Sunday, April 28, 2013

දංඩි පැටව් මකර දොරටුව උඩින් පැනයාම


චීනයේ යැංසි ගඟට දකුණෙන් පිහිටි කඳුවැටිය පාමුල එක පුංචි ගමක් තියෙනවා. ඒ ගම ඉස්සරහින් ගලා යන කුඩා ඔයේ දංඩි පැටව් එහා මෙහා පීනමින් විනෝද වෙනවා. අප කියන්න යන කතන්දරේ පටන් ගත්තේ, අන්න එතනයි.


කලු දංඩියා ඒ කියන්නේ, මාළු රෑනේ නායකයා දවසක් තමන්ගේ සගයන්ට මෙහෙම කිව්වා. "ඉක්මනට මෙහෙ එන්න. මං ඔයාලට හොඳ ආරංචියක් කියන්නම්!" 


"ඒ මොකක්ද?" "මං අර පේන පුංචි පාලම උඩින් පනින්න උත්සාහ කළා. උත්සාහය හරි ගියා." "ඔය ඇත්තද? ඔයා විහිළු කරනවා" යාලුවෝ කලු දංඩියාට සරදම් කළා. "ඇයි මං බොරු කියන්නේ? ඔය ගොල්ලෝ විශ්වාස කරන්නේ නැත්නම් ඇවිල්ලා බලන්න!" කලු දංඩි පැටියා සගයන්ට කීවා. "හා හොඳයි යමු!" කවුරුත් එකඟ වුණා. 


මාළු රෑන එක්තරා පරණ මිටි පාලමකට ලං වුණා. "බලන්න මං පනින හැටි" කියලා කලු දංඩියා කෑ ගහලා එක පාරට ඔයට පැන්නා. වතුරු හැම තැනම විසි වුණා. වතුර නිසල වුණාම, පුංචි පැටව් පාලම දිහා බැලුවා. ඒ ගොල්ලන්ගේ සහෝදරයා අර ඉන්නේ, පාලමෙන් එහා පැත්තේ. 


එතකොට "පුතාලා මෙහෙ එන්න" කියලා ඈත ඉඳලා අඬ ගහන ආච්චිගේ කට හඬ මාළු පැටවුන්ට ඇහුණා. දංඩි පැටව් වහාම ආච්චි ඉන්න තැනට පීනුවා. 


පාලමෙන් එහා පැත්තට පනින්න කවුද පුතාලට කිව්වේ? ආච්චි ඇහුවා. ඒක හරි භයානක වැඩක්, වැටිලා තුවාල වුණා නම්" කිව්වා. "ආච්චි බය වෙන්න එපා" දංඩි පැටව් විශ්වාස සහගතව කිව්වා.

"හැබැයි තුවාල වුණොත් අඬන්න වේවි. එතකොට පරක්කු වැඩියි. හොඳ දැන් ඉතින් හැමෝම එන්න මං කතන්දරයක් කියන්නම්"


"කොච්චර හොඳ ද අපි ආච්චි කියන කතන්දර අහන්න හරි කැමතියි!" හැමෝම කිව්වා. "ඉක්මනට කියන්න", "කෑ ගහන්න එපා. නිස්සද්දව ඉන්න ඕනෑ" දංඩි ආච්චි කිව්වා. කුඩා දංඩි පැටව්, ආච්චි දෙසට මූණලා අඩ කවයකට වාඩි වුණා.  


දංඩි ආච්චි කතන්දරය කියන්න පටන් ගත්තා. "අපේ මුතුන්මිත්තෝ නිතරම කිව්වා ලෝකේ මහා ගංගාවත් මුහුදත් අතර මකර දොරටුවක් තියෙනවා කියලා. මේක හරි උසයි. ඒක උඩින් පැන්න කෙනෙකුට මකරෙක් වෙන්න පුළුවන්. පුතාලගේ සීයලා කවුරුත් මේ වැඩේ කරන්න උත්සාහ කළා. නමුත් පරාජය වුණා"


"ආච්චියේ, මට පුලුවන්ද ඒකෙන් පනින්න?" කලු දංඩි පැටියා ඇහුවා. "ඔයා තාම පුංචි වැඩියි පනින්න යන්න එපා. ලොකු වුණාට පස්සේ වුණත්, පනින්න පුළුවන්ද කියලා කියන්න බෑ", "මකර දොරටුව කොහේද ආච්චියේ තියෙන්නේ ?" දංඩි පැටව් ඇහුවා. "මේ... මමත් දන්නේ නැහැ" ආච්චි හිස වැනුවා.


දංඩි පැටව් මේ කතාවෙන් කලබල වුණා. ඒ ගොල්ලෝ හැමෝම පැත්තකට වෙලා ගුලි ගැහිලා මේ ගැන කතා කළා. කලු දංඩි පැටියා තමයි මුලින් තමන්ගේ අදහස කිව්වේ. එයා කිව්වා "මං යනවා, මං මකර දොරටුව හොයන්න යනවා. ඔයගොල්ලෝ මාත් එක්ක එනවද ? මං මකර දොරටුව උඩින් පැනලා ගිහින්, ලොකු මකරෙක් වුණොත් කොච්චර හොඳද ? මේ පුංචි ඔයේ ඉන්න එක හරි පාලුයි"

…"මං එනවා", "මං එනවා", "මමත් එනවා" දංඩි පැටව් ඔක්කොම කෑ ගැහුව. එක්කෙනෙකු ඇරෙන්න. 


පුංචිම දංඩි පැටියා විතරක් කිව්වා "මමත් එනවා. හැබැයි මකර දොරටුව උඩින් පැන්නාට පස්සේ මං ආපහු ගෙදර එන්න ඕනෑ", "එහෙනම් ඔයා එන්න එපා. නෑ නෑ ඔයගොල්ලෝ යන ඕනෑම තැනකට මාත් එනවා" කියලා පුංචිම දංඩි පැටියා ස්ථීරවම කිව්වා. 


කලු දංඩි පැටියාගේ මඟ පෙන්වීම යටතේ ඔක්කෝම ගමනට පිටත් වුණා. දංඩි පැටව් කුඩා ඔයේ පීනුවා. 


කලු දංඩි පැටියා පීනන ගමන් වරින් වර හිස උස්සලා මකර දොරටුව තියෙනවාද කියලා බැලුවා. ඒත් එහෙම එකක් කොහේවත් නැහැ. දංඩි පැටව් අධෛර්යමත් වුණේ නෑ. දිගටම ඉදිරියට පීනුවා. දිගටම ගියොත් කවදා හරි මකර දොරටුව හම්බු වෙන කවුරුත් විශ්වාස කළා. 


හුඟක් වංගු පහු කරලා දංඩි පැටව් ඔයේ ඈතට ඈතට පීනුවා. ඒ හරියේ ඔය පළලයි වතුරු ගැඹුරුයි. දිය පාර සැරයි. ඒ අමාරු හරිය පහු කළාට පස්සේ දංඩි පැටව් නිශ්චල හරියකට ආයිත් ඇතුලු වුණා. ඒ ගොල්ලෝ වතුරෙන් උඩට ඔළුව දාලා හුස්ම ගත්තා. කාටත් හොඳ සනීපයක් දැනුණා. 


ඔයින් මෙයින් පුංචිම දංඩි පැටියාත් හති දාගෙන ඇවිල්ලා රෑනට එකතු වෙලා ඇහුවා "අයියලා දන්නවාද මකර දොරටුව තියෙන්නේ කොහේද කියලා ?" තවත් දංඩි පැටියෙක් ඇහුවා. "මකර දොරටුව තියෙන්නේ දකුණු පැත්තේද නැත්නම් උතුරු පැත්තේද ?", "ආච්චි කිව්වානේ මකර දොරටුව හුඟක් උසය කියලා. ඒ හින්දා ඒක ඇත්තේ තවත් හුඟක් ඈත වෙන්න පුලුවන්. අපි ඔය දිගේ ගියොත් කවදා හරි ඒක හම්බ වේවි කියලා මට සහතිකයි" කලු දංඩි පැටියා කිව්වා. 


මේ කතාවට පස්සේ දංඩි පැටව් තවත් ඉදිරියට පීනුවා. ටික වෙලාවකින් ගඟේ පෙඳ පාසි වැවෙන හරියකට ආවා. පැලෑටි පීරාගෙන හැමෝම ඉදිරියට යන කොට, පුංචිම දංඩි පැටියාගේ වලිගය පැලෑටිවල පැටලුණා. දංඩි පැටියා බේරෙන්න දැඟලුවා. අනික් පැටව් උදව් කරන්න හැදුවා. 


එතකොට "කවුද මගේ කැලෑවට කඩා වැදුණේ?" කියන ගොරෝසු කටහඬක් එක පාරටම ඇහුණා. දංඩි පැටව් වටපිට බැලුවා. ඒගොල්ලනට කකුළුවෙක් පෙනුණා. "පලයල්ලා මගේ වැයික්කියෙන් පලයල්ලා" කියලා කකුළුවා කෑ ගැහුවා. 


කලු දංඩි පැටියා බය නැතිව මෙහෙම කිව්වා. "අපි දංඩි පැටව්". අනිත් දංඩි පැටව් කිව්වා. "අපි මේ යන්නේ මකර දොරටුව හොයන්නයි. අපි මකර දොරටුව උඩින් පනින්නයි හදන්නේ"


දංඩි පැටවුන්ගේ කතාව අහපු ලොකු කකුළුවා ගලෙන් බැහැලා ඇවිත් මෙහෙම කිව්වා. "මකර දොරටුවෙන් පනින්න? හොඳයි කැමති නම් පලයල්ලා. ඒත් කවුද උඹලාට මකර දොරටුව හොයන්න කිව්වේ?", "අපිමයි තීරණය කළේ" කලු දංඩි පැටියා ආඩම්බරයෙන් උත්තර දුන්නා. 


"හක් හක්" ගාලා ලොකු කකුළුවා හිනාවුණා. එයා කිව්වා "හොඳයි මං උඹලාට උදව්වක් කරන්නම්". ලොකු කකුළුවා එයාගේ අඬු දිග ඇරලා පුංචි දංඩි පැටියාගේ වලිගයේ වෙලී තියෙන පෙඳ පැලෑටි කපලා දැම්මා. 


කුඩා දංඩි පැටව් කකුළුවාට ස්තුති කරලා ආයිත් තමන්ගේ ගමන පටන් ගත්තා. 


ටික දුරක් යන කොට "හූ හූ හූ..." කියන ගී හඬක් ඒගොල්ලනට හදිසියෙන් ඇහුණා. දංඩි පැටව් ටික වතුරින් එළියට පැනලා ප්‍රීතියෙන් කෑගැහුවා. "අන්න අන්න මකර දොරටුව. ඒක තමයි මකර දොරටුව". ඇත්තටම ඒ ගොල්ලෝ දැක්කේ රේල් පාලමක්. 


දංඩි පැටව් සතුටින් කෑ ගැහුවා. උඩ පැන්නා. ඒ දිග යකඩ පාලම මකර දොරටුව කියලා හිතාගෙන ඒක උඩින් පැනලා යන්න හිතුවා. හැබැයි පාලම උඩින් පනින්නේ නැතුව, ඒක යටින් රිංගලා එහා පැත්තට යන්න පුළුවන් බව ඉක්මනින්ම ඒ ගොල්ලන්ට වැටහුණා. 

තමන් හොයන මකර දොරටුව මේකද කියලා ඒගොල්ලන්ට පොඩි සැකයකුත් ඇතිවුණා. එතකොටම දිගට දිගේ කෝච්චියක් දුම් දාගෙන හූ කියාගෙන පාලම උඩින් ආවා. මේ තමයි ලොකු මකරා කියලා හිතපු දංඩි පැටව් හොඳටම බයවෙලා දිය යටට ගියා. කෝච්චිය ඈතට ගියාට පස්සේ ඒ ගොල්ලෝ ආයෙත් දිය මතුපිටට ඇවිල්ලා බැලුවා. 

ඒ ආවේ ලොකු මකරාය කියලා හිතපු දංඩි පැටව් කෝච්චිය ආපහු එන්න ඉස්සෙල්ලා වහා එතැනින් ඈත් වෙන්න තීරණය කළා.


දංඩි පැටව් හෙමින් හෙමින් ඉදිරියට පීනන කොට, සැර දියපාරක දඟලන ලොකු මාළුවෙක් ඒගොල්ලනට හදිසියෙන් හමුවුණා. ලොකු මාළුවා කුඩා දංඩි පැටව් දැකලා අනතුරු අඟවමින් මෙහෙම කිව්වා. "අනේ පොඩිත්තනේ, තව ඉස්සරහට යන්න එපා. ඒ හරියේ වතුර සැරයි. ඔයාලට තුවාල වේවි. ආපහු යන්න". "අපි මකර දොරටුව උඩින් පැනලා යන්ඩයි හදන්නේ" කියලා දංඩි පැටව් ඔක්කෝම කිව්වා. 


ලොකු මාළුවාට මේ කතාව විශ්වාස කරනන් බැරිවුනා. ඌ හිස වනලා මෙහෙම කිව්වා. "මොනවා ඔයාලා මකර දොරටුවෙන් පනින්න හදනවා. මේ මොන බොරු කතාවක්ද ?" ලොකු මාළුවා වහාම තමන්ගේ පැටව් ටිකත් අරගෙන එතනින් ඈත්වුණා. දංඩි පැටව් ලොකු මාළුවාගේ කතාවෙන් පසුබැස්සේ නෑ. මාළුවා කියපු සැර වතුර පාර පැනලා අන්තිමේදී ජලාශයක බැම්මකට ආවා. 

පුදුම දර්ශනයක්. දිය කඳ ගොරව ගොරවා උඩට නැඟී නැගීනේ දුව යනවා. එහි තියෙන මහ වේල්ල තමන් හොයන මකර දොරටුව කියලා ඒගොල්ලෝ හිතුවා. එක පුංචි දංඩි පැටියෙක් කීප වරක්ම ඒක උඩින් පැනලා යන්න උත්සහ දැරුවා. නමුත් පරාජය වුණා. 


අධෛර්යමත් නොවුණ මේ දංඩි පැටියා නැවත නැවතත් උත්සහ කළා. මේ සැරේ මහා රළ ගෙඩියකින් ඌ උඩට ඉස්සුණා. ඒ අවස්ථාවේ දංඩි පැටියාට අදහසක් පහළ උණා. වේල්ල උඩින් ඔක්කෝටම පැනලා යන්න පුළුවන් ක්‍රමයක්. මොකක්ද ඒ ක්‍රමය, එක් කෙනෙක් ඉස්සෙල්ලා රළ පහරේ පිහිටෙන් අහසට පනිනවා. එයා පතට වැටෙන කොට තවත් කෙනෙක් උඩ පැනලා එයාව වේල්ල එහා පැත්තට තල්ලු කරනවා. 

මේ ක්‍රමයෙන් දංඩි පැටව් ඔක්කෝම වේල්ල එහා පැත්තට පැන්නා. අන්තිමයා උස්සන්න කවුරුවත් හිටියේ නෑ. ඌ අධෛර්යමත් නොවි නැවත නැවතත් උත්සාහ කළා.අන්තිමට ඌ පැන්නේ ලොකුම ලොකු රළ පහරකින් එයාව හුඟක් උඩට ඉස්සුණු වෙලාවෙයි.


ලොකු වේල්ල එහා පැත්තේ දිය තලාව ඉතාම නිසලයි. දංඩි පැටව් හිස වතුරෙන් උස්සලා එහා මෙහා බැලුවා. ඉවුරු ඉතා ලස්සනයි. පිරිසිදුයි. ඒවා පිහියෙන් හොඳට කපලා ඔප දැම්මා වගෙයි. ඉවුරු දෙපැත්තේ වවා තිබෙන්නේ විලෝ සහ පීච් ගස්. රතු මල් සහ කොළ පාට අතු පතර හරියට චිත්‍රයක් වගේ. වැවේ අනිත් පැත්තට පීනපු දංඩි පැටව් කටින් පෙන බුබුළු දම දමා සෙල්ලම් කළා. මෙතන ආච්චි කිව්වාට වඩා වැඩිය ලස්සනයි කියලා හැමෝම හිතුවා. දංඩි පැටව් එතනට කැමති වුණා. 


පහන් එළිය වැව් වතුරට වැටිලා දිළිසෙනවා. වැව් වතුර හරියට දවල් කාලෙදී වගේ ආලෝකමත්. දංඩි පැටව් හරියට පුදුම වුණා. සතුටු උණා. ඒත් එළිය විහිදුවන මේ දේවල් ඔක්කොම තාරකාද ? නැතිනම් අපි ඇවිත් ඉනේ දිවිය ලෝකෙටද ඔවුන්ට වටහා ගන්නට බැරි උණා. 


ඒ වෙලාවේ ලිහිණියෙක් ඉගිලිලා ආවා. එයා දංඩි පැටව් දැකලා පුදුම වෙලා ඇහුවා. "පුංචි මාලු පැටව්නේ. ඔයාලා මෙහාට ආවේ කොහොමද?". "අපි වතුර උඩින් පැනලා ආවා. අපි ඉගිලිලා ආවා" ඒගොල්ලෝ එක හඬින් උත්තර දුන්නා. 


අර දිළිසෙන එළි තාරකාද කියලා ඒ ගොල්ලන් ලිහිණි නැන්දාගෙන් අහනකොට ඈ හිනාවෙලා මෙහෙම කිව්වා. "ඒ ඔක්කෝම රාත්‍රියේ එළිය විහිදුවන මුතු ඇට". කුඩා දංඩි පැටව් ප්‍රීතියෙන් කෑ ගහන්න පටන් ගත්තා. "හා දිළිසෙන මුතු ඇට කොච්චර තියෙනවාද ?"


"එන්න ඈතට බලන යන්න" කියලා ලිහිණියා ඒ ගොල්ලනට අඬ ගැහුවා. එහායින් තියෙන පහන් වඩාත් ලස්සනයි. හරියටම තාරකා වගෙයි. දැන් ලිහිණි නැන්දා ගෙදර යන්න ලෑස්තියි. කුඩා දංඩි කණ්ඩායමේ නායක කලු දංඩි පැටියාගේ හිතට අදහසක් ආවා. 


එයා ඇහුවා "ලිහිණි නැන්දේ, ඔයාට පුලුවන්ද අපේ ආච්චිට ආරංචියක් ගෙනියන්න". ලිහිණි නැන්දා එකඟ වුණා. "ආච්චිට කියන්න අපි ඔක්කෝම මකර දොරටුව උඩින් පැනලා ගියා කියලා. මේ තැන ලස්සනයි. අපේ ආච්චිට කියන්න අපේ මුළු පවුලම මෙහාට ගෙන එන්න කියලා" තව දංඩි පැටියෙක් කිව්වා. 

[මෙතනින් එහාට කතා පොතේ පිටු ටික නැහැ. ඒත් මට මතක විදිහට මෙහෙමයි] 

මේ කතා ඔක්කෝම අහගෙන හිටිය ලිහිණි නැන්දා ඒවා ආච්චිට කියන්න පොරොන්දු වුණා. ඒ වගේමයි එයා අන්තිමට මෙහෙමත් කිව්වා. "ඔයාලා පැනලා ආවේ මකර දොරටුවෙන් නම් නෙමෙයි. ඒත් මේ ජලාශෙට කියන්නේ නම් මකර දොරටු ජලාශය" කියලා. අන්තිමට ලිහිණි නැන්දා දංඩි ආච්චිට පණිවිඩේ කියන්න ඉගිල්ලිලා යන්න ගියා. දංඩි පැටව් සතුටින් ඒ ජලාශේ ජීවත් වුණා. 

අපි පොඩි කාලේ පොත් ප්‍රදර්ශනවලදී හරියට මේ වගේ චීන කතාන්දර පොත් ගන්න තිබුණා. ජින්සෙන් කුමාරිගේ කතාව, අශ්ව පැටියාගේ කතාව, වානර රජ්ජුරුවන්ගේ කතාව ඒ අතරින් මට මතක් වෙන තවත් කතා පොත් කීපයක්. ඒ වගේමයි රුසියන් කතා පොත් එහෙමත් තිබුණා. හිම මිනිසාගේ කතාව, බළල් පැටවු දෙන්නාගේ කතාව කියලා පොත් දෙකක් ගැනත් මතකයි. මෑත කාලයේ නම් ඒ පොත් මම දැකලා නැහැ.

මේ දංඩි පැටව් මකර දොරටුව උඩින් පැනයාම කතාව ලියලා තියෙන්නේ ජින් ජින්. චිත්‍ර යාං ශැන්ත්සිගේ සහ ඩින් රොංලින්ගේ. සිංහල අනුවාදනය පීකිං ගුවන් විදුලි සේවයේ සිංහල අංශයේ ලී චෙන්ෂිං. මුද්‍රණය කරලා තියෙන්නේ බෙයිජිංවල ලිතෝ මුද්‍රණ මන්දිරයේ. ප්‍රකාශනය විදේශ භාෂා මුද්‍රණාලය බෙයිජිං. බෙදා හැරීම චීන ජාත්‍යන්තර පොත් වෙළෙඳ සංස්ථාව. ලංකාවේ බෙදා හැරීම මරදානේ අරුණ ප්‍රකාශකයෝ.

97 comments:

  1. කාලයකින් කිය වු හිත සැහැල්ලු කරන කථාවක්.

    ReplyDelete
    Replies
    1. @ G MANJU

      කුඩා ළමුන්ගේ මනස සෝවාන් වූ අයෙක්ගේ මනස හා සමානයි කියලා කියනවානේ. කුඩා කාලයේ කියවපු කතාවක් වුණත් සිහිපත් වෙද්දී ඒ කාලයේ තිබුණු සැහැල්ලුවත් සිහිපත් වෙන නිසා හිතට සැනසිල්ලක් දැනෙනවා.

      Delete
  2. වෙනස්ම පෝස්ටුවක්..

    ඒත් මේ කතාවේ ආදර්ශය තියෙන්නෙ කොතනද කියන එක හොයා ගන්න බැරිවුනානෙ..

    ReplyDelete
    Replies
    1. මේ වගේ කතා ගොඩක් නිර්මාණය වෙලා තියෙන්නේ යුද්ධ කාල
      වලදී පුංචි ළමයින්ගේ මනස ශක්තිමත්ව තියාගන්නයි .අම්මලා
      තාත්තලා නැති වෙලාවට ළමයි ටිකත් තුරුළු කරන්න මිත්තණිය
      කතන්දර කියා දෙනවා ...

      Delete
    2. අන්න සහන් නියම අර්ථ දැක්වීමක්.

      Enid Blyton ගෙ කතාවල තියෙන්නෙත් විශ්වාස කරන්න බැරි තරම් හොඳ භාෂාවෙන්, ලියපු හරිම ලාමක ටින් ටින් කතාවල්. මේකට හේතුව මේ පොත් ලියන කාලේ තිබ්බ යුදමය වාතාවරනයලු. මොහොතකට හෝ යථාර්ථයෙන් මිදෙන්න් මේ පොත් ළමයින්ට හුඟක් පිහිට වුනා කියලයි කියන්නේ.

      මමත් ආසාවෙන් කියවපු කතා තමයි.

      Delete
    3. @ SilentSahan, Henry Blogwalker,

      එහෙම වෙන්නැති.. මම කියවපු ගොඩාක් චීන කතාවල හරිම ලස්සන රූප තියෙනවා.. ඒත් කතාව නම් හරිම ලාමකයි.. කොහොමත් පොඩි එව්වොන්ට ලියපු ඒවනෙ.. අපි ඉතින් වැඩිහිටි මනසෙන් බලන එක වැරදියි.. :)

      Delete
    4. මල් හතයි හසිත. කාලෙකින් මම මේ වගේ කතාවක් කියෙව්වා.
      පුංචි කාලේ මට මේ වගේ පොත් කීපයක්ම තිබුනා.
      අර කැලේ සත්තු ටිකක් ඔය පාරක් උඩින් පාලමක් හදන එක (නම මතක නැහැ)
      දෙව් ලොව කලබල
      මකර ලොව කලබල (නම හරිද මන්දා?)
      මුතුබෙලි අක්කා නගෝ හත් දෙනා
      මැජික් පින්සල
      රන් පොරව
      වෘකහාමිගේ සාදය

      එව්වා තමයි මතක.

      මේ කතා සහ ඉනිඩ් බ්ලයිටන්ගේ කතා, ටින් ටින්, ඇස්ටරික්ස් කතා අතර සම්බන්ධය නම් මට තේරෙන්නේ නැහැ. ඉනිඩ් බ්ලයිටන් එක එක වයස්වල ළමයින්ට පොත් ලිව්වා. ඒවා අතර හාස්‍යය, ත්‍රාසය, කුතුහලය ආදිය ඇතිකරන පොත් තිබුනා. එව්වා වෙනයි, මෙව්වා වෙනයි. ටින් ටින්, ඇස්ටෙරික්ස් පොත් ලිව්වේ පුංචිම ළමයින්ට නෙවෙයි. එතන අදහස වෙනමම එකක්.

      මේ කතා බොහෝ කොටම මූලාරම්භය චීන ජනකතා හෝ ඒ ආශ්‍රයෙන් හැදිච්චා. ඒ වගේම මහජන චීන සමූහාණ්ඩුවේ සමාජවාදී චින්තනයට නොගැලපෙන ජනකතා නෙවෙයි මේවා. චීන ජනකතා හැදුවේ දුප්පත් මිනිස්සු. ඔවුන්ගේ දුක, සතුට, ලොකු අයගෙන් විඳින්න වෙන ගැහැට, ජීවිතේ කරදරවලින් ගැලවෙන්න ඕන ක්‍රමය ආදිය මේ කතාවල ගැබ් වෙලා තියෙනවා. චීන ආණ්ඩුව මේ වගේ කතා ප්‍රොමෝට් කරන්නේ ඒකයි.

      කොහොම වුනත් මේවායෙන් පැහැදිලි වෙන්නේ බටහිරට වැඩිය පොහොසත් ජනකතා සාහිත්‍යයක් පෙරදිග තියෙනවා කියන සත්‍යය යි..

      Delete
    5. @ හරී

      හැමදාම එකම තැටි හරියන්නේ නැහැනේ අයියා. වෙනස් වෙන්න එපායැ :)

      මේ කතාව කියන්න ප්‍රධාන හේතුවක් වුණේ දැන් කාලේ ළමයි මේ කතා පොත් දැකලාවත් නැති නිසා එයාලත් එක්ක මේක බෙදාගන්න. මම හිතන්නේ මේ පොත් කියවපු අන්තිම පරම්පරාව අපි වෙන්න ඕනේ.

      කතාවෙන් ආදර්ශ එකක් නෙමේ කීපයක්ම ගන්න පුලුවන්නේ. කතාවේ මුල ඉදන්ම ආයේ කියවලා බලන්න. සහන්, ඩූඩ්, චාමර අයියලා ඒ කාලේ වාතාවරණයත් එක්කම කතා විග්‍රහ කරලාත් තියෙන්නේ :)

      Delete
    6. @ SilentSahan

      ඇත්ත ඇත්ත. මේ කතා නිසා පොඩි ළමයි තමන්ගේ ආච්චිට සීයාට සමීප වීම වැඩියි. ඒකත් එක්ක දෙමාපියන් යුද්ධය නිසා වියෝවෙලා හරි එහෙමත් නැත්නම් යුද්දේ නිසා කාර්යබහුල නම් ඒවා අමතක කරන්න මේ නිසා පුලුවන් වෙනවා.

      අනික් අතට පොඩි අයටත් ලොකු වැඩ කරන්න පුලුවන් කියන පාඩම පොඩි කාලේ ඉදන්ම දරුවන්ගේ හිතට ඇතුල් කරන්න ගත්තු සාර්ථක උත්සහයක්

      Delete
    7. @ Henry Blogwalker

      හිට්ලර්, ප්‍රභාකරන් වගේ පොඩි කාලේ ඉදන්ම යුධවාදී මානසිකත්වයක් ළමයින්ටත් ඇති කරනවාට වඩා මේ වගේ දෙයක් වෙන එකත් හොඳ නොවැ අයියා :)

      Delete
    8. @ Chamara Sumanapala

      හරී අයියාටත් කිව්වා වගේ මේ පොත් කියවපු අන්තිම පරම්පරාවත් අපි වෙන්න ඕනේ අයියා. ඒක නිසා තමා මේවා ගැන දැන් හුඟක් අය දන්නේවත් නැත්තේ.

      අයියාගේ පොත් ලිස්ට් එකෙන් තව මම ආසාවෙන් බලපු කතාවක් තමා දෙව්ලොව කලබල කතා සෙට් එක. වානරයා කියලා කිව්වේ කතාවේ නම අමතක වුණු නිසා. ඒ ගැන තමා ඊළඟට ලියන්න ඉන්නේ.

      චීන සමූහාණ්ඩු පාලකයන්ට ඕනේ විදිහට ළමයින්වත් මේකෙන් හදාගන්න පුලුවන් වුණා තමා. පොඩි අයටත් ලොකු දේවල් කරන්න පුලුවන් කියන එක මේ වගේ දේවල්වලින් පොඩි ළමයින්ගේ ඔලුවට දාන එක හොඳයිනේ :)

      Delete
  3. මේ සිතුවම් ටික මාව ආයෙමත් පැටි වයසට අරගෙන ගියා. මම ළගත් මේවගේ චීන කතන්දර බොහොමයක් තිබුණා. මැජික් පින්සල, නචාගේ කතාව වගේ කතා කිහිපයක් මට මතකයි.

    ReplyDelete
    Replies
    1. @ රතු රජරට

      ආහ් කොච්චර හොඳයිද. තවත් මේ කතාවල හොඳ රසිකයෙක් වගේ. දැන් මේ පොත් හොයාගන්නත් නැහැ. ඒත් කියවපු අයගේ මතකයේ විතරයි ඒවා තියෙන්නේ. ඒක නිසාමයි මෙහෙම ඒක බෙදා ගන්න හිතුවේ අයියා :)

      Delete
  4. Punchi kale bohoma asaawen kiyawapu katawak meka...me potha taama thiyanawa magawa..meka kiyawala punchikale matak una male...

    ReplyDelete
    Replies
    1. @ කස්ස

      කලිනුත් කිව්වා වගේ මේ කතාවෙන් පුංචි කාලේ මතක් වුණා නම් අයියටත් ලොකු සැහැල්ලුවක් දැනෙන්න ඇති ඒ කාලේ කොච්චර නම් සැහැල්ලුවෙන් හිටියද කියලා. ඒ වගේමයි මේ පොත තාමත් අයියා ගාව පරිස්සමට තියෙන එක වටිනවා. මා ගාවත් තියෙන එක තරමක් හොඳ මට්ටමේ තියෙන්නේ. මේ විදිහට හරි මේ පොත් බෙදාගන්න එපැයි. දැන් කාලේ මේ පොත් හොයාගන්නවත් තියෙනවද මන්දා :(

      Delete
  5. අම්මෝ නියමයි ...හෙමීට කියවන්න ඕනේ ...මමත් මේ වගේම එකක්
    තියන් ඉන්නවා තාම පබ්ලිෂ් නොකර ...මේක නම් එලමයෑ...

    ReplyDelete
    Replies
    1. @ SilentSahan

      නියමයි. මේ පොත් හොයාගන්නත් දැන් අමාරු එකේ පොත් තියෙන අය මේ විදිහට කට්ටියත් එක්ක බෙදා හදාගන්න එක වටිනවා :)

      Delete
    2. මෙන්න ලින්කුව ..ඔබන්න ..පැමිණෙන්න .කියවන්න .දැනගන්න .ජයගන්න ( අනුග්‍රහය කකාගේ ඇනෝවේක් )

      හා පැට්ටගෙ ආදරේ...

      meka 100% lamaa newe habayi..:P

      link eka damme naha hasitha.. naraka wachanayak thiyenawa link eke..
      හා පැට්ටගෙ ආදරේ

      Delete
    3. @ SilentSahan

      දිටිමි දිටිමි :D

      ඔන්න ඒ කතාවත් කියවන්න පටන් ගත්තෝ :)

      Delete
  6. මගේ ලඟත් චීන පොත් හුඟක් තියෙනව . බොහොමයක් පස්සේ කාලෙක පොත් කඩවල් වල ඉතුරු වෙලා තිබුණ ඒවා . නුගේගොඩ සරසවියේ එහෙම ඒවා කීපයක්ම තිබුණ මේ පාරත් . ලස්සන පින්තුර නේද . මෙන්න මන් ගාව තියෙන සෙට් එක
    මුතු බෙලි අක්ක නගෝ හත්දෙනා
    වලිග තරගය
    තාරා පැටව් සහ කුකුළුපැටව්
    ජින්සෙන් කුමාරි
    සත්තු වත්ත
    රන් පොරව
    හිම ළමයා
    හොඳ බබා
    මේවාට අමතරව විද්‍යා දැනුමට ලියු කතන්දර කීපයක් තියෙනව .

    අපේ ළමයිනුත් ආසයි මේ පොත් වලට . හසිත දන්නවද කැලණියේ ආ දො චන්ද්‍රසේකර මහතා ඉහත ලයිස්තුවේ පොත් කීපයක් පරිවර්තනය කර ඇත්තේ .

    ReplyDelete
    Replies
    1. ඇයි 'දෙවුලොව කලබල' පොත් ටික නැද්ද..??

      Delete
    2. @ Bindi

      තාමත් මේ පොත් සරසවියේ තියෙනවා කියලා දැනගත්තු එක වටිනවා අක්කේ. වෙලාවක ගිහින් හොයලා බලන්න ඕනේ. අක්කා කිව්ව කතාවලින් ජින්සෙන් කුමාරියි, හිම ළමයා පොතයි විතරයි මට නම් මතක් වෙන්නේ.

      අක්කා ගාව මේ පොත් ඔක්කෝම ටික තියෙනවා නම් දාමුකෝ බලන්න අපිටත් :)

      මේ පොත් කැලණියේ කෙනෙක් පරිවර්තනය කරපු එක අපිටත් ආඩම්බරයක්නේ :) හැබැයි මේ දංඩි පැටවුන්ගේ කතාව නම් සිංහලයට පරිවර්තනය කරලා තියෙන්නේ පීකිං ගුවන් විදුලියේ සිංහල අංශයේ ලී චෙන්ෂිං

      Delete
    3. @ Buratheno

      ඒකනේ. ඒවානේ පොත් :D

      Delete
  7. වදේ මේ උන්දැගෙ බ්ලොග් එකේ මෙහෙම කතාවක් දැක්කමයි..))))) කොහොම වුණත් ඔය චීන කතා සෙට් එක නම් මරු.මං වැඩිපුරම ආසා ඕවායේ තියෙන චිත්‍ර බලන්න තමයි.අදටත් කම්මැලිකමක් ආවාම මං ඔය කතන්දර පොත් ටික ඇදලා අරන් බලනවා.දැන් නම් ගොඩක් ඒවා ළග නෑ ඉස්කෝලවලට දීලා!!

    ප.ලි_
    සිංහලයි ඉතිහාසයයි එකට කරන්න වෙන්නෑ කියල ආරංචියක් තියෙනවා අප්පා.ඉතින් එහෙම වුණොත් වැඩිපුර ආසා සිංහල කරන්න නිසා මේ පින්වත් දැරියට ඉතිහාසය අතාරින්න වෙනවා කියලයි මං කිව්වෙ...!!!!

    ReplyDelete
    Replies
    1. අහෝ පින්වත් දැරිය!!! ඔබ පින්වන්තය යැයි මට නොදැනේ. ඒ 'ඉතිහාසය' අත් හරින නිසාය...:D:D:D

      Delete
    2. @ වර්ෂා ( Rain_Girl )

      //...වදේ මේ උන්දැගෙ බ්ලොග් එකේ මෙහෙම කතාවක් දැක්කමයි..)....//

      මේත් ඉතින් ඉතිහාසය තමා දරුවා. හැබැයි මෑත කාලීන අපේ ඉතිහාසය :P

      ඇත්තටම කතාව කියවනවටත් වඩා චිත්‍රවලින් කතාව තේරුම් ගන්න වෙන්න ඕනේ මේ පොත් හදලා තියෙන්නේ. ලොකු පින්තූර. පොඩි පේලියක් කතාව. ඒකනේ තියරිය.

      මේ දරුවා ගාව තියෙන ටික අපි එක්ක බෙදා ගත්තොත් හොඳයි නේද ??

      මොකක්ද අප්පා සිංහලයි ඉතිහාසයයි එකට කරන්න දෙන්නේ නැති ඉස්කෝලේ :P ඔතැන ගැටලුව මම හිතන්නේ ඉස්කෝලේ ඉන්න ගුරුවරුත් එක්ක කාලසටහන හදලා තියෙන විදිහට සිංහලයි ඉතිහාසයයි එකම වෙලාවට ඔබලා තියෙන එක. ඒත් උපෙට නම් ඒක අවුලක් නැහැ. සිංහල ඉවර වෙලා දවස් 6 කට විතර පස්සේ තමා ඉතිහාසය තියෙන්නේ.

      මේ පින්වත් දැරියට සැබවින්ට ඉතිහාසය කරන්න උවමනාවක් තියෙනවා නම් සහ ඉස්කෝලෙට බලපෑමක් කරන්න [මැර බලය නෙමේ ඕන්. හොඳ විදිහට] පුලුවන් නම් ඉතිහාසය කරන්න බැරිවෙන එකක් නැහැ :D

      Delete
    3. @ Podi Kumarihami

      එසේමැයි එසේමැයි :D

      Delete
    4. ආවද ඒ පාර පොඩ්ඩි නෝනත් මට අපහාස කරන්න ඈ....!!!

      ..නෑ ඇත්තට මේක ඉස්කෝලෙක අවුලක් නෙවෙයි.අපේ අධ්‍යාපන ක්‍රමයේ වැරැද්දක් වගේ පේන්නේ.තාක්ෂණ විෂයක් කරන්න වෙනවා කියල ආරංචියක් තියෙන්නා.පොඩ්ඩක් හොයල බලන්න ඕනේ.එහෙම අවුලක් නැති වුණොත් අනිවා ඉතිහාසය අතාරින්නෙ නෑ!

      Delete
    5. @ වර්ෂා ( Rain_Girl )

      හොයලා බලන්න නඟා. අවස්ථාවක් ගන්න බැරිවෙන එකක් නැහැ. උත්සහවන්තයා ජය ගනී :)

      Delete
  8. ලස්සන කථාවක්. මේ වගේ කථා ගොඩක් ලියන්න ශක්තිය ධෛර්ය ලැබේවා. ඔබට ජය

    ReplyDelete
    Replies
    1. @ මකල්

      මේ කතාව මම ලිව්වේ නැතෝ :D මම කළේ කතා පොත ස්කෑන් කරලා කතාව බ්ලොග් එකට ලියපු එක විතරයි. තව මේ වගේ කතාවක් දාන්න ඉන්නවා. එන්නකෝ බලන්න :)

      Delete
  9. ආයෙත් ළමා කාලෙට ගියා... ස්තූතියි හසිත.. මේකනම් අපූරු කතාවක්.. චිත්‍ර ටිකත් මල් හතයි.. මටත් දන්ඩි පැටියෙක් වෙනන් හිතුනා මේක කියෙව්වට පස්සෙ..

    ReplyDelete
    Replies
    1. @ සෙන්නා

      හැමෝමව දැන් තියෙන සංකීර්ණ බවෙන් මුදෝලා ටිකවෙලාවකට ළමා කාලෙට අරන් ගිය එක ගැන මට සතුටුයි. චිත්‍ර ටිකට ගෞරවේ හිමිවෙන්න ඕනේ යාං ශැන්ත්සිට සහ ඩින් රොංලින්ට :)

      මොකද මේ දංඩි පැටියෙක් වෙන්න හිතුණේ? අයියාටත් පීන පීන ඉන්න ආසා හිතුණද :D

      Delete
  10. හසිත මාව නොදැනීම වගේ අවුරුදු 20 ගානක් එහාට ගෙනිච්චා. මේ කතාව කියෙව්වේ මං නෙවෙයි මගේ ළමා කාලේ මං. මං හරිම ආසයි මේ කතා කියවන්න එක්කම චිත්‍ර බලන්නත්. අද මේවා නෑ නේද? බොහොම ස්තුතියි මේ කතාවට.

    ReplyDelete
    Replies
    1. @ Alexander Cage

      මේ කතාව කියවලා ඔක්කොම ලොකු බබාලා පොඩි බබාලා වෙලානේ :D

      මේ කතා පොත් දැන් හොයාගන්න නැහැ මම දන්න විදිහට නම්. හැබැයි කියවපු හැමෝගෙම හිත්වල කතාවේ රූප තියෙනවා. ඔන්න දැන් ආයි බලන්න පුලුවන් වුණා.

      ඊළඟ දෙව්ලොව කලබල කරපු වානරයාගේ කතාව තමා කියන්න ඉන්නේ අයියා :)

      Delete
    2. මගේ පොඩි දෝණිට මේ කතා ටික පෙන්නන්න පුළුවන් නේද?

      Delete
    3. @ Alexander Cage

      අනිවාර්යෙන්ම පුලුවන් අයියා :)

      Delete
  11. චීන කතන්දර වල මම ගොඩක් ම කැමති චිත්‍ර වලටයි. ඇයි කියන්න නම් දන්නෑ, ඒ වුණාට හිත ඇදී...ලා යන ගතියක් ඒවයෙ තියෙනව!

    ReplyDelete
    Replies
    1. @ ලහිරු

      චිත්‍ර ශිල්පියාගේ හැකියාව තමා අයියා. රූප සජීවී ආකාරයට නොඇන්දත් හිතට සමීප වෙන විදිහට ඇඳලා තියෙනවා. අනික තමා රූප ලොකුවට කතාව පොඩියට මේ පොත්වල තියෙන එක. ඒකෙන් කතාව නොකියෙව්වත් රූප ටික බලලා හරි කතාව රස විඳින්න පුලුවන්නේ :)

      Delete
  12. ලස්සන කතාවක්! ආදර්ශය එකමුතුකම වෙන්න බැරිද? හොඳ තැනකට අපි කවුරුත් එකතු උනාම යන්න පුලුවන් කියන අදහසද දන්නේ නෑ හසිත කියලා දෙන්න හදන්නේ.:)

    ReplyDelete
    Replies
    1. @ කතුවරී

      මේ කතා පොත් දැන් කාලේ හොයාගන්න අමාරු නිසා මේ ගැන දැනුවත් කරන එක තමා ප්‍රධානම අරමුණ වුණේ. ආදර්ශයක් දෙන එකක් නම් හිතේ තිබුණේ නැහැ. ඒත් කතාව කියෙව්වාම මුල ඉදන්ම ආදර්ශ නම් ගොඩාක් ගන්න පුලුවන්.

      කොහොම නමුත් මට හිතෙන විදිහට නම් මේකෙන් කියන ප්‍රධාන ආදර්ශේ තමා පොඩි මනුස්සයාට වුණත් මහන්සි වුණොත් ලොකු තැනකට එන්න පුලුවන් කියන එක.

      Delete
  13. මමත් මේක කියවල තියෙනවනේ ගොඩක් පොඩි කාලෙ. මම කැමතිම කතාව අර වානර රජාගෙ කතාව. ඒකෙ තිබුණ චිත්‍ර කොහොම අඳින්න ඇද්ද කියන කුතුහලේ ඒ දවස්වල තිබුණා හොඳට!

    ReplyDelete
    Replies
    1. @ hare :-)

      මේ කතා කියවපු හැමෝගෙම ෆේවරිට් පොත වානරයාගේ කතාව වෙන්න ඕනේ. ඊළඟ කියන්න ඉන්නේ ඒ කතාව තමා අයියා :D

      Delete
  14. මේක නම් නියමයි... කලින් කියවල තිබුනෙ නෑ... :)

    ReplyDelete
    Replies
    1. @ සාතන්

      දැන් හරි කියෙව්වානේ :D

      Delete
  15. මගේ ලඟත් තිබුණා වෘකහාමිගේ සාදය කියල එකක්.. හරි ලස්සන විත්‍ර තියෙන්නේ.. සරල සිම්පල් කතා.. මේ කතාව නම් මම කියවල නෑ. රුසියන් සුරංඟනා කතා වගේම ලස්සනයි. හැබැයි මම වැඩියෙන්ම කැමති රුසියන් සුරංඟනා කතා වලට.

    ReplyDelete
    Replies
    1. @ Pathum Herath

      චීන කතා පොත් ගොඩක්ම තියෙන්නේ පොඩිම මට්ටමේ ළමයිට. මේ පොතත් වයස අවුරුදු 6 ත් 9 ත් අතර දරුවන්ට තමා ලියලා තියෙන්නේ. වැඩියෙන්ම තියෙන්න රූප නිසා අකුරු බැරිවුණත් රූපෙන් හරි කතාව තේරුම් ගන්න පුලුවන්නේ.

      රුසියන් කතා පොත් නම් ටිකක් වැඩි වයස් මට්ටමක ඉන්න ළමයින්ට නේද ලියලා තියෙන්නේ. මටත් මතකයි ලස්සන වසිලිස්සා පොත එහෙම. ඒකේ රූප එකක් දෙකක් දාලා කතාවනේ වැඩියෙන් තියෙන්නේ අයියා.

      Delete
  16. ඔන්න ආයෙත් පුංචි කාලෙට ගියා. ලස්සන කතාව. කොහොමත් මං මේ චිත්‍රත් එක්ක යන කතා කියවන්න කැමතියි.

    ReplyDelete
    Replies
    1. @ Chandana

      කොච්චර වයසක මනුස්සයෙක් ගාව වුණත් ළමයෙක් ඉන්නවා කියන්නේ ඒක තමා. අපි වුණත් තාමත් හවසට කාටූන් බලන්නේ ඒක නිසාම තමා අයියා :D

      Delete
  17. ශෝයි... නියමයි.. ලොකු උනත් මං මාර ආසයි මේවට... පින්තූර ටික කොයින්ද ?

    ReplyDelete
    Replies
    1. @ YASITH (dot) NET

      මං ගාව තියෙන පොතෙන් ස්කෑන් කරලා ගත්තේ :)

      Delete
  18. හරිම ලස්සනයි...ඒත්..මටත් හිතාගන්න බෑහැ........කොතනද ආදර්ශයට ගත්යුත්තෙ කියල..?

    ReplyDelete
    Replies
    1. @ වීපොකුරෙ වීයා

      ආදර්ශ නම් කතාවේ මුල ඉදන් අගටම යනකම්ම තියෙනවානේ අයියා. මට හිතෙන විදිහට මේකේ තියෙන ප්‍රධාන ආදර්ශේ තමා පොඩි මිනිහා වුණත් මහන්සි වෙනවා නම් ලොකු තැනකට එන්න පුලුවන් කියන එක.

      Delete
  19. හරිම ලස්සන කතාවක්....රුසියන් කතා මේ වගේම ලස්සනයි! නම් තමයි ඒවාගේ පොඩ්ඩක් අස්පට්! කියවන්න අමාරුයි නේ!

    ReplyDelete
    Replies
    1. @ නාඩියා නාඩිරත්න

      රුසියන් ළමා කතා වේවා නවකතා වේවා තියෙන අවුල තමා ඔය කිව්ව නම් ප්‍රශ්නේ. විශ්වාස කරන්න ගුරු ගීතය මම කියෙව්වේ දැනට අවුරුදු 2 කට විතර කලින් :D

      රුසියන් කතා ටිකක් වයස වැඩි ළමයිටනේ සෙට් වෙන්නේ. චීන කතා පොඩිම ළමයාට වුණත් සෙට් වෙනවා ලොකුවට ලස්සනට රූප තියෙන නිසා

      Delete
  20. නියමයි හසිත මලයා.. අපරාදේ අන්තිම පිටු ටිකත් තිබ්බනම් පින්තූර එක්ක කතාව ලස්සනට කියවන්න තිබ්බා.. කෝම උනත් වෙනසකටත් එක්ක මෙහෙම දෙයක් දාපු එක වටිනවා මලයා..

    ReplyDelete
    Replies
    1. @ Dinesh

      අන්තිම පිටු ටික බැලුවා හම්බවුණේම නැහැ අයියා. කොහාට හරි අතුරුදහන් වෙලා. මේ ටික හරි තිබුණු එක වැඩිත් එක්ක :D

      Delete
  21. දේදුන්නක නැගලා, පුංචි සුරංගනා ලෝකෙකට පාවෙලා ගියා. මොහොතකට දණ්ඩි පැටවෙක් වෙලා හය්යෙන් එන වතුර පාරක් එක උඩ පැන්නත් එක්ක.

    ලස්සන වෙනසක් හසිත!!!

    ඔන්න දැන් විහිලු. ඇයි දන්නේ නෑ මෙයාට සුරංගනා කතා ලියන්ට හිතුනේ. :D

    ReplyDelete
    Replies
    1. @ Podi Kumarihami

      පොඩ්ඩි ගාවත් හොඳ පොඩි ළමයෙක් ඉන්නවා වගේ :D

      හැමදාම සීරියස් කතා ලියලා හරියන්නේ නැති නිසා මෙහෙම එකක් දැම්මේ. අනික ඉතින් මේකත් ඉතිහාසයට තමා අයිති :)

      මේ කතාව මම ලිව්වේ නැහැනේ. බ්ලොග් එකට දැම්මා විතරනේ. සුරංගනා ලෝකෙට යන කාලේ එද්දී මෙහෙම කතා තමා ලියවෙන්නේ :D

      Delete
    2. පොඩ්ඩී මටත් හිතෙනවා අර මුනුපොතේ දාල තිබ්බ ෆොටෝ එකෙයි මේකෙයි අතර පොඩි සබඳතාවක් ඇති කියලා. ඒවත් ඉතිං වෙන්න එපැයි.

      Delete
    3. @ සු දී ක

      අම්මෝ සුදීක අයියේ එහෙම මොකුත් නැතෝ :D

      Delete
  22. මේවගේ ලස්සන චීන සහ රුසියක් පොත් වලින් අපු ළමා කාලය පිරිලා තිබුනා. ස්තුතියි නැවත මතක් කලාට.

    ReplyDelete
    Replies
    1. ඒ ඉස්සරනේ අයිලාශ් අයියා..දැන් රට පිරිලා තියෙන්නේ චීන (අ)සංවර්දන ව්‍යපතිවලින්නේ...P

      Delete
    2. @ Ayilas A

      ඒ කාලේ චීනෙන් වගේම රුසියාවෙන් හරි හරියට ලංකාවට පොත්පත් ලැබුණා කියලා මාත් අහලා තියෙනවා. සමජවාදේ ව්‍යාප්ත කරන එකලු ඒකේ යටි අරමුණ වුණෙත්. එහෙම නේද ?

      දැන් නම් එහෙම නැහැනේ. අපේ කැම්පස් එකේ චීන කරන set එකක් ඉන්නවා. උන් නම් කියන්නේ දැන් චීන පොත් ලංකාවේ හොයන්නත් නැහැ ඔන්ලයින් ඕඩර් කරන්න ඕනේ. දැන් චීනා කට්ටයා වෙලා කියලා :D

      Delete
  23. ඉතාමත්ම වටිනවා පොඩි කෙල්ලටත් කියවන්න දුන්නා මේ කතාව... බොහොම ස්තුතියි මලයා.

    ReplyDelete
    Replies
    1. @ Naleen Dilruksh

      බොහොම හොඳයි අයියා. මේ කතා අපිටත් වඩා වටින්නේ පොඩි දරුවන්ට තමා :)

      Delete
  24. man meka kiywala thibuna.. danata awurudu 18kata wage kalin. ekale e pinthura walata api hugak asa kala.. sthutie nawatha mathak kalata..

    ReplyDelete
    Replies
    1. @ Anonymous April 29, 2013 at 11:31 AM

      මමත් මේක කියවලා අවුරුදු 18 කට කිට්ටුයි. ඒ කාලේ මේ පින්තූරවලට කොච්චර ආසා කළාද කියනවා නම් මේ රූප යටින් කොළ තියෙලා මේවා අඳින්න ට්‍රයි කරපු පැන්සල් පාරවල් එහෙමත් පොත ස්කෑන් කරද්දී හම්බුණා :)

      Delete
  25. අද වෙනස්ම පෝස්ට් එකක් වගේ. කතාව සම්පූර්ණයිද? නොපසුබට උත්සාහය ගැනද කියන්න හදන්නෙ.

    ReplyDelete
    Replies
    1. @ ගිමන් නිවන්නා

      අන්තිමට පිටු 2 නැතත් කතාව සම්පූර්ණයි අයියා. කැමති ආදර්ශයක් ගන්න පුලුවන්. මොකද මේ කතාවේ මුල ඉදන්ම තියෙන්නේ ආදර්ශ :)

      Delete
  26. බර බර එවුවා කියවල හම්මේ කියල මේක කියවන්න පටන් ගත්තෙ හසිතගෙ සාමාන්‍ය ලිපි වගේ මේකත් බර ඇති කියල හිත හදාගෙනයි.. අම්මේ මෙන්න අපිත් පොඩි උන් කරල.

    ReplyDelete
    Replies
    1. @ සරත් ලංකාප්‍රිය

      ලොකු බබාලා පොඩි බබලා වුණාම තියෙන සන්තෝසේ උඩ කමෙන්ට්ස්වලින් නම් පෙනුණා ඕන් :D

      Delete
  27. මාව පොඩි කාලෙට අරගෙන ගියා මේ කතාවෙන්. මේක ආසාවෙන් පොඩි කාලේ කියවපු කතාවක්.

    ආගිය කතාවෙන් වෙනස්ම පෝස්ටුවක්

    ReplyDelete
    Replies
    1. @ Gihan (ගිහාන්)

      ඔව් සහෝදරතුමා. වෙනසක් කළා. එක අතකට මේ කතාව සංරක්ෂණය කිරීමක් තමා මේ කරලා තියෙන්නේ :)

      Delete
  28. මේක සිරා...චීන කතාවක් වගේ තමා. පින්තූර ඒ වගේ :)

    සුභ වේවා!!! රාජ සම්පත් ලැබේවා!!!

    ReplyDelete
    Replies
    1. @ අඩවි රජ

      ඈ රජෝ මේක චීන කතාවක් කියලා අන්තිමට තියෙනවා දැක්කේ නැද්දෝ :D :D

      Delete
  29. හසිතගේ අළුත් වෙනස දිගේ පුංචි කාලේට ආයෙත් ගියා.....
    බොහොම ලස්සනයි.....කියවනකොට අමුතුම මිහිරක් මැවෙනවා.........

    ReplyDelete
    Replies
    1. @ Manoj Fernando

      ලොකු බබාල ඔක්කොම පොඩි බබාලා කරපු එක ගැන මට සතුටුයි :D

      Delete
  30. මං ළඟ තාමත් මේ කතාව තියෙනවා. පොත් රාක්කේ අවුස්සලා බලන්න ඕනේ. ඉතිරි කොටස හම්බ වුණොත් ඉක්මනට ඒ බව කියන්නං. මම මුලින් ම ආසා වුණේ මේකේ පින්තූරවලට. තාමත් ඉතින් වෙනසක් නැහැ.

    ReplyDelete
    Replies
    1. @ ධාරා

      අනිවාර්යෙන්ම තිබුණොත් කියන්න. මේ කරලා තියෙන්නේ මේ පොත සංරක්ෂණය කිරීම වගේ දෙයක්නේ. පොත විනාශ වුණොත් තව කාලයක් මේ විදිහට හරි කට්ටිය මේ කතාව කියවාවිනේ. ඉතුරු පිටු 2 ත් තිබුණා නම් සම්පූර්ණයිනේ වැඩේ :)

      Delete
  31. දංඩි පැටවුන්ට ලොකු නාටයක් නැතුව මකර දොරටුව ළඟට යන්න ලැබුනු එක වටිනවා..ස්තුතියි හසිත මේ කතාව බෙදාගත්තට..

    මම නම් ආසම කලේ වැඩ බැරි දාසගේ කතන්දර වලට..

    ReplyDelete
    Replies
    1. @ රූ....

      වැඩිබැරි දාසගේ කතා මම කියවලා නැද්ද කොහෙදෝ අක්කේ ? ඒ කතා මොන රටේ ඒවාද ??

      Delete
  32. වෙනස්ම විදියේ ලිපියක්..... ඒත් රසවත්... මාත් හරි ආසයි අදටත් ළමා කාලේ කියෙව්ව කතා කියවන්න අහන්න.....

    ReplyDelete
    Replies
    1. @ සමනළී

      හැම මනුස්සයා ගාවම ඉන්න පොඩි ළමයා තමා ඒවාට කැමති. ඒත් හුඟක් අය ඒ ළමයාට ඉඩක් දෙන්නේ නැහැණේ :(

      Delete
  33. මේ පොස්ට් එක දාලා විනාඩි ගණනකින් මට තේරුනා මේක ළමා කතාවක් කියලා. මම දුවත් ලං කරගෙන මේක කියවන්න පටන් ගත්තා. ඒත් එයා වෙන මොකක් හරි වැඩකට දිව්වා. අද උදේ තමයි මම ඉතිරි ටික බැලුවේ. චීන හා රුසියන් කතා වල පැහැදිලි වෙනසක් තියෙනවා. චීන කතා සුරංගනා කතා වගේ පෙනුණත් ඒ තුල ආදර්ශය තියෙනවා. රුසියන් ඒවා දීර්ඝ කතා. ඒ වගේම සත්‍යට ගොඩාක් ලඟින් යන ඒවා. මේ කතාවේ මම දැක්ක විශේෂත්වයක් තමයි කකුළුවාගෙන් සහ ලිහිනියාගෙන් දන්ඩි පැටවුන්ට කරදරයක් නොවීම. එහෙම ලියන්න ඇත්තේ ළමුන්ගේ ලෝකයට සමගිය ගැන පෙන්වන්න වෙන්න පුළුවන්. මේකේ ආසම කොටස තමයි මකරා සහ කෝච්චිය සමපාත කිරීම. කොච්චි පාලම මකර දොරටුවට සමපාත කිරීම.

    ඔයා මේ විදියට මේවා සංරක්ෂණයට ඉදිරිපත් වීම හොඳයි. ඒවා අනාගත දරු පරපුර වෙනුවෙන් කරන දිගු කාලීන ආයෝජන.

    ReplyDelete
    Replies
    1. @ සු දී ක

      රුසියන් කතා රස විදින්න පොඩිම ළමයින්ට අමාරුයිනේ අයියා. ඒකට ටිකක් ලොකු ළමයෙක්ම වෙන්න ඕනේ. ඒත් මේ චීන කතා පොඩිම අකුරු නොදන්නා ළමයාගේ ඉදන් අපි වගේ ලොකු බබාලා දක්වා ලොකු වයස් පරාසයක අයට රස විඳින්න පුලුවන්නේ.

      ඒ වගේමයි අයියත් ආදර්ශ කීපයක් හොයාගත්තා වගේම මේ කතාවේ ආරම්භයේ ඉදන් අවසානය දක්වාම තියෙන්නේ ආදර්ශ :)

      සංරක්ෂණ කාර්යය තව ටිකක් ඉදිරියට කරන්න තමා හිතාගෙන ඉන්නේ අයියා

      Delete
  34. අද මේ වැඩ ගොඩකට හිර වෙලා හිටියෙ නිවාඩු දවස වෙලත්. හිත කලබල වෙලා හිටියෙ මේ ටික කර ගන්න බැරිව.
    ඒ අස්සෙ මේ සුරංගනා කතාවක් අහු වෙලා පුංචි කාලෙ මතක් උණා.
    ගෙදර දුවන්න හිතෙනව.

    ReplyDelete
    Replies
    1. @ සසිනි ලක්මිණි

      අපි හැමෝගෙම හිතේ කොණක ඉන්න පොඩි ළමයා මේවාට හරියට කැමතියි. ඒක තමා ඔය ගෙදර දුවන්න හිතෙන්නේ :)

      Delete
  35. අවුරුදු ගානකට පස්සේ ළමා කතාවක් කියෙවුවෙ. වෙනස් පොස්ට් එකක්

    ReplyDelete
    Replies
    1. @ අසරණයා

      අලුත් අවුරුද්දේ වෙනස් වෙන්න එපැයි අයියා :D

      ළමා කතා කොච්චර කාලයක් ගිහින් කියෙව්වත් එපා නොවෙන එක තමා තියෙන විශේෂත්වය

      Delete
  36. මේ ලිපිය බලන්නමයි හිතන් හිටියෙ.. අද තමයි ආයෙම මතක් උණේ.. ලස්සනයි මල්ලි... මම නං තාම ආසයි ළමා කතා කියවන්න... එපා වෙන්නෙ නැහැ....

    ReplyDelete
  37. දරුවන්ගේ කියවීමේ රුචිය වර්ධනයට වගේම අපටත් වින්දනය ගෙනෙන වටිනා ළමා කතා පෙළක් ඉදිරිපත් කිරීම ඉතා මහඟු මෙහෙයකි

    ReplyDelete
  38. හරිම ලස්සනයි හසිත ...හරිම ලස්සනයි ...තවත් මේ වගේ කතා දාන්න

    ReplyDelete
  39. මේ කථා පෙළ මාව අවුරුදු 16ක් ආපස්සට ගෙනිච්චා.ඒ කාලේ මාත් ඔය අරුණ ප්‍රකාශකයෝ පළකරපු පොත් කිහිපයක්ම කියවලා තිබුණා.අවාසනාවකට වගේ මට ඒවයේ නම් මතක නැහැ.කතන්දර බ්ලොග් එකට දැම්මට ස්තූතියි අයියෙ ! මේ මගින් සංකීර්ණ මෙන්ම අසම්පූර්ණ අගක් මුලක් නැති ඉතිහාස කතා කියවා හෙම්බත් වූ මනසට නැවුම් වෙනසක් ගෙන ආවා . හිතට අමුතු සැහැල්ලු බවක් දැනුණා.

    ReplyDelete
  40. මේ කථා පෙළ මාව අවුරුදු 16ක් ආපස්සට ගෙනිච්චා.ඒ කාලේ මාත් ඔය අරුණ ප්‍රකාශකයෝ පළකරපු පොත් කිහිපයක්ම කියවලා තිබුණා.අවාසනාවකට වගේ මට ඒවයේ නම් මතක නැහැ.කතන්දර බ්ලොග් එකට දැම්මට ස්තූතියි අයියෙ ! මේ මගින් සංකීර්ණ මෙන්ම අසම්පූර්ණ අගක් මුලක් නැති ඉතිහාස කතා කියවා හෙම්බත් වූ මනසට නැවුම් වෙනසක් ගෙන ආවා . හිතට අමුතු සැහැල්ලු බවක් දැනුණා.

    ReplyDelete
  41. Math me poth walata harima asai thamath hoyanawa mata thama labunne...mehema hari kathawak kiyawanna labuna eka loku deyak...ස්තුතියි ඔබට

    ReplyDelete

මොනවා හරි කුරුටු ගාලා යන්න. ඒක මට හයියක්....................