මහින්දා මාමා අපේ මාමා

අපේ රටේ අපි හැමෝමව බලාගන්න මහින්ද මාමා ගැන අමුතුවෙන් කියන්න ඕනේ නැහැනේ. ඉතින් මට හදිසියේම මහින්ද මාමා මතක් වුණේ මේ ළඟදී වුණු සිද්ධියක් නිසයි. පාරේ තොටේ යද්දී, කඩ පොළට යද්දී හුඟාක් අයට මහින්ද මාමාව මතක් වෙනවා ඇති. ඒ විතරක්ද සමහර වෙලාවට මහින්ද මාමාගේ අම්මා තාත්තා එහෙමත් මතක් වෙනවා ඇති :)) අපේ කැම්පස් සහෝදරවරු මහින්ද මාමාව මතක් කරන විදිහ මම කලින් දවසක කිව්වා. මතක නැති අය ගිහින් බලලා එන්නකෝ

ඒත් මට නම් මහින්ද මාමාව මතක් වුණේ දහම් පාසලේදී. කතාව මෙහෙමයි. මේ ලඟකදී අපේ දහම් පාසලේ වාර්ෂික ත්‍යාග ප්‍රදානෝත්සවය පැවැත්වුණා. මේකෙදී ස්තුති කතාවක් හරි මොකක් හරි කතාවක් කරන්න අපේ ප්‍රධාන ශිෂ්‍ය නායක මල්ලිටත් පැවරිලා තිබුණා. අපරාදේ කියන්න බැහැ හොඳ කැපවීමෙන් වැඩ කරන කොල්ලෙක්.

ත්‍යාග ප්‍රදානෝත්සවයට hall එක හදලා තිබුණු හැටි

මෑනුත් කතාව හොඳට කරන්න ඕනේ නිසා පොඩි හාමුදුරුවන්ගෙත් උදව් අරගෙන හොඳ කතාවක් එහෙම හදාගෙන කරලා එහෙම තමා ඇවිත් තිබුණේ. කතාව ඉතින් පටන් ගත්තා කියමුකෝ.

කතාවේ මැද හරියක තිබුණා ප්‍රසිද්ධ කවියක්. මට මතක විදිහට කවිය තියෙන්නේ අලගියවැන්න මුකවෙටිතුමා ලියපු සුභාෂිතය කියන පොතේ. කවිය තමා

පින් මඳ පුතුන් සියයක් ලදුවත් නිසරු
ගුණ නැණ බෙලෙන් යුතු පුතුමය ඉතා ගරු
එක පුන් සඳින් දුරු වෙයි ලොව ගන අඳුරු
නෙක තරු රැසින් එලෙසට නොමවේය දුරු

මලයා කවියේ මුල පටන් ගත්තත් හරි දෙවෙනි පදය මෑන්ට මතක් වෙන්නේ නැහැ. පොර නිකම් පරණ ග්‍රැමෆෝන් එකක තැටිය එක තැන කැරකෙනවා වගේ ඊළඟ පදේ මතක් කරන්න ට්‍රයි එක. අන්තිමට පිටිපස්සේ හිටිය කෙනෙක්ද කොහෙදෝ කවියේ මිස් වුනු කෑල්ල මතක් කරලා දුන්නු නිසා වැඩේ ගොඩ දා ගත්තා.

ඉතින් මට මේ වෙලේ මතක් වුණේ දවසක් මහින්ද මාමාටත් මේ වගේ අකරතැබ්බක් වෙලා මාමා ඒකෙන් ගොඩගිය හැටි.

මේකේ වුණේ 2007 අවුරුද්දේ. ලෝක බාලදක්ෂ ව්‍යාපාරයට අවුරුදු 100 ක් පිරීම නිමිත්තෙන් ලංකාවේ සමරපු උත්සවේ පැවැත්වුණේ අරලියගහ මන්දිරේදී ලංකාවේ ප්‍රධාන බාලදක්ෂයා වෙන ජනාධිපතිතුමාගේ ප්‍රධානත්වයෙන්. අපරාදේ කියන්න බැහැ හොඳ කන්න බොන්න නම් තිබුණා. ජනාධිපතිතුමා ගමේ මනුස්සයානේ ආගන්තුක සත්කාර හොඳට දන්නවා. හරි කතාවට එමුකෝ.

මහින්ද මාමා තමන්ගේ කතාවේදී කිව්වා ටිබෙට් ජාතික එස්. මහින්ද හාමුදුරුවන්ගේ කවියක් මෙන්න මෙහෙම.


බාලදක්ෂයිනි, මේ අවස්ථාවේ මට මතක් වෙනවා කවියක් ටිබෙට් ජාතික එස්.මහින්ද හිමියන් රචනා කරපු............

ඉටු කොට කළ යුතු යුතුකම්
ලැබුණත් ලෝකෙන් ගැරහුම්
නුඹයි මගේ පුතා උතුම්

ඉතින් කොහොම හරි මාමාට එක පදයක් මිස් වුණා. කතාව උවමනාවෙන් අහගෙන හිටපු නැති අයට නම් මීටර් වුණාද දන්නෙත් නැහැ. කොහොම හරි පදයක් මිස් වුණා.

ජනාධිපතිතුමා ග්‍රැමෆෝන් තැටි වාදනය කරන්න ගියෙත් නැහැ මොකුත් අනම් මනම් නැහැ. මතක් වුණු ටික කියලා දැම්මා. කොහොම හරි දැන් කවියේ පදයක් මිස් වුණානේ. ඒක හැදුවේ මෙන්න මෙහෙම

එහෙමනම් බාලදක්ෂයිනි මගේ කතාව අවසන් කරන්න කලින් කලින් මම සඳහන් කරපු කවිය නැවතත් සඳහන් කරන්නම්

ඉටු කොට කළ යුතු යුතුකම්
ලැබුණත් ලෝකෙන් ගැරහුම්
ඉවසන්නට පුලුවන් නම් [ මේ පදේ ජනාධිපතිතුමා හොඳට බර දාලා ඇඳලා කිව්වේ :))]
නුඹයි මගේ පුතා උතුම්

කියලා කතාව ඉවර කළා. ඔන්න ඕවයි සාර්ථක කථිකයන් ගාව තියෙන ජිල්මාට් වැඩ කියලා මට හිතුණා.

කොහොම වුණත් කතාවක් කරද්දී මොකක් හරි අමතක වුණා කියලා එතනම ඉන්නේ නැතිව ඉස්සරහට යන එක සාර්ථකයි මාත් හිතන විදිහට. විභාගෙක වුණත් ප්‍රශ්නෙකට උත්තරයක් දන්නේ නැත්නම් ඒ ප්‍රශ්නේ ගැන හිත හිත ඉන්නේ නැතිව අනිත් ඒවාට යන්න ඕනේ

හැම මනුස්සයෙක්ගේම චරිතෙන් උකහාගන්න දෙයක් තියෙනවා නම් ඒක උකහා ගන්න එක හැදෙන මනුස්සයෙක් ගති ලක්ෂණයක්