සක්කර දෙවියෝ දිව්‍ය ස්ත්‍රීන් සම්බන්ධ නඩු විසඳන හැටි.. පට්ට පට පට :D

ගෑණු සම්බන්ධ නඩු මොන රටේද නැත්තේ. ඉතින් ඒක දිව්‍ය ලෝකෙත් නැති වෙන්න විදිහක් නැති හින්දා අපි කියමු ගෑණු සම්බන්ධ නඩු මොන ලෝකෙද නැත්තේ කියලා :)

ලෝකේ කිව්වාම මතක් වුණේ එහෙම නඩු රූපාවචර බ්‍රහ්ම ලෝකවල නම් නැතුව ඇති. මොකද රූපාවචර බ්‍රහ්ම ලෝකවල ඉන්න බ්‍රහ්මයන්ගේ ස්ත්‍රී පුරුෂ භේදයක් නැහැලුනේ. 

ඉතින් ආයි අද කතාවට ආවොත් ස්ත්‍රීන් සම්බන්ධ නඩු කිව්වාම දන්නවනේ ඉතින් ඒ නඩු ලේසි පහසු නැහැ කියලා. නිකම් ස්ත්‍රීන්ගේ එහෙම නම් දිව්‍ය ස්ත්‍රීන් සම්බන්ධ නඩු කොයි තරම් අමාරු ඇද්ද ?

ඒත් දිව්‍ය ලෝකේ ලොක්කා වෙන සක්කර දෙයියන්ට නම් ඕවා විසඳන එක හරිම simple plan එකක්. 

මෙන්න ඒ විදිහට විසඳපු නඩුවක කතාවක්

දෙවිවරු පහළ වෙනවා කියන්නේ ඕපපාතිකවනේ. එතකොට දිව්‍ය ස්ත්‍රීන් ඕපපාතිකව පහළ වෙද්දී කවුරු හරි දෙවි කෙනෙක්ගේ ඇඳක හරි සීමාවේ හරි පහළ වුණොත් ඒ දිව්‍ය ස්ත්‍රිය ඒ දෙවියන්ගේ බිරිඳ බවට පත් වෙනවා.

ඒත් සමහර වෙලාවල්වලට ඔය සීමාවල කෙළවර එහෙමත් නැත්නම් සීමා කීපයක් එකතු වෙන තැන්වල වගේ දිව්‍ය ස්ත්‍රීන් පහළ වුණාම දෙවිවරුවත් යුද්ධ කරගන්නවාලු දිව්‍ය ස්ත්‍රිය අත්පත් කරගන්න. එහෙම බලද්දී ඉතින් මනුස්ස ලෝකේත් එක්ක වැඩි වෙනසක් නැහැ :))

මේ වගේ යුද්ධ සිද්ධ වෙද්දී අන්තිමට වෙන්නේ දෙවිවරුන්ගේ නායක වුණු සක්කර දෙයියෝ මැදිහත් වෙලා මේවා  විසඳන එක. මේ නඩු විසඳිල්ල සිද්ධ වෙන්නේ "සුධර්මා" කියන දිව්‍ය සභාවේ.

පොත්පත්වල තියෙන විස්තරවලට අනුව මේ දිව්‍ය සභාවේ බිම ඉන්ද්‍රනීල මාණික්‍යවලින්ලු හදලා තියෙන්නේ. ඝන රන් බිත්ති සහ කණු තියෙන 500 යොදුන් උස ශාලාවක්ලු මේ සුධර්මා දිව්‍ය සභාව.

මේ වගේ අලංකාර දිව්‍ය සභාවක් පහළ වුණා කියන්නේ මිනිස් ලෝකේදී අම්බලමක් කරන්න රියනක් දිග ලී කැබැල්ල සුධර්මා කියන කාන්තාව පරිත්‍යාග කරපු පුණ්‍ය කර්මය නිසාලු

ඔන්න එක දවසක් බුදු හාමුදුරුවන්ගේ කාලයේදී කිඹුල්වත් නුවර හිටිය රෝහිණී කියන රාජ කුමාරිකාව මිය ගිහින් තුන් ගවුවක් උස රශ්මි ධාරා විහිදුවන දිව්‍ය ශරීරයක් යොදුන් 12 ක් දිග දිව්‍ය සළුවකින් වසාගෙන දිව්‍ය ලෝකයේ දෙවිවරුන් හතර දෙනෙක්ගේ සීමාවන්ට මැදිවෙලා පහළ වෙනවා.

මේ ආකාරයෙන් දිව්‍ය ශරීරයක් පහළ වෙන්න හේතුව තමා එයා මනුස්ස ලෝකේ හිටිය කාලෙදී විශාල භෝජන ශාලාවක් ඉදි කරලා තමන්ම ශාලාව පිරිසිදු කරලා අනෙක් කටයුතුවලටත් තමන්ම දායක වෙලා බුදුන් ප්‍රමුඛ මහා සංඝයාට තමන් මියයන තෙක්ම දන් පිළිගන්වපු එක

කොහොම හරි මේ දිව්‍ය ස්ත්‍රිය "මට හිමිය, මට හිමිය" කියලා අර දෙවිවරු හතරදෙනාම පොරේ. අන්තිමට යුද්ධෙකටත් යන්න ලෑස්තිත් වෙලා පස්සේ කෝකටත් කියලා සක්කර දෙවියෝ ගාවට ගිහින් මේ ප්‍රශ්නය විසඳන්න කියලා ඉල්ලා සිටිනවා.

සක්කර දෙයියෝ

සක්කර දෙවියන්ටත් තුන් කෙළක් විතර දිව්‍ය ස්ත්‍රීන් හිටියත් මේ දිව්‍ය ස්ත්‍රිය දැක්ක ගමන් එයා ගැන අධික ලෝභයක් ඇති කරගෙන මමම මෙයාව හිමි කරගන්නවා කියලා හිතපු සක්කර දෙවියෝ දෙවියෝ සතර දෙනාගෙන් මේ ප්‍රශ්නය ඇහුවා

ඒවා ටික පොතේ තිබුණු විදිහටම දාන්නම්. එච්චර අමාරු සිංහල නෙමෙයි :)

"මෑ දුටු වේලෙහි පටන් තොපට කුමක් සිතේද" කියලා

මෙන්න දෙවිවරු හතර දෙනා දීපු උත්තර හතර

"මෑ දුටු වේලෙහි පටන් ආකාශ ගංගාවක් නොපැකිළ දිවන්නා සේ මාගේ ප්‍රේම නමැති ගංගාව මෑගේ රූප නමැති තියග්ගලෙහි ධාරානිපාත වෙමින් සිටියේමයැ"

"මෑ දුටු වේලෙහි පටන් මෑ නොලැබෙම්දෝ හෝ යි යන ශෝකයනෙ මාගේ ළය පට පටයා ගැසෙන පරිදි සටන් බෙරක් ගසන්නා වැන්නැ"

"මෑ දුටු වේලෙහි පටන් මෑගේ කේශාන්තය පටන් පාදාන්තය දක්වා මෑගේ රූපශ්‍රී බලා මාගේ ඇස් හයා ගතත් නොහෙමි. දෑසි පිය සොලවා ගතත් නොහෙමි. එසේ හෙයින් ඇස් දෙක කකුළුවෙකුගේ ඇස් සේ මෑ කරාම නෙරී ගියේයැ"

"මෑ දුටු වේලෙහි පටන් මෑ නොලැබෙම්දෝ හෝයි යන සෝ දුකින් වැනි වැනී තිබෙන පරිදිත් දාගැබ් කැරැල්ලක් අග බැඳලු පතාකයක් හැම වේළෙහිම සුළං පහරින් පට පටයා ගැසි ගැසී ඔබ මොබ වැනි වැනී සැලෙන්නා වැන්නැ"

ඊට පස්සේ සක්කර දෙවියෝ අහනවා

"පින්වත්නි, මෑ නොලදුව නම් තෙපි සතර දෙනා මිය ද නොමියා ද" කියලා [මෙයා හම්බුණේ නැත්නම් තොපිලා 4 දෙනා මැරෙනවාද මැරෙන්නේ නැද්ද ?. මේ ප්‍රශ්නේ නම් මනුස්ස ලෝකෙත් අහනවා නේද ?? ඒකි හම්බුණේ නැහැ කියලා තෝ මැරෙනවාද කියලා කොල්ලෝ අහන්නේ :))  ]

ඒ ප්‍රශ්නේ දෙවිවරු හතර දෙනාම කියනවා නැහැ නැහැ අපි මැරෙන්නේ නැහැ කියලා.

පස්සේ සක්කර දෙවියෝ කියනවා

"පින්වත්නි, මේ දේවතා දුව දැන් ඉතින් මම නොලදිම් නම් මට මාගේ ශක්‍ර සම්පත්තියෙනුත් කම් නැත, වෛජයන්ත නම් ප්‍රසාදයෙනුත් කම් නැත, පාණ්ඩුකම්බලශෛලාසනාදියෙනුත් කම් නැත, දෙකෙළ පනස් ලක්ෂයක් පමණ ඇති මාගේ දිව්‍යංගනාවන්ගෙනුත් කම් නැත, දැන්ම මියෙන්නෙම් වේදැ" කියලා [කොහොමද සක්කර දෙයියන්ගේ තියෙන තණ්හාසේ]

මේ උඩින් ඉන්න හැන්ඩි කොල්ලා සක්කර දෙයියෝ

පස්සේ දෙවිවරු හතර දෙනාම මුහුණට මුහුණ බලාගෙන හිනාවෙලා සිරා කතාවක් කියනවා

"අපිත් තොපගේමය, මේ දෙවු ලොවත් තොපගේමය, එහි උපන් කෙනෙකුන් තොපගේමය, එක් දෙවු දුවක නිසා තොප වැනි දිව්‍යරාජයෙකු මළෝතින් අපටම අලාභය, සියලු දෙවියන්ගේ කාර්යාකාර්යයෙහි අප්‍රමාද වූ තොප වැනි දිව්‍යරාජයෙක් ලැබගත නොහැක්කේමය. ස්වාමීනි නොමියව, තොපට හිමි සැපත තෙපිම ගනුව, අප සතරදෙනාගෙන්ම තොපට සරණ දෙම්හ" කියලා ඒ දිව්‍යාංගනාව සක්කර දෙවියන්ටම සරණ පාවා දෙනවා. 

පස්සේ සක්කර දෙවියොයි, දිව්‍යාංගනාවයි, අර දෙවිවරු හතර දෙනයි සන්තෝසෙන් ජීවත් වුණාලු.........

ඊට පස්සේ තමා සක්කර දෙයියෝ මේ සිංදුව කියන්නේ :P

ඔන්න ඔහොමයිලු සක්කර දෙයියෝ දිව්‍ය ලොකේ දිව්‍ය ස්ත්‍රීන් සම්බන්ධ නඩු විසඳන්නේ :)

ප.ලි.: මේ කතාව උපුටා ගත්තේ දඹදෙණි යුගයේදී මයුරපාද පරිවේණාධිපති බුද්ධපුත්‍ර හිමියන් විසින් රචනා කරපු පූජාවලිය ග්‍රන්ථයෙන්. ග්‍රන්ථය සංස්කරණය කරලා තියෙන්නේ පණ්ඩිත කිරිඇල්ලේ ඤාණවිමල නාහිමියන්