න සීයයි මායි අතර වුණු කතාව

සීයා : පුතේ ?

මම : ඇයි සීයේ ?

සීයා : මේ හාමුදුරුවරු මහණ වෙලාද ඉන්නේ පුතේ ?

මම : ඔව්නේ සීයේ. මහණ වුණු අයටනේ හාමුදුරුවෝ කියන්නේ

සීයා : ආහ් ඔව්නේ පුතේ.....

සඟ රස බස් - 2

සාඩම්බර හසී පවුල සහ චා Group එක ගැන කතාව ඊයේ කියපු නිසා ඊයේ කියන්න හිටපු මේ කතාව කියන එක මිස් වුණා. පෙරේදා පොරොන්දු වුණු විදිහට මෙන්න නිසියාකාරව අකුරු උච්චාරණය නොකරපු කෙනෙක්ට හික්කඩුවේ ශ්‍රී සුමංගල නායක හාමුදුරුවෝ කියපු කතාව. මේ කතාව මම කියෙව්වේ පොරවගම ඤාණසිරි හාමුදුරුවෝ ලියපු "සඟ රස බස්" කියන පොතෙන්. මේ පොතේ කතාවක් මම කලිනුත් කිව්වා "සඟ රස බස්" කියලා. ඒකත් කියවලා බලන්නකෝ.


අද කතාව මෙහෙමයි. හික්කඩුවේ ශ්‍රී සුමංගල නායක හාමුදුරුවෝ ඒ දවස්වල පිරිවෙනේ ශිෂ්‍යයන්ට උගන්වමින් හිටියේ "වෘත්ත රත්නාකරය" කියන පොත.

නායක හාමුදුරුවෝ එක ශිෂ්‍යයෙක්ට කිව්වා "හොඳයි කියමු බලන්න ත්‍රෛයිලෝක්‍යම්ව විෂ්ණුනා" කියලා.

ගෝලයා කිව්වා "ත්‍රෛයිලෝක්‍යම්ව විස්නුනා" කියලා.

නායක හාමුදුරුවෝ කිව්වා "විස්නුනා නෙවෙයි, විෂ්ණුනා" කියලා. ඒත් අර ගෝලයා ආයි ආයි වරද්දනවා.

ඒ පාර නායක හාමුදුරුවෝ කිව්වා " උන්නැහේ, ස, ශ, ෂ කියලා අකුරු 3 ක් තියෙනවා.
ස යන්න දන්තජ. ඔය ලස්සන, ගැස්සෙන වගේ තැන්වල යෙදෙන්නේ ඒක.
දෙවැනි ශ යන්න තාලුජ. ඒ කියන්නේ තල්ලෙන් හටගන්නවා කියන එක. නිශ්ශබ්ද, අශ්වයා වගේ තැන්වල යෙදෙන්නේ ඒක.
තුන්වෙනි ෂ යන්න මූර්ධජ. ඒක උපදින්නේ හිස් මුදුනෙන්. ශීර්ෂය, වර්ෂාව වගේ තැන්වල යෙදෙන්නේ ඒක. ඉතින් තුන් පලකින් උපදින නිසා මේ අකුරු තුන කියවෙන්නෙත් හඬ තුනකින්. මේ අකුරු කියවනකොට මුඛයේ වෙනසක් තියෙන්න ඕනේ.

මට මතක් වුණා ශ්ලෝකයක්.

"අවිදිත ශ ෂ ස විශේෂා - වාණී වක්ත්‍රාද් විනිර්ගතාම් යේෂාම්
ගුදවදන විවර භේදෝ - රදනෛරෙව කිල ලක්ෂ්‍යතෙ තේෂාම්"

ඒකේ තේරුම තමා කවුරු හරි ස, ශ, ෂ අකුරු වෙනසක් නැතිව මුඛයෙන් උච්චාරණය කරනවා නම්, ඔහුගේ මුඛයත් අධෝ මුඛයත් දෙකම එකයි. වෙනසකට තියෙන්නේ මුඛයේ දත් තියෙන එක විතරයි......" කියලා.


ඉතින් හික්කඩුවේ ශ්‍රී සුමංගල නායක හාමුදුරුවන්ගේ කතාව ඇත්තටම දැන් කාලේ කට්ටියට තමා හුඟක් අදාළ වෙන්නේ. ලංකාවේ හුඟක් අය මේ දන්තජ, මූර්ධජ, මහප්‍රාණ, අල්පප්‍රාණ, සඤ්ඤක අකුරු නිවැරදිව උච්චාරණ කරන්නේත් නැහැ ලියන්න දන්නෙත් නැහැ.

කලින් දවසකත් මම කියපු ඡත්ත මානවක ගාථා ගැන කතාව තමා ගන්න පුළුවන් හොඳම උදාහරණය. ඔහේ කියන්නන් වාලේ වරද්ද වරද්ද තේරුමක් දන්නේ නැතිව තමා හුඟක් වෙලාවට ළමයි කියන්නේ.

ඒක නම් ඇත්තටම අභාග්‍ය සම්පන්න තත්වයක්. ඉතින් පුලුවන් තරම් අපේ භාෂාවේ ඔය නීති රීති අනුගමනය කරන්න අපි පුරුදු වෙන්න ඕනේ. මොකද අපේ භාෂාව වටින්නේ අපිට මිසක් වෙන කාටවත් නෙමෙයිනේ.

දැන්වත් මේ ක්‍රමය වෙනස් වෙන්න ඕනේ නේද ?


ප.ලි.: මේ අධෝ මුඛය කියන වචනේ ඇහෙද්දි මට මතක් වෙන්නේ අපේ උසස් අධ්‍යාපන ඇමති S.B. දිසානායක මහත්තයාව. එතුමා U.N.P. එකේ ඉන්න කාලේ කිව්වානේ එක්සත් ජනතා නිදහස් සන්ධානේ ආරම්භ කළේ අධෝ මුඛ නැකතින් කියලා :) :) :)

සාඩම්බර හසී පවුල සහ චා Group එක

අද මූණු පොතේ කරක් ගහද්දී දැක්කා හෂිකා හෙට්ටිගේ අක්කා මට Request එකක් එවලා තිබ්බා "සාඩම්බර හසී පවුල" කියන මූණු පොතේ Group එකට set වෙන්න කියලා. මගේ නමත් හසිත නේ. ඉතින් මමත් Group එකට ගිහින් බැලුවා. Group එක හදලා තියෙන්නේ අන්තර්ජාලේ සහ බ්ලොග් අවකාශේ කරක් ගහන ඔක්කොම හසීලාට set වෙන්න. ඒක create කරලා තියෙන්නෙත් හසිත හේමරත්න අයියා. මමත් ඉතින් සතුටින් "සාඩම්බර හසී පවුල" ට එක් වුණා.

වත් අක්කාත් දවසක් එයාගේ post එකකට හසිත ජයසූරිය මල්ලී, හෂිකා හෙට්ටිගේ අක්කා සහ මම comments කරපුවට reply එක විදිහට හසී family එකටම ස්තුතියි කරලා තිබ්බා. කොහොමින් කොහොම හරි දැන් සයිබර් අවකාශෙයි බ්ලොග් අවකාශෙයි හසී පවුල හරිම famous.

දැනට අපේ සාඩම්බර හසී පවුලේ කට්ටිය තමා මේ

හසියා හෙවත් හසිත හේමරත්න අයියා. එයාගේ blog එක තමා හසියාගේ නවාතැන

හසී හෙවත් හෂිකා හෙට්ටිගේ අක්කා. එයාගේ blog එක තමා හසියගේ සිතුවිලි

හසිත ගුණසිංහ හෙවත් මම. මේ ආගිය කතා blog එක කරන

හසිත ජයසූරිය මලයා. එයාගේ blog එක තමා හසිත කොල්ලාගේ blog අවකාශය

ඉස්සරහට සාඩම්බර හසී පවුලෙන් අපිට හොඳ හොඳ වැඩ ටිකක් කරන්න බැරියෑ.....

මෙහෙම set එකකගේ නමේ මුල් අකුරු සමාන වුණාම එක එක කල්ලි හදාගන්න එකත් සිරා වැඩක්. මම A/L කරන කාලේ Logic වලට Class ගිය කැලණිය තර්ක මැදුරෙත් අපි මේ වගේ පොඩි Group එකක් හදන් හිටියා. ඒ එකේ නම තමා "චා Group" එක.

චා Group කියලා නම හැදුණේ චා වැඩ ඒත් නැත්නම් සවුත්තු වැඩ කරලා නම් නෙමෙයි. මොකද අපේ චා Group එකේ චා වැඩ කරපු අය හිටියේත් නැහැ, චා Group එකෙන් චා වැඩ කලෙත් නැහැ.

ඉතින් අපේ Group එකට චා කියන නම හැදුණේ මෙහෙමයි. චා Group එකේ member වෙලා හිටිය හැමෝගෙම නමේ චා කියලා කෑල්ලක් තිබුණා. ඒකේ හිටිය කට්ටියගේ නම් ටිකත් කියන්නම්කෝ.......

ගිහාන් චාමර
චානිකා තියරංගි
චායා ජයවර්ධන
ගංගිකා චාමලී
චාමිලා නදීශානි
අන්තිමට මම හසිත චාමිකර

ඉතින් අපේ Logic Class එකෙන් බෝධි පූජා එහෙම කළා Exam එකට ලං වුණාම. ඒවාට එහෙම චා Group එකෙන් හෙණම sup එකක් දුන්නා. ඒ වගේම අපේ Logic Class එක තියෙන්නේ අපේ ගුරුතුමියගේම ගෙදර. අපි ඒ ගෙදර paint කරන කොන්ත්‍රාත් එකත් බාරගෙන හොඳට ගේ paint කළා. ඒකේදී ගේ පිටිපස්සේ බිත්තියේ ගාන්න පාට මදි වෙලා අපි කරපු වැඩේ ඉතුරු වුණු පාට ඔක්කොම එකතු කරලා පාටක් හදලා තමා ගෑවේ. අපි ඒ පාට නම් කළා "චා පාට" කියලා.

තාමත් ඉතින් අපි ඉදලා හිටලා අපේ Logic ගුරුතුමියගේ ගෙදරට set වෙනවා චා Group එකේ Meetings වලට.

තව තව තැන්වල තව තව group වල මම හිටියා. ඒවා ගැන ඉස්සරහට කියන්නම්කෝ.......

ඉතින් ඔයාලට මෙහෙම Groups තිබ්බේ නැද්ද ?

දැනගෙන ගියොත් කතරගම නොදැන ගියොත් අතරමඟ - 2

Campus එක පටන් ගත්ත නිසා ඉස්සර වගේ කතා කියන්න එන්න අමාරුයි. වැඩ ගොඩා.......යි. අද නිවාඩුවක් හම්බුණු නිසා ඔන්න අද ඉඩක් ලැබුණා ආගිය කතාවක් කියන්න. මේක වුනේ ඊයේ.


ඊයේ අපේ Logic Class එකේ ගුරුතුමිය මේ අවුරුද්දේ A/L exam ලියන කට්ටියට ආශිර්වාද පතන්න කැලණි පන්සලේ දී බෝධි පූජාවක් සංවිධානය කරලා තිබ්බා. ආදි ශිෂ්‍යයෝ වුණත් අපිත් තාමත් පංතියත් එක්ක සම්බන්ධ වෙලා ඉන්න නිසා අපිටත් එන්න කියලා තිබ්බා මේ බෝධි පූජාවට.

ආදි ශිෂ්‍යයෝ හැටියට මේ බෝධි පූජාවට සම්බන්ධ වුණේ මලින්ද [මතකයිනේ මම දවසක් කතාවක් කිව්වේ මලින්ද සර් කියලා], ගිහාන් [අපේ විදේශ මාධ්‍යවේදියා] සහ මම. ඉතින් බෝධි පූජාවේ මූලික වතාවත් ටික කරලා ඉවර වෙලා වන්දනා ගාථා ටිකත් කියලා ඉවර වෙලා පිරිත් ටිකකුත් සජ්ඣායනය කෙරුණා. මේ වෙලේ ධජග්ග සූත්‍රයත් සජ්ඣායනය කෙරුණා.

මේ පිරිත ගැන දන්න අය දන්නවා ඇති මේ පිරිතෙන් කියවෙන්නේ ආරණ්‍යයකදී හෝ රුක්ෂ මූලයකදී හෝ ජනශුන්‍ය ස්ථානයකදී හෝ සිතේ ඇතිවන බියක්, තැතිගැන්මක්, ලොමු දැහැගැන්මක් දුරුකරගන්න බුදු ගුණ, දහම් ගුණ, සඟ ගුණ සිහි කරන්න කියන එක. මේ සූත්‍රය දේශනා කරන්න මූලික වෙන කරුණ හැටියට බුදුරජාණන් වහන්සේ සුර අසුර යුද්ධයේදී වෙන සිදුවීමකුත් දේශනා කරනවා. ඉතින් මේ සූත්‍රයේ බොහෝ තැන්වල තැතිගැන්ම කියන තේරුම දෙන "ඡම්හිතත්තං වා" කියන පාලි වචනය යෙදෙනවා.


ඉතින් අපි ධජ්ග්ග සූත්‍රය සජ්ඣායනය කරන වෙලාවේ මට එහා පැත්තේ වාඩිවෙලා හිටිය මලින්ද අතේ තමයි පිරුවානා පොත් වහන්සේ තිබ්බේ. Man ඒකත් බල බල ඡම්හිතත්තං වා කියන වචනේ තියෙන "මහප්‍රාණ ඡ" කියන්නේම "ජ" කියලා.

මම ටිකක් වෙලා බැළුවා. මෙයාට දැන් හරි මේ ජ නෙමෙයි මහප්‍රාණ ඡ කියලා පෙනිලා හරියට කියයි කියලා හිතලා. මලින්දයා A/L සිංහල කරලා A එකකුත් ගත්ත එකෙක්. ඒත් හරියන පාටක් නැහැ.

Man ආයි ජම්හිතත්තං වා කියලා කියපු ගමන් මම කරපු වැඩේ මලින්දයාගේ කණට කරලා කිව්වා " ඈ බන් මොකද මේ සැරින් සැරේ ජංගි ජංගි ගාන්නේ. ඇස් ඇරලා බලපන් ඒ වචනේ ඡම්හිතත්තං වා. ඒකේ තියෙන්නේ මහප්‍රාණ ඡ" කියලා

ඊට පස්සේ මලින්දයා හරියට කිව්වා. ඒත් කීප පාරක් ඡම්හිතත්තං වා කියලා කියද්දී හිනා වෙවී තමා කිව්වේ. Man ට මම කිව්ව කතාව මතක් වෙන්න ඇති. ඉතින් ආයි කවදාවත් ඕක වරද්දන්නේ නැහැ මම කිව්ව කතාව මතක් වෙනකම්.

ඉතින් මම විශේෂයෙන් මේ කතාව කිව්වේ මේ කතාව පොදු දෙයක් නිසා. මේ විදිහටම අපි හුඟක් වෙලාවට ගාථාවක් කියද්දී හරියට අකුරු උච්චාරණය කරන්නේ නැතිව වැරදියටමයි කියන්නේ. පොඩි කාලේ ඇහුණු විදිහට ගාථාව කියලා ලොකු වුණාමත් ඒ විදිහටම කියනවා.මම කලින් දවසක ඡත්ත මානවක ගාථා ගැන කතාවක් කිව්වේ. ඒත් මේ සිද්ධියටම නේ.


ඒත් මේ විදිහට නිවැරදි උච්චාරණයෙන් ඈත්වෙලා ගාථා කියන එකෙන් මම හිතන්නේ නැහැ ඒ ගාථාව කියලා අපි අපේක්ෂා කරන යහපත සුභ සිද්ධිය ලැබේවි කියලා. ඒ වගේම මීට කලින් දවසක් මම කිව්වා වගේ කියන්නන් වාලේ ගාථාවක් කිව්වාට වැඩකුත් නැහැ. වඩාත් අර්ථවත් වෙන්නේ තමා කියන ගාථාවේ තේරුම ගැන අවබෝධෙකුත් එක්ක නිවැරදි උච්චාරණයත් ඇතිව ගාථාවක් කියන එක.

ලොකු අයව නිවැරදි කරන්න අමාරු වෙන්න පුලුවන්. ඒත් පොඩි පරම්පරාව නිවැරදි කරන එක නම් පහසුවෙන් කරන්න පුලුවන්. අනාගතේ අපිට ඕන කරන්නේ ගිරව් නෙමෙයි අවබෝධෙන් යමක් කරන කියන පිරිසක්. අනික් ආගම්වල වැරදි හොය හොය ඉන්නේ නැතිව මේ වගේ පොඩි පොඩි කරුණු ගැන අවදානය යොමු කරලා ඒකට අවශ්‍ය කරන කටයුතු තමා බෞද්ධයෝ හැටියට අපි කාගේ කාගේත් වගකීම වෙන්න ඕනේ...

මම මීට කාලෙකට කලින් කොහෙ හරි දැක්කා කියමනක් ඒකේ තිබ්බේ මෙහෙම.

" මිනිසා ආගම වෙනුවෙන් යුධ වදී. වාද කරයි. කල හැකි සෑම දෙයක්ම ඉටු කරයි. නමුත් නොකරන්නේ ආගමට අනුව ජීවත් වීම පමණි"

ප.ලි.: මේ විදිහට අකුරු හරියාකාරව උච්චාරණය නොකරපු කෙනෙක්ට හික්කඩුවේ ශ්‍රී සුමංගල නායක හාමුදුරුවෝ කියපු නියම කතාවක් හෙට කියන්නම්.

අභයගිරියේ කොතේ බාගයක් නැතිවීම සහ තවත් කතාවක්

ටික දවසකට පස්සේ අද තමා post එකක් ලියන්න ඉඩක් හම්බුණේ. මොකද මේ බ්‍රහස්පතින්දා Campus පටන් ගත්තනේ. දැන් ආයිත් සුපුරුදු පරිදි වැඩ. ඉතින් ඊයේ අපි set එකක් Campus එකේ lectures එහෙම ඉවරවුනාට පස්සේ හැන්දෑවේ Art Gallery එකේ තිබ්බ ඉන්ද්‍රනාථ තේනුවර සර්ගේ පැනොරාමා Exhibition එක බලන්න ගියා . අපේ set එකට කෝමල්, කෝරාල, කඩ්ඩා, මැදයා, දුකා, ප්‍රභා සහ මම තමයි අයිති වුණේ.

කොහොමින් කොහොම හරි අපි Art Gallery එකට ආවයි කියමුකෝ. සෙනඟත් ගොඩක් ඇවිත් හිටියා ලංකාවේ පළවෙනි පාරට වෙන මේ අළුත් වැඩේ බලන්න. ඒ අතරේ අපේ බ්ලොග් සහෘදයෙක් වෙන අනුෂ්ක ලක්මාල් " Bunny" ඉදලා මට මීටර් වුණෙත් නැහැ.

ඉතින් අපි photos එකෙන් එක බලන් යද්දී අපිත් එක්ක හිටිය කෝමලයයි, කෝරාලයයි photo එකත් එක්ක තිබ්බ විස්තරේ අපිට නොතේරෙන ඒවා, සමහරක් photosවල තිබ්බ අඩුපාඩු එහෙමත් අපිට පෙන්නලා දුන්නා. උන්ට ඒවා ගැන තේරෙනවා ටිකක්. ඒකට හේතුව උන් දෙන්න Campus එකේ Image Arts කියන subject එක කරන එක.

ඔහොම බලන් යද්දී එක photo එකක් තිබ්බා අනුරාධපුරේ බසවක්කුලම වැවත් එක්ක ඈතින් දාගැබ් කීපෙකුත් පේන්න ගත්ත photo එකක්. ඒකේ විස්තරේ හැටියට තිබ්බේ "අනුරාධපුරේ බසවක්කුලම වෑ කණ්ඩියේ සිට බැලූ විට පෙනෙන, ඉර බැස යන සැන්දෑවේ විදුලි ආලෝකයෙන් ඒකාලෝක වූ, අභයගිරිය, රුවන්වැලිය සහ ථූපාරාමය චෛත්‍ය ත්‍රිත්වය සහිත මනරම් දර්ශනය" කියලා.

ඔන්න ඔය එක බලද්දී අපේ විද්වතුන් ටික දක්වපු අදහස් තමා මේ.

මුලින්ම කෝමලයා කිව්වා "අභයගිරියේ කොතෙන් බාගයයිනේ බන් තියෙන්නේ" කියලා.

ඒකට උත්තරයක් විදිහට කෝරාලයා කිව්වා " Photoshop වලින් edit කරද්දී කොතෙන් බාගයක් කැපෙන්න ඇති බන්. අපි අර කලින් photo වලත් එහෙම වුණු ඒවා දැක්කේ" කියලා.

පස්සේ කෝමලයාම කිව්වා "අභයගිරියේ කොතේ බාගයක් කැඩුණේ බන් මෙහෙමනේ. හනුමා ඉන්දියාවේ ඉදන් උස්සන් ඇවිත් අත අරිද්දී ගැස්සුණු ගැස්සිල්ලට තමා අභයගිරියේ කොතෙන් බාගයක් කැඩුණේ" කියලා

ඕක අහපු Campus එකේ History එහෙම කරන මැදයා කිව්වා "පිස්සුද බන් ඔය අභයගිරියේ හැටි. කොහොමත් කොතෙන් බාගයයි තියෙන්නේ. කොතෙන් බාගයක් විතරක් තියෙන්න හේතුව උඹලා දන්නවාද ? දුටුගැමුණු රජ්ජුරුවන්ගේ සේනාවේ හිටිය නන්දිමිත්‍ර යෝධයා කවපෙත්ත practise කරද්දිලු අභයගිරියේ කොතෙන් බාගයක් කැඩුණේ. කොහෙද උඹලා History දන්න එකක්යැ" කියලා

ඉතින් ඕක අපේ එවුන් fun එකට කියපු එකක් වුණත් අපි පස්සේ ඒ photo එකේ විස්තරේ තිබ්බ අතපසුවීමක් දැක්කා. ඒක තමයි මේ තියෙන චෛත්‍ය තුනෙන් මැද තියෙන්නේ රුවන්මැලිසෑය ඒක නම් හරි. ඒත් වම් පැත්තේ තියෙන චෛත්‍ය අභයගිරිය නෙමෙයි ජේතවනාරමය බවත් දකුණු පැත්තේ තියෙන චෛත්‍ය ථූපාරාමය නෙමෙයි මිරිසවැටිය කියන එකත්.

එහෙම කියන්න හේතුව වුණේ එකේ වම් පැත්තේ තියෙන චෛත්‍යයේ කොත බාගයක්ම කඩා වැටී තිබීම. එහෙම තියෙන්නේ ජේතවනේ. අභයගිරියේ කොත දිගැටිව සාමාන්‍ය ප්‍රමාණයක් තිබෙනවා. දකුණු පැත්තේ තියෙන චෛත්‍ය රුවන්මැලි සෑය වඩා කුඩා ඒත් විශාල චෛත්‍යයක්. නමුත් ථූපාරාමය එතරම් විශාල නැහැ. ඒක නිසා මේ හැඩේට තියෙන චෛත්‍ය තමා මිරිසවැටිය.

අභයගිරි දාගැබ

ජේතවන දාගැබ

ථූපාරාම දාගැබ

මිරිසවැටි දාගැබ

මිරිසවැටි දාගැබ සහ රුවන්මැලි සෑය

අභයගිරිය මුදුනට ජේතවනාරාමය සහ රුවන්වැලිසෑය පෙනෙන ආකාරය

අභයගිරිය මුදුනට රුවන්වැලිසෑය සහ මිරිසවැටිය පෙනෙන ආකාරය
[අභයගිරි දාගැබ මුදුනේ සිට ලබාගත් photos මකරා හෙවත් චානක අරුණ මුණසිංහ මහතාගෙන් ලැබුණු ඒවයි. ඒ මහතාට මගේ ස්තුතිය :)]

අපේ කතාව තවත් පැහැදිලි වෙන්න අනුරාධපුරේ සිතියමකුත් එකතු කළා. ඒකෙන් බලන්න පුලුවන් අනුරාධපුරේ චෛත්‍ය පිහිටලා තියෙන්නේ කොහොමද කියලා [සිතියම පැහැදිලි මදි නම් සිතියම උඩ කොටලා ලොකු කරලා බලන්න.]

කොහොම වුණත් මේ photos එක්ක බලද්දී ඒක තහවුරු වෙනවා. කෝකටත් ඔයාලගේ අදහස් එහෙමත් කියන්න මේක ගැන.

අන්තිමට අපි කෝකටත් ඉන්ද්‍රනාථ සර්ගෙන්ම මේක ගැන අහන්න හිටියේ. මොකද සර්නේ photo එක ගත්ත එක්කෙනා. ඒත් ඒ වෙලේ යෞවන කටයුතු ඇමති ඩලස් අලහප්පෙරුම මහත්තයාත් ඇවිත් හිටියේ. ඉන්ද්‍රනාථ සර් ඇමතිතුමාට photos එකෙන් එක විස්තර කරමින් හිටියේ. ඉතින් සර්ගෙන් අහන්නත් බැරිවුණා.

ඉන්ද්‍රනාථ සර්ගේ පැනොරාමා ප්‍රදර්ශනේ ගැන කිව්වොත් ඒක් නම් අති විශිෂ්ඨ වැඩක් කියන එක නම් කියන්නම ඕනේ. එහෙම දෙයක් හිතපු එකත් නියමයි. ඔයාලටත් යන්න පුලුවන් කමක් තියෙනවා නම් අනිවා බලන්න යන්න. සඳුදා වෙනකම් උදේ 9 ඉදන් හවස 6 වෙනකම් මේ ප්‍රදර්ශනේ තියෙනවා.


ප.ලි.: කෝමලයා Image Arts කරන එකානේ. එක photo එකක shutter speed එක ගැන පොරට ලොකු ගැටළුවක් ආවා. ඉතින් එතන හිටිය Campus එකේ Image Arts කරන අයියලත් එක්කත් මෙයා ඒක ගැන කතාව. අපි යන්න යද්දීත් කෝමලයා කියෝ කියෝ ඉන්නවා ඒක ගැන. පස්සේ ඉතින් කෝමලයට තව card එකක් වැටුණා " Shutter Speed" කියලා :)

ප.ප.ලි.: ඉන්ද්‍රනාථ සර් එයාගේ අනුමෝදනාව තුළින් අන්තර්ජාලයේ ෆේස්බුක් අඩවියේ සහෘද කැලවත් භක්ත්‍යාදරයෙන් සිහිපත් කරලා තිබුණා. එහෙම තමයි නියම මිනිස්සු. ප.ප.ලි. කොටසෙන් ඉන්ද්‍රනාථ සර්ගේ මනුස්සකමට මල් මිටක් :)

පොත් ගැන කතාවක්......

මම පොඩි කාලේ ඉදන්ම පොත් කියෝන එක ගජරාමෙට කරගෙන ගිය එක්කෙනෙක්. මගේ උපන් දිනේට අම්මා වුණත් මට තෑග්ගට දුන්නේ කතා පොතක්. ඔය විදිහට ගජරාමෙට පොත් කියවන් හිටිය මට කාලයත් එක්ක වැඩ වැඩි වෙන්න වැඩි වෙන්න ගජරාමෙට පොත් කියවන එක අත අරින්න වුණත් පොතක් ලැබෙන විදිහට කියවන්න නම් අමතක කරන්නේ නැහැ.

කතා පොත් කිව්වාම ඉතින් මම ලැබෙන හැම ජාතියකම පොත් කියෝපු කෙනෙක්. රහස් පරීක්ෂක කතා, විද්‍යා ප්‍රබන්ධ, යොවුන් සාහිත්‍ය, ආගමික, ප්‍රේම කතා, විහිළු කතා ආදී වශයෙන් අතර අහුවෙන හැම ජාතියකම පොත් කියෙව්වත් රුසියන් පොත් කියවන්න මට හරි අකමැත්තක් තමා තිබුණේ.

ඒක රුසියාවත් එක්ක තිබ්බ දේශපාලන ප්‍රශ්නයක් නිසා නම් නෙමෙයි. මට රුසියන් පොතක් ගත්තාම කියවන් යන්න මාර කම්මැලිකමක් තමා තියෙන්නේ. රුසියන් ජාතික මහා ගත් කතුවරු වෙන ලියෝ ටෝල්ස්ටෝයි, මැක්සිම් ගෝර්කි, ඇන්ටන් චෙකෝෆ් වගේ ප්‍රසිද්ධ කට්ටියගේ පොත් පත් කිසිම එකක් මම අද දක්වා කියවලා නැහැ.

ඉතින් දවසක් දා Campus එකේ අපේ යාළුවෝ set එකත් එකක් කියෝ කියෝ ඉද්දී අපේ මාතෘකාව වුණේ පොත් කියවීම ගැන.

ඉතින් එතන හිටිය එක girl කෙනෙක් රුසියන් පොත් අගය කරමින් කතා කළා.

මම ඉතින් ඇත්තම කිව්වා "මට නම් රුසියන් පොත් පෙන්නන්න බැහැ. කොටින්ම අපේ ගෙදර තියෙනවා රුසියන් කතා පොත් 2 ක් ඒවා තාම මම කියෝලා නැහැ" කියලා.

ඔයාලත් පුදුම වෙයි ඒක අහලා. කතාව මෙහෙමයි. අපේ අම්මා තාත්තා කියෝපු කතා පොත්වල ඉදන් පස්සේ කාලේ අයියා, මම , නංගී ගත්ත පොත් මහා පොත් කන්දරාවක් අපේ ගෙදර තියෙනවා. මම පොත් ගජරාමෙට කියෝපු දවස්වල හැම පොතටම අංකයක් දාගෙන මාර පිළිවෙලට පොත් පරිස්සම් කරන එක කළා. දැන් ඉතින් අපේ නංගී තමා ඒ කටයුතු කරන්නේ.

දළ වශයෙන් අපේ ගෙදර පොත් 600 ක් විතර තියෙනවා. ඒ හැම පොතම මම කියෝලා තිබ්බත් සෝවියට් රුසියන් කෙටි කථා - කළඹ 3, චින්ගීස් ආයිත්මාතව්ගේ කෙටි නව කතා කියන පොත් දෙක මම තාමත් කියෝලා නැහැ.

ඔය සම්පූර්ණ කතාව මම ‍යාළුවෝ set එකට කිව්වා.

ඒක අහපු අර රුසියන් පොත් අගය කරපු girl කිව්වා "ඔයා ලොකු ලොකු රුසියන් පොත් කියවන්න එපා, මම ඔයාට චින්ගීස් ආයිත්මාත්ව්ගේ ගුරු ගීතය කියන පොඩි පොත ගෙනත් දෙන්නම්. ඒක කියවලා බලන්න" කියලා.

චින්ගීස් ආයිත්මාත්ව්

පහුවෙනිදා කිව්වත් වගේ ඒ girl මට ගුරු ගීතය පොත ගෙනත් දුන්නා. පිටු 120 ක් විතර තියෙන ගුරු ගීතය කියන පොත මගේ මේසේ උඩත් සති 3 ක් විතර තිබ්බා. අන්තිමට මම කම්මැලි කමේ හිටපු දවසක ගුරු ගීතය පොත එක හුස්මට කියවලා ඉවර කළා.

පොත කියවන්න පටන් ගද්දී අර මට රුසියන් පොත් කියවද්දී ඇතිවන සුපුරුදු කම්මැලිකම ඇතිවුණත් ටිකක් දුර කියවන් යද්දී මට පොත කියවන්න ඇතිවුණේ මාර ආසාවක්. "කුර්කුරේඋව" කියන අයිලයට [ගමක් කියමුකෝ]එන "දුයිෂෙන්" කියන තරුණයා පාසලක් පටන් අරගෙන නොයෙක් බාධක මධ්‍යයේ ළමයින්ට උගන්වන හැටිත් ඒ ළමයින්ගෙන් "අල්තීනායි" කියන ගැහැණු ළමයාගේ චරිතය මුල් කරගෙන මේ කතාව ඉදිරියට ගලා යාමක් තමා තියෙන්නේ. ඉතින් මේ පොත් කියවලා අවසන් කළාම අමුතුම හැඟීමක් තමා ආවේ.

මේ වගේම සැබෑ ගුරුවරයෙක් ගැන කතාවක් ඇතුළත් "එඩ්වඩ් රිකාඩෝ බ්‍රේත්වේට්" තමන්ගේ සැබෑ අත්දැකිම් පාදක කරගෙන ලියපු "To Sir With Love" කියන පොත මම මීට කලින් කියෝලා තිබ්බේ. ඒකේ හිටිය ගුරුවරයාව තමා මට මතක් වුණේ ගුරු තරුව පොත කියවලා ඉවර වුනාට පස්සේ.

එඩ්වඩ් රිකාඩෝ බ්‍රේත්වේට්

ඒකේදිත් දඩබ්බර, අවිනීත සිසු සිසුවියන් පිරිසකට උගන්වන්න එන මේ එඩ්වඩ් රිකාඩෝ බ්‍රේත්වේට් කියන ගුරුතුමා අවසානයේදී ඔවුන්ගේ හිතවතෙක් බවටත් ඔවුන්ව හොඳ සිසුන් පිරිසක් බවට පත් කිරීමත් ගැන තමා ඒ පොතෙන් කියවෙන්නේ. ඒ පොත පාදක කරගෙන "To Sir With Love" නමින් චිත්‍රපටියක් පවා නිර්මාණය වෙලා තියෙනවා

රට, ආගම, ජාතිය කුමක් වුණත් සැබෑ ගුරුවරයෙක්ගේ කාර්යභාරය මොකක්ද කියන එක දුයිෂෙන් ගුරුතුමා වගේම බ්‍රේත්වේට් ගුරුතුමා කියා දෙනවා කියලයි අන්තිමට මට හිතුණේ. සෑම ගුරුවරයෙක්ම මේ පොත් දෙක කියවන එක හොඳයි කියල හිතුණේ දැන් කාලේ ගුරුවරු කරන වැඩ දැක්කාම. මම හිතන්නේ එයාල ගුරුවරු නෙමෙයි ගුරුහොරු :)

මේ පොත් දෙක ඔයාලා කියවලා නැත්නම් අනිවාර්යයෙන්ම කියවලා බලන්න කියලා මම ඔයාලටත් යෝජනා කරනවා.

අන්තිමට To Sir With Love පොතේ සිංහල පරිවර්තනය වෙන "ගුරු තරුව ඔබයි" පොතේ අන්තිමට තියෙන වදන් ටිකෙන් මේ කතාව අවසන් කරනවා.

අයහපත් දේ කරන,
නොමගටම යන දරුවන් විවේචනය කිරීම,
ඔවුන්ට ගැරහීම ඉතා පහසුය.

අවිද්‍යාවේ ගිලී අන්ධව,
තම දිවි මග අඳුරු කරගන්නා දරුවන්,
නිසි මගට යොමු කිරීම ඉතා අපහසුය.

පෙන්වා මග,
නොමග නොවැටී යන සැටි කියා දෙන්නේ,
සැබෑම ගුරු උතුමෙකි,
උත්තම මනුෂ්‍යයෙකි,
හෙතෙම ගුරු තරුවකි.

ප.ලි.: අර ගෙදර තියෙනවා කියපු සෝවියට් රුසියන් කෙටි කථා - කළඹ 3, චින්ගීස් ආයිත්මාතව්ගේ කෙටි නව කතා කියන රුසියන් කතා පොත් දෙක තාම කියෙව්වේ නැහැ. ඒකත් ඉස්සරහට අමාරුවෙන් හරි කියවන්න තමා හිතන් ඉන්නේ :)

Lift එකක උඩට පහළට ගිය කතාව

මත්පැන් ගැනයි, අසනීප ගැනයි කියපු කතා ඉවර කරලා වෙන ජාතියක කතාවක් තමා අද කියන්න හිතුවේ. මේක මට පොඩි කාලේ වුණු සිද්ධියක්.තවත් නිවැරදිව කිව්වොත් මම ඉස්කෝලේ 6 වසරේ ඉන්න කාලේ. අටුවා ටීකා ටිප්පණි නැතිව කතාව පටන් ගන්නම්.

අපේ ලොකු නැන්දාගේ දුවගේ Wedding එක තිබ්බේ Holiday Inn Hotel එකේ. ඉතින් Wedding එක තිබ්බ Hall එක තිබුණේ 2 වෙනි තට්ටුවේ. පළවෙනි තට්ටුවේ ඉදන් දෙවෙනි තට්ටුව යන්න පඩි පෙළක් තියෙනවා. ඒ වගේම Lift එකකුත් තියෙනවා. [ගිහිල්ලා තියෙන අය දන්නවා ඇතිනේ]


ඉතින් උදේ තමයි Wedding එක තිබ්බේ. මම ඉතින් පෝරුවේ චාරිත්‍ර යන වෙලේ Hall එකට වෙලා වාඩිවෙලා හිටියා. ඒත් කිසි ගතියක් නැහැ මට.[දැඟලිල්ල නේ ඒ කාලේ එකතැනකට වෙලා ඉන්න හරි අමාරුයි]

මම එළියට ආවා. මට පෙනුණා Lift එක. මම කරපු වැඩේ Lift එකට ගිහින් එක පාරක් උඩටම ගිහින් පල්ලෙහාට ආවා. ඒකත් ඉතින් නරකම නැහැ. මේ විදිහට ඉතින් මම Lift එකේ කීප වතාවක් උඩට පහළට ගියා.

දැන් කට්ටිය හිතනවා ඇති මම ඉස්සෙල්ලා පාරටද Lift එකක ගියේ කියලා. එහෙම නැහැ මීට කලිනුත් Lift එකේ මම ගිහින් තියෙනවා. ඒත් ඉතින් තව කවුරුහරි එක්කනේ. මම විතරක් මෙහෙම තනියෙන් උඩට පහළට Lift එකේ ගිහින් නැහැනේ. අනික ඉතින් හිතේ හැටියට යන්න අපේ ගෙදර Lift එකක් හයි කරලා තියෙන එකක්යැ.

ඔය විදිහට ඉහළට පහළට හුඟක් වෙලා ගිය නිසාත් අම්මලා මාව හෙව්වොත් කියලත් හිතලා ටික වෙලාවකින් මම Hall එක ඇතුළට ගියා. ටික වෙලාවක් Hall එක ඇතුළට වෙලා අම්මට එහෙම පේන්න ඉදලා මම එළියට ඇවිත් ආයි පාරක් Lift එක ගාවට ගියා.

මම එතනට යද්දී ආච්චි කෙනෙක් [කණ්ණාඩි එහෙමත් දාලා හිටිය වයසක කෙනෙක්] Lift එක ගාවට වෙලා හිටගෙන ඉන්නවා.

"ආච්චිට පල්ලෙහාට යන්න ඕනවෙලාද කොහොදෝ මෙතනට වෙලා හිටගෙන ඉන්නවා වෙන්න ඇති. පඩිපෙළ දිගේ පල්ලෙහාට යන්නත් අමාරුයිනේ" මට හිතුණා ආච්චිට උදව්වක් කරන්න. අපි වයසක අයට උදව් කරන්න ඕනෙනේ.


ඒත් ඉතින් ආච්චි පල්ලෙහාට යන්න Lift එක ගාව හිටියට යන්න බැහැනේ. Lift එක ඒ තට්ටුවට ගෙන්න ගන්න Button එක press කරන්න ඕනෙනේ. එහෙම එකකුත් කරලා තිබ්බ පාටක් පේන්න තිබ්බෙත් නැහැ.

මම ආච්චි ගාවට ගිහින් "කෝ ඉන්න ආච්චි මම උදව් කරන්නම්" කියලා Lift එක ගෙන්න ගන්න Button එක press කලා.

Lift එක අපි හිටපු තට්ටුවට ඇවිත් දොර ඇරුණු ගමන් මම කිව්වා ආච්චිට "හරි ආච්චි දැන් පල්ලෙහා තට්ටුවට යන්න පුලුවන්" කියලා.

ඒ වෙලේ " ආහ් පුතේ මේ ලැට් එකේ [Tolilet] දොර නෙමෙයිද ? මම හිතුවේ ලැට් එක මෙතනයි කියලා" ආච්චි කියපි.

මට ඉතින් වස ලැජ්ජාවක් හිතුණේ. මදැයි මම උදව්වක් කරන්න ආවා ආච්චිට :)

පස්සේ ඉතින් මම ආච්චිට Tolilet එකට යන පාරත් පෙන්නලා Lift එකේ duty කිරිල්ල අතඇරලා Hall එක ඇතුළට ගියා.

මත්පැන් මුලින්ම හැදුණු හැටි........

ඊයේ මම කියපු "මත්ද්‍රව්‍ය හා කබරයා දැමීම" කියන කතාවට comments කරපු හුඟක් අය මත්ද්‍රව්‍ය පාවිච්චි කරනවාට විරුද්ධව තමා කතා කරලා තිබ්බේ. ඒක හොඳ ප්‍රවණතාවක් විදිහට තමා මම දකින්නේ. අපි නියෝජනය කරන්නේ අනාගතේ රට භාර ගන්න ඉන්න තරුණ පරපුරනේ. ඉතින් ඊයේ පොරොන්දු වුණු විදිහට මත්පැන් එහෙම නැත්නම් අරක්කු හැදුණු හැටි ගැන කතාව කියන්න තමා මේ සූදානම.

මේ කතාව මමත් ඇහුවේ සබරගමුවේ ප්‍රධාන සංඝනායක පූජ්‍යපාද බැන්ඩියමුල්ලේ විපස්සි තිස්ස නාහිමිපාණන් වහන්සේ දේශනා කරපු ධර්ම දේශනාවකදී. ඉතින් හාමුදුරුවෝ කියපු විදිහට කතාව මෙහෙමයි.

බුදුන් වහන්සේ ඉන්දියාවේ පහළ වෙන්නත් අවුරුදු 1000 කට විතර කලින් එක වැද්දෙක් [ එහෙමත් නැත්නම් කැලේ ජීවත්වුණු මනුස්සයෙක්] ඉදලා තියෙනවා. එයාගේ නම " සුරා".

දවසක් මෙයා දඩයමේ යද්දී පාර වැරදිලා අන්තිමට කොහොමින් කොහොම හරි අතරමං වුණා. මේ වෙලේ සුරා වටපිට බලද්දී දැක්කා ලොකුවට හැදිලා තිබ්බා ගහක් තියෙනවා. එයා හිතුවා මේක උඩට නැග්ගොත් නම් හුඟක් ඈතට පෙනෙයි. එතකොට ආපහු යන්න පාරක් හොයාගන්න පුලුවන් වෙයි කියලා.

එහෙම හිතලා සුරා ගහ උඩට නැග්ගා. හිතුව විදිහටම එයාට එයා දන්න කියන සළකුණු වගයක් ඈතින් දැක්කා. ඉතින් දැන් ආපහු ගැටළුවක් නැතිව ගෙදර යන්න පුලුවන්නේ. ඒ ගමන් එයා දැක්කා ගහේ මුදුනේ ලොකු වලක් වගේ හෑරිලා තියෙනවා.

ඒක පිරෙන්න වතුර ඒ වගේම ඒකට කොළ අතු, පොඩි සත්තු සර්පයෝ එහෙමත් වැටිලා ඉන්නවා. සුරාට හොඳටම තිබහයි කැලේ අතරමං වෙලා ඇවිදලා. එයා කරපු වැඩේ කොළේකින් ගොටුවක් හදාගෙන අර වලේ තිබ්බා රොඩු ජාති එහෙම අයින් කරලා වතුර ටිකක් බීලා බැළුවා. ඒක බීපු ගමන් උගුර කඩාගෙන ගියා වගෙයි කියලා සුරාට හිතුණා. අමුතුම රහක් ආපු නිසා මේකෙන් ගොටු 5 ක් 6 ක් විතර සුරා බීලා බැලුවා. දැන් නම් ඉතින් නිකම් පාවෙනවා වගේ ගතියක් එනවා.

මනුස්සයා අමාරුවෙන් ගහෙන් බිමට බැස්සා විතරයි හෙණ කබරයෙක් දැම්මා. මම ඊයේ කිව්ව කතාවේ හිටිය යාළුවා වගේ :). පස්සේ ඒ වමනේ ගොඩේම වැටිලා මිනිහා නිදාගත්තා.

අන්තිමට සිහිය ආවට පස්සේ මනුස්සයා අර ගහත් හොඳට මතක තියාගෙන ගෙදර ගියා. ඊට පස්සේ ඉදන් සුරා හැමදාම එනවා අර ගහ මුදුනේ බෙනේ තියෙන වතුර ටිකක් බීලා යන්න. හරියට අපේ කට්ටිය වැඩ ඇරිලා ගෙදර එන ගමන් Bar එකට ගිහින් අඩියක් ගහනවා වගේ.

දවසක් සුරාට හිතුණා හැමදාම මෙහෙම මෙච්චර දුරක් එන්න ඕනේ නැහැ කියලා හිතලා එයා ඉන්න පැත්තෙත් ගස්වල මේ විදිහට මුදුනේ බෙන හදලා වතුර පුරවලා සත්තුන්ව අල්ලලා ඒවට ගෙනත් දාලා, කොළ අතු දාලා පල් කරලා ඒවාත් අර විදිහට බොන්න ගත්තා. ඔය විදිහට සුරා කියන වැද්දා සොයා ගත්ත නිර්මාණය අනිත් අයත් අතර පැතිට ගියා. සුරා කියන වැද්දා මේකට මුල්වුණු නිසා මේ පානය "සුරා" කියලා හඳුන්වන්න පටන් ගත්තා.

පස්සේ කාලේ වෙද්දී රජතුමාගේ ඉදන් හැමෝම මධුවිත, මත්පැන් ආදී නොයෙක් නම්වලින් මේ පානය හඳුන්වමින් පානය කරන්න පටන් ගත්තා ඕන් ඔහොමයි මත්පැන් හැදුණා කියන්නේ :)

ප.ලි.: අපිට ඉන්දීය ඉතිහාසයට උගන්වන විදිහට ක්‍රි.පූ 1500 දී විතර ඉන්දියාවට සංක්‍රමණය වෙන ආර්යයන්ගේ පැරණිතම ග්‍රන්ථය වෙන සෘග් වේදයේ 9 වෙනි මණ්ඩලය පුරාම හිමාලයේ මුජවන්ත් ශිඛරයේදී ඇතිවුණු සෝම යාගය කියලා යාගයක් ගැන විස්තර දක්වනවා.

ඒකේ කියන විදිහට මේ සෝම කියන්නේ පැළෑටියකින් සකසා ගන්න පානයක්. ඒක දේවත්වයෙන් සළකා වන්දනා කිරීමක් ආර්යයන් කරලා තියෙනවා. ඒ වගේම උත්සව අවස්ථාවලදී සෝම පානය බීලා තියෙනවා. අනුමාන කරන විදිහට සෝම පානය මත්පැන් වර්ගයක් විදිහට තමා තිබිලා තියෙන්නේ.

ඒ වගේම ග්‍රීකයන්ගෙත් මත්පැන්වලට අධිපතිව බැකස් කියලා දෙවි කෙනෙක් ඉදලා තියෙනවා. මෙහෙම බලද්දී මුල් කාලේ මේ මත්පැන් පූජනීයත්වයෙන්, දේවත්වයෙන් පිදුවා කියලා තමා පේන්නේ :)

දැන් කාලෙත් සමහරු මේවා දේවත්වයෙන් පුදනවා නොවැ :)

මේ තියෙන්නේ මත්පැන් වන්දනාව ගාථාවකුත් එක්කම

මත්ද්‍රව්‍ය හා කබරයා දැමීම

අපේ යාළුවෙක්ගේ අයියා කෙනෙක් කසාද බැන්දා. ඉතින් ඒකේ Home Coming එක තිබ්බේ ඊයේ. අපේ එකා අපිටත් invite කරා කාලා බීලා යන්න වරෙන් කියලා :) අපි කොල්ලෝ set එකත් කිට් දාලා ජැන්ඩි පහට ගියා ඕකට. අපේ පැත්තෙම Hotel එකක තමා Home Coming එක තිබ්බේ.

අපි එතැනට 6 විතර set වෙලා couple එක එනකම් කැරකි කැරකි ඉදලා couple එක ආවට පස්සේ hall එකට ගිහින් මුල්ලක තිබ්බ table එකක වාඩිවුණා. මම හිටිය table එකේ අයියා මලෝ දෙන්නෙකුයි තව මල්ලිලා දෙන්නෙකුයි හිටියා. අයියා මලෝ ජෝඩුවගෙන් මලයා මගේ වයසේ, අනිත් මල්ලිලා දෙන්නා මේ අවුරුද්දේ A/L exam කරන එවුන් තුන්දෙනෙක්.

මුලින්ම ඉතින් Welcome Drink එක එහෙම දුන්නා.

ටිකක් වෙලා ගිහින් ගියාම අපේ මිත්‍රයා ඇවිත් ඇහුවා " උඹලා ඇතුලේම ඉන්නවද ? එළියට යනවද ?" කියලා.

මොකද Bar එක එළියේ තිබ්බේ. ඒත් අපි හිටිය hall එක A/C කරලා තිබ්බේ. නිකම් මොකටද එළියේ තැම්බෙන්න යන්නේ කියලා අපේ එවුන් කිව්වා "ඇතුළට මොනවා හරි ගේපන්" කියලා.

අපේ මෑන් කට්ටියට බියර් ගෙනාවා. මම ඉතින් ඒ ජාති මොකුත් පාවිච්චියක් නැහැ.

මම කිව්වා "මචං මට වෙන මොනවා හරි ගේපන්. Coke වගේ මොකක් හරි ජාතියක් ගේපන්. ඒ ගමන් හපන්න කඩල plate එකකුත් ගේපන්" කියලා. අපේ මිත්‍රයා පටස් ගාලා Coke mega එකකුයි කඩල් plate එකකුයි supply කරලා දුන්නා.

මම ඉතින් අරන් ආපු coke එකෙන් Glass එකට ටිකක් හලාගෙන කඩල ටිකකුත් කන්න ගත්තා. මම හිටිය table එකේ හිටිය මල්ලිලා දෙන්නත් Coke එකට set වුණා. අයියා මලෝ බියර් එක හිස් කරන්න පටන් ගත්තා.

ඔය විදිහට යද්දී අයියකාරයා මගෙන් ඇහුවා "මල්ලි, උඹ මොකුත් පාවිච්චියක් නැත්ද? කියලා.

මම කිව්වා "නැහැ අයියේ" කියලා.

Man කිව්වා " උඹ නම් පුදුම එකෙක් බන්" කියලා.

ඒ වෙලේ මල්ලිලා දෙන්නාගෙන් එකෙක් කිව්වා "මාත් කලින් නම් බියර් බීලා තියෙනවා. ඒ බීලා ගිය දවසේ අම්මට ගඳ ඇවිත් පලු යන්න බැන්නා. අද නම් අනිවා ගෙදර ගිය ගමන් මාව ඉඹලා බලනවා. ඒක නිසා අද නම් බැහැ" කියලා

අනිත් එකා කිව්වා "......... [කෙල්ලෙක්ගෙ නමක්] බැහැ කිව්ව දවසේ නම් මම දුකට බියර් එකක් ගැහුවා. ඒත් අද නම් බැහැ අයියේ" කියලා.

මට ඉතින් මේ කතා ටික අහලම මාර හිනා.

ඉතින් ඔය විදිහට යද්දී අයියා මලෝ දෙන්නා හිටු කියලා බියර් බෝතල් හිස් කරනවා. ඔය විදිහට බෝතල අඩුම ගානේ 5 ක් විතර දෙන්නා හිස් කරන්න ඇති. ඔහොම යද්දී මට පේනවා අර කෙල්ල බැහැ කිව්ව දවසේ බියර් එකක් බිව්වා ඒත් අද නම් බැහැ කියපු බුවාගේ glass එකෙන් අමුතු විදිහට පෙණ යනවා. Man මගේ ඉස්සරහ හිටියේ.

මම Man දිහා බලලා පල් හිනාවක් දාපුවාම Man කියනවා "ඔන්න ඔහේ අදත් බියර් ටිකක් බොන්න කියලා හිතුවේ හසිත අයියේ" කියලා.

මම කිව්වා " මල්ලී උඹ Coke එකෙන් පටන් අරන් බියර් එකටත් set වුණා. මෙතන ගල් හරි ඒ ජාතියක් තිබ්බා නම් උඹ ඒකෙනුත් ටිකක් බොනවා. තමුසේ නම් හරිම බඩුවක් තමා" කියලා.

ඊට පස්සේ ඒ මල්ලිත් බියර් බෝතල් භාගයක් විතර බොන්න ඇති. ඉතින් ඔය විදිහට කට්ටිය බියර් බීලා ඉවර කරලා කන්න ගියා. කාලා ඉවර වෙද්දී ආපු හොඳට ගල් පොල් ආදියෙන් පිනාගිය කට්ටිය dance කරන්න පටන් අරන් තිබ්බා. පස්සේ අපේ set එකත් එතනට join වුණා. එතනත් පැය භාගයක් විතර කට්ටිය dance කලා.

අන්තිමට මංගල සභාව පටන් ගත්තා. ඒ වෙලාවේ මම බලද්දී අර අයියා මලෝ දෙන්නාගෙන් මල්ලියි තව අපිත් එක්ක හිටිය මල්ලි කෙනෙකුයි නැහැ. හොයලා බලද්දී දෙන්නා එළියේ කියලා කිව්වා.

ගිහින් බැලින්නම් අර අයියා මලෝ ජෝඩුවේ මලයා එළියේ මල් පඳුරක් ගාවට වෙලා හොඳටම කබරයා දානවා [වමනේ දානවා]. එතනින් ගියා Uncle කෙනෙක් කියනවා "ඔහොම තමා පුතා පුරුදු වෙද්දී. පස්සේ ඕවා හරියනවා" කියලා.

අන්තිමට ඉතින් එකෙක් කබරයා දාන Manගේ පිට අතගාන්න ගත්තා කබරයා දාන්න එක ලේසි වෙන්න. පස්සේ පල්ලෙහා තිබ්බා පුටුවක Man වාඩි කරවලා අපි තුන්දෙනෙක් ගියා මනමාලයාටයි අපේ මිත්‍රයාටයි අපි යනවා කියලා කියන්න.

මනමාලයාටයි අපේ මිත්‍රයාටයි scene එක කියලා අපි පල්ලෙහාට ආයි එද්දී අර මුලින් coke බීලා පස්සේ බියර් ගහපු මලයාගේ මූණ ඇඹුල් වෙලා.

මම ඇහුවා "මොකද මල්ලී උඹටත් කබරයා වගේද ? " කියලා.

Man කිව්වා "ඔව් හසිත අයියේ ඒවගේ කියලා. පස්සේ මම Manවත් අල්ලගෙන පල්ලෙහාට අරන් ආවා.

 

දැන් කට්ටියට ප්‍රශ්නේ අර මුලින් කබරයා දාපු මිත්‍රයාව ගෙදර එක්කන් යන්නේ කොහොමද කියලා. එතන ඉදන් කිලෝ මීටර් 2 ක් විතර තමා ගෙදරට තියෙන්නේ. කට්ටිය මුලින් ඇවිත් තියෙන්නේ Home Coming එක ඉවර වුණාට පස්සේ පයින් කට්ටියත් එක්ක කියෝ කියෝ යන්න. ඒත් දැන් මෙයා කබරයා දාලා කෙලින් ඉන්න පණ නැතිව පුටුවක් උඩ වැටිලානේ ඉන්නේ.

මම ආවේ bike එකේ. මම කිව්වා "හරි එහෙමනම් මම bike එකේ ගිහින් දාන්නම්" කියලා.

පස්සේ මම bike එක අරන් ආවට පස්සේ කට්ටිය Manව උස්සලා bike එකෙන් තිබ්බා. එයාගේ අයියාත් පිටිපස්සෙන් වාඩිවෙලා මල්ලිව අල්ලන් ආවා. මාත් ඉතින් හිමින් හිමින් bike එක අරන් ආවා.

ප්‍රධාන පාරෙන් හැරිලත් ටික දුරක් යන්න ඕනේ manගේ ගෙදරට. ඒ පාරේ හැමතැනම නූතන වාරි නිර්මාණ :) [වලවල්] කබරයා දාපු manගේ ඔලුව bike එක ගැස්සෙද්දී මම දාගෙන හිටපු helmet එකේ වදිනවා. ඒත් Manට ගාණක් නැහැ ඩෝප් නේ :).

අන්තිමට කොහොම හරි ගේ ගාවට ඇවිත් bike එක නවත්තලා මමයි එයාගේ අයියයි එකතු වෙලා අත් දෙකෙන් Manව උස්සලා අරන් වත්තම් කරන් යද්දී Man ආයි කබරයා දැම්මා මගේ ඇඟෙත් කබ්බා.:)

ඊට පස්සේ අයියා දොරට ගහලා අම්මාව කූද්දලා දොර ඇරගත්තා. මායි අයියයි අපේ යාළුවාව සාලේ තිබ්බා පුටු සැටියේ දිගා කරලා ඇඳන් හිටිය ෂර්ට්, බැනියම්, සපත්තු ගලෝලා fan එක දැම්මා හුළං ටිකක් වදින්න. ඊට පස්සේ ඉතින් මාත් ගෙදර යන්නම් කියලා ගෙදර එන්න ආවා. ඕන් ඔහොමයි වැඩ

ගෙදර එන ගමන් මට හිතුණේ මිනිස්සු ඇඟට ඔරොත්තු දෙන ජාති කන්න බොන්න ඕනේ. මම කිව්වේ මට වෙච්ච හදියක් ගැන ඊයේ. අන්තිමට වෙන දේ පේනවානේ. මට තව හිතුණා එයාගේ අම්මා මොනවා හිතනවා ඇද්ද පුතා ගෙදර ආපු විදිහ දැක්කාම. අපේ එකා බියර් ගැහුවේ. තව ඉතින් ලංකාව පුරා කොච්චර තරුණයෝ ඒ වගේම තරුණියොත් ඇද්ද මේ විදිහට නොයෙක් ආකාරයේ මත්ද්‍රව්‍ය වලට ඇබ්බැහි වුණු.

අරක්කු, සිගරට්, මත් කුඩු වගේ ඒවා ගත්තා කියලා අමුතුවෙන් හම්බෙන්නේ මොනවාද ? එක්කෝ අතේ තියෙන කීයකට හරි තට්ටු වෙයි. ඒත් නැත්නම් මේ පසුකාලීනව එන අසනීප. මෙහෙම බලද්දී කිසිම හොඳක් නැති එකක් මිනිස්සු ගන්නේ අහවල් එකකටද ?

මේ කතාව කියද්දී මත්පැන් හැදුණු හැටි ගැන කතාවක් මතක් වුණා. ඒ කතාව හෙට කියන්නම්කෝ. අද හුඟක් ඒවා කිව්වානේ :)

මෙන්න "මත්පැන් මුලින්ම හැදුණු හැටි" ගැන කතාව ඒකත් කියවලා බලන්න.

මගේ අසනීපය සහ මිතුරුගුණාලංකාරය

කම්මැලිකමේ හිටපු දවසක මගේ මේස ලාච්චුව ටිකක් අස් කරන්න හිතලා අස් කරපු වෙලේ මම ඉස්කෝලේ යන කාලේ ලියපු කවි ??? [නිසදැස්] වගයක් හම්බුණා කියලා මම කිව්වා මතක ඇති. ඒවායෙන් මම A/L General English paper එක දවසේ ලියපුවා ටික ආගිය කවි කියලා ආගිය කතා වෙනුවට ආගිය කවි, ඉවර නැතෝ - ආගිය කවි 2, ආගිය කවි ඉවරා.....යි හැටියට දැම්මත් කට්ටියට මතක ඇති. ඉතින් අදත් දාන්න හිතුවේ එහෙම මේස ලාච්චුවේ තිබිලා හම්බුණු නිදහස් ආකරයකට ලියපු කතාවක් වගේ කවියක්.

මේකෙත් නිධාන කතාව කිව්වොත් මම කරන A/L කාලේ Logic වලට class ගියේ කැලණියේ දිප්පිටිගොඩ පාරේ තිබ්බ class එකකට කියලා මම කලින් කියලා ඇති. ඒ පංතියේ හිටපු මලින්ද කියන කෙනාට කොල්ලෙක් හදපු සිංදුව එහෙමත් ඔයාලට මතක ඇති.

ඉතින් 2008 අවුරුද්දේ මැයි මාසේ 18 [මට මතක විදිහට] උදේ වරුවේ Logic class එකේ ඉද්දී එකපාරටම මගේ පපුව හිර වෙනවා වගේ ගතියක් ආවා. ඒක මම කට්ටියට කියපු ගමන් වහා ක්‍රියාත්මක වන පරිදි තොරණ හන්දීය ඉන්න පෙරේරා දොස්තර මහත්තයා ගාවට මාව එක්කන් ගියා. ඒ වෙලාවේ එයා හිටියේ නැහැ.

මට ඒ වෙලාවේ හොඳටම පපුව රිදෙන්න අරන් තිබ්බේ. හුස්ම ගද්දිත් පපුව රිදෙනවා [පපුව රිදෙනවා කියලා හුස්ම ගන්නේ නැතිව ඉන්නද ? :) පස්සේ ත්‍රීවීල් එකකින් මාව කොළඹ General Hospital එකට එක්කන් ගියා.

මාව කරපු දොස්තර නෝනා කිව්වා මට ගැස්ට්‍රයිටීස් හැදිලා තියෙන්නේ. ඒකෙත් ටිකක් සංකීර්ණ තත්වයක් කියලා. මිරිස් ජාති වැඩියෙන් දාලා තියෙන කෑමෙන් එහෙම පරිස්සම් වෙන්න. හරි වෙලාවට කෑම ගන්න කියලා. පස්සේ එහෙන් බෙහෙත් අරගෙන ආපහු මාව Logic class එකටම එක්කන් ඇවිත් වාහනේකින් මාව පරිස්සමට ගෙදර ගිහින් ඇරලුවා.

එදා හවස මට හොඳටම ආමාරු වුණා. මම නම් හිතුවේ මාව මැරෙයි කියලා [අම්මපා අමූලික ඇත්ත :)] පස්සේ අපේ ගෙවල් පැත්තේ ඉන්න දොස්තර මහත්තයා ගාවට ගියා. එයා General Hospital එකෙන් දීපු බෙහෙත් නවත්තලා සිරප් එකක් දුන්නා පාවිච්චි කරන්න. ඒකෙන් තමා ලෙඩේ අඩුවුනේ.

ඉතින් මේ සිද්ධිය ගැන තමා මම ඒ දවස්වලම ඒ කියන්නේ 2008 මැයි 24 මේ කවි ? ලියලා තියෙන්නේ. කියවලාම බලන්නකෝ


පපුවේ අමාරුවක්
සෑදී උදෑසන
විගසින් බෙහෙත් ගැනුමට
මිතුරා ගෙනගියද
එහි ඇත්තේ පෝලිමකි

පැතුවා උපදෙසක්
දුන්නා අනගි ඔවදන්
එව්වා තව මිතුරෙක්
ගියා අපි මහ රෝහලට

එහිදී නැත බියක්
ගත්තා හනික අංකයක්
නැත එහි පෝලිමක්
විගස අපි හමුවූවා වෙදැදුරු

මම ගත්තා පටන්
කිව්වා ලෙඩේ හැටි මුල සිට
ගත්තා ඇය තේරුම්
ගැස්ට්‍රයිටිස් බවම කීවා මා හට

දැනුනා සැහැල්ලුවක්
ඔසුසලේ පෝලිමක්
බෙහෙත් ගැනුමත්
පසෙකලා තියලා
බීවා නෙස්ටමෝල්ට් කෝප්ප්යක්

නැගලා බස් රියක
ආවා 6 කණුවට
මං බැස්සා එතැන
අනික් දෙදෙනා ගියා ඉදිරියට

ගියා මිස්ගේ ගෙදර
ප්‍රශ්න නම් වැලකි
නමුත් දුන්නා හැමට පිළිතුරු

වාඩිවූවා සැටියේ
මහත් උවටැන් ලැබුණේ
තැඹිලි බීමට
බත් ටික අත ලඟට
අත සේදුමට වතුරද
මෙලෙස ලැබුණා මේ ගිලනාට

අවසන A/C කාරයකින්
ගමනින් අඩකට හෝ
ලැබුණා ප්‍රවාහනයක්

සැන්දෑවේ හොඳටම
අමාරු වී මා හට
දැනුනා මර බියල්
සියල්ල අඳුරු වී ගොස්

නමුත් පෙර පින මට
පෑදී ආවා හනි හනිකට
ගත් බෙහෙත්වලින්
යම්තම් සුවයක් ලදිමි මම

කළණ මිතුරු ගුණ
සිහිවන්නේ මා හට
මිතුරන් නිසාමය
මෙතරම් සුවයක් මට

SMS ගොඩයි
Calls නම් චුට්ටයි
පිළිතුරු දෙන්න අමාරුයි
ඒත් හිතේ සන්තෝසේ

පියේහි විප්පයෝගෝ දුක්ඛෝ
ඒ නම් බුදු බණයි
ඒවා සත්‍යමයි
මිතුරෝ මට සම්පත්

මිතුරන් නොමැති නම්
මෙලොව ජීවත්වන්නේ ඇයි
හනි හනිකටම ගොස්
වහා මිතුරෙක් සොයා ගනු මැන

මාගේ මිතුරෝ නම්
පෙර භවයේ මගේ මිතුරන්
සැමට මම තුති දෙමි
නමා මාගේ හිසත් පපුවත්


ඉතින් මේ වෙලාවේ අපේ Logic class එකේ හිටපු යාළුවෝ ටික වගේම ගුරුතුමියත් වුණු මහන්සිය ගැන ඇත්තටම සතුටුයි. ඉතින් සැබෑ මිතුරුකම කියන්නේ සැපේදී වගේම දුකේදීත් යාළුවාට පිහිටවෙන එකනේ. මාව Hospital එක්කන් යන්න, ගෙදර එක්කන් යන්න, ඊටත් පස්සේ සුව දුක් අහන්න බලන්න වගේ හැම එකකටම මගේ මේ යාළුවෝ ටික සම්බන්ධ වුණා.

ප.ලි.: මට ගැස්ට්‍රයිටිස් හැදෙන එක අතිශය සාධාරණයි. මොකද මට ගැස්ට්‍රයිටීස් හැදුණේ උදේට නොකා ඉදල නෙමෙයි. සැර වැඩි කෑම ජාති කාලමයි. උදාහරණයක් කිව්වොත් ගෙදර තිබ්බ ලුණු දෙහි දාපු බෝතලේකුයි අච්චාරු බෝතලේකුයි මම විතරක් තනියෙන්ම කාලා ඉවර වෙලා තිබ්බා. මම හිතුවේ ඒක ඉවර වුණේ අනිත් අයත් ඒවා කාපු නිසයි කියලා. ඒත් බැලුවාම මම විතරයි කාලා තියෙන්නේ :)

නස්රුදීන්ගේ කතාවක්

මට මේ පහුගිය දවසක පොඩි කාලේ කියවන්න [තාමත් පොඩි එකා තමා :)] හම්බුණු පොතක් ආයි පාරක් කියවන්න හම්බුණා. පොතේ නම තමා නස්රුදීන්. පොතේ සංස්කාරකවරයා තමා පර්සි ජයමාන්න මහත්තයා.

මේ නස්රුදීන්ගේ කතා ගත්තහම ඒවායේ දෙපැත්තක් තියෙනවා කියලා තමා පිළිගැනීම. ඒ කියන්නේ මේ කතාවලින් හාස්‍යය වගේම ඉගෙන ගන්න දේකුත් තියෙනවා කියන එකයි. නස්රුදීන් හිටිය රට කියලා පෙන්නන්න රටවල් කීපයක් කලත් නස්රුදීන්ගේ සොහොන පවා තියෙන තුර්කිය තමා නස්රුදීන්ගේ උපන් රට විදිහට සලකන්නේ. ඊසොප්ගේ, අන්දරේගේ, ඒවගේම සුෆී උපමා කතාවලට නස්රුදීන්ගේ කතාත් සමකලාට වරදක් නැහැ.

කාට කාටත් හිතන්න පුළුවන් යමක් ඉතුරු කරන නස්රුදීන්ගේ කතාවක් කියන්න තමා හිතුවේ. ඔන්න කතාව.

කාලයක් නස්රුදීන් රජවාසලේ සේවය කලා.රජතුමාටත් නස්රුදීන් නැතිවම බැරි පුද්ගලයෙක් වෙලා තිබ්බේ [අපේ රටේ හිටිය අන්දරේ වගේ] දවසක්දා රජතුමා කෑමට වාඩිවෙලා හිටියා පුදුමාකාර බඩගින්නකින් [කියමුකෝ ලංකාවේ විදිහට යකෙක් කන්න බඩගින්නෙන් කියලා]

එදා රජතුමාට ප්‍රධාන අරක්කැමියා හදලා තිබ්බා එක ව්‍යංජනයක් හරිම රසට තිබ්බා. රජතුමා ඒක නිසා හුඟක් සතුටු වෙලා ඒ ව්‍යංජනය හැමදාම හදන්න නියම කළා.

ඒ වගේම රජතුමා නස්රුදීන්ගෙන් ඇහුවා "ඒවා ලෝකේ තියෙන රසම එළවළු ජාතිය නේද නස්රුදීන් ?" කියලා.

ඒකට පිළිතුරු විදිහට "එසේය දේවයන් වහන්ස, ඒවා තමයි මේ ලෝකේ තියෙන රසවතම එළවළු ජාතිය" කියලා නස්රුදීනුත් කිව්වා.


මේ විදිහට එක දිගට සතියක් විතර මේ ව්‍යංජනය කද්දී රජතුමාට හොඳටම එපා වුණා [එක දිගට කද්දී මී පැණි වුණත් තිත්ත වෙනවාලුනේ]

රජතුමා ප්‍රධාන අරක්කැමියාට කෑ ගහලා කිව්වා "අරන් පලයන් මේ ව්‍යංජනේ මගේ දෑහෙට පේන්නේ නැති වෙන්න. මට මේ ව්‍යංජනේ පෙන්නන්න බැහැ" කියලා.

ඒ වෙලාවේ නස්රුදීන් කිව්වා "ඒක තමා දේවයන් වහන්ස ඒවා තමයි මේ ලෝකේ තියෙන නීරසම, පිළිකුල්ම එළවළු ජාතිය" කියලා

මේක අහපු රජතුමා නස්රුදීන්ගෙන් ඇහුවා "නස්රුදීන් මේවා මේ ලෝකේ තියෙන රසම එළවළු ජාතිය කියලා උඹ පිලි අරන් සතියක්වත් ගියේ නැහැනේ" කියලා.

ඒ වෙලාවේ නස්රුදීන් බොහොම බය පක්ෂපාති ස්වරූපයෙන් කිව්වා "මම එහෙම කිව්ව එක නම් ඇත්ත තමා දේවයන් වහන්ස. මොකද මම සේවය කරන්නේ ඔබ වහන්සේට මිසක් එළවළුවකට නෙමෙයිනේ" කියලා.

ප.ලි.: මේ කතාව කියෙව්වාම මට මුලින්ම මතක් වුණේ සයිමන් නවගත්තේගමයන්ගේ "සුභ සහ යස" නාට්‍යයේ ඉන්න රජතුමාගේ ඇමති මණ්ඩලය. ඒ වගේම දැන් කාලේ ඉන්න රජ වාසල ඇත්තොත් මතක් නොවුණාම නොවෙයි :)