234 දෙල්ගොඩ - පිටකොටුව

දවස් ගාණකට පස්සේ ඊයේ අපේ Logic මිස්ගේ ගෙවල් පැත්තේ ගියා හැන්දෑ වරුවේ. මිස් එක්ක ආගිය තොරතුරු කතා කර කර ඉද්දී මිස් කිව්වා "SLECC පැත්තේ යනවා, යමුද?" කියලා.

මටත් වැඩක් තිබ්බේ නැති නිසා. මිස්ලත් එක්ක යන්න මාත් එකතු වුණා. ඒකෙත් shopping පාරක් දාලා අන්තිමට මිස්ලගේ ගෙදරට එද්දී රෑ 8.30 විතර වුණා. මාත් එක්ක මගේ යාළුවා ගිහානුත් මේ ගමනට එක්කහු වෙලා හිටියේ. අපි දෙන්නා ඉක්මණට ගෙදර එන්න පිටත් වුණා තව රෑ වුණොත් ගෙදර යන්නත් බස් නැතිවෙයි කියලා.

මිස්ලගේ ගෙවල් ලඟ තියෙන 6 කණුව බස් හෝල්ට් එකෙන් 154 කිරිබත්ගොඩ - අඟුලාන බස් එකකට නැග්ගේ ඒකෙන් කිරිබත්ගොඩ බස් ස්ටෑන්ඩ් එකට යන්න. මොකද අපේ ගෙවල් පැත්තට යන බස් එක වෙන 234 දෙල්ගොඩ - පිටකොටුව බස් රෑ වුණාම අඩුයි. සමහර විට කලින් ගිය බස් එකක් බස් ස්ටෑන්ඩ් එකට වෙලා මිනිස්සු load කර කර ඉන්නවා වෙන්නත් පුලුවන් නිසා.


ඒ වගේම කිරිබත්ගොඩ බස් ස්ටෑන්ඩ් එකේ ඉදන් තව බස් එකක් යනවා 343/1 මාවරමණ්ඩිය - කිරිබත්ගොඩ කියලා. ඒ බස් එකේ මාවරමණ්ඩියට ගිහින් එතන ඉදන් බස් හෝල්ට් 2 ක් පයින් යන්න ඕනේ දික්වෙල හන්දිය කියන අපේ ගෙවල් ලඟ තියෙන හෝල්ට් එකට.

එතන ඉදනුත් ටිකක් දුර දික්වෙල පාරේ ගියාමයි අපේ ගෙදර යන්න පුලුවන් වෙන්නේ. කොහොම නමුත් මාවරමණ්ඩියට ආවා කියන්නේ එතන ඉදන් කිලෝ මීටර් භාගයක් විතර පාද යාත්‍රා කිරිල්ලක් තියෙනවා අපේ ගෙදරට.

ඉතින් කොහොමින් කොහොම හරි 154 න් කිරිබත්ගොඩ බස් ස්ටෑන්ඩ් එකට එද්දී රෑ 8.45 යි. මාවරමණ්ඩිය බස් එකත් කලින් ගිහින් වෙන්න ඕනේ බස් ස්ටෑන්ඩ් එකත් මළ පාළුයි. අපි දෙන්නා බස් ස්ටෑන්ඩ් එකේ ඉදන් කිරිබත්ගොඩ මාකොළ ප්‍රධාන පාරට ආවා කෝකටත් කියලා. සෙනඟත් ඉන්නවා පිරෙන්න ඒත් බස් එකක් නැහැ.

ගිහාන් කිව්වා කෝකටත් යන වාහනේකටවත් අත දාලා යන්න බලමු කියලා එයා පටන් ගත්තා ඒ කොන්ත්‍රාත් එක. ටික වෙලාවකින් 356 කරාබුගස් හන්දිය - කොටුව බස් එකක් ආවා. ඒකට සෙනඟ ටිකක් ගියා. ඒත් තව සෙනඟ ඉන්නවා 234 දෙල්ගොඩ - පිටකොටුව බස් එකක් එනකම් බලාගෙන.

මට මතක් වුනේ ඉස්සර ගිහානුයි මායි ගිහින් ඒත් රෑ වුණාම ගෙදර යන්න බස් නැතුව කිරිබත්ගොඩ ඉදන්ම ගෙදරට පයින් ගිහිනුත් තියෙනවානේ කියලා. කිලෝ මීටර් 8 ක් 9 ක් විතර රෑ ජාමේ පයින් යනවා කිව්වාම හොඳ ගණන්. හොඳි ඕනේ නෑ කිව්වාලු :))

බස් එකක් එනකම් බලන් ඉදලා ඇතිවෙලා හුඟාක් මිනිස්සු ත්‍රීවීල්වලට අතදාලා ගෙදර යන්න ට්‍රයි එක දෙනවා. ත්‍රීවීල්කාරයන්ටත් හොඳට වාසියි මේ සෙල්ලමෙන්. මම හිතුණේ රෑ වුණාම බස් නැතිවෙන්නේ ත්‍රීවීල්කාරයොයි බස්කාරයොයි එකට එකතු වෙලා කරන කුමන්ත්‍රණයක් නිසාවත්දෝ කියලා :))

234 දෙල්ගොඩ - පිටකොටුව බස් එක යන දෙල්ගොඩ පාර හොඳට හදලා කාපට් කරලත් තියෙන්නේ. ඒත් හැමදාම පාරේ බස් ප්‍රශ්නේ මෙහෙම්මයි. කිසි විසඳුමක් නැහැ. උදේට විනාඩි 5 න් 5 ට වගේ බස් තියෙනවා කොළඹ පැත්තට යන්න. ඒ විතරක්ද මාවරමණ්ඩිය - කොටුව කියලා බස් එකකුත් සියඹලාපෙන් පටන් අරන් අපේ හන්දිය වෙන දික්වෙල හන්දිය හරහා කොටුවට යනවා.


තවත් විදිහකට කිව්වොත් උදේට මාර ඉක්මණට යන්න, වාඩිවෙලා යන්න, මදි නොකියන්න බස්. ඒත් හැන්දෑ වෙන්න හැන්දෑවෙන්න උදේට අපිව කොළඹට එක්කන් ගිය බස් අයියලා අපිව ආපහු ගෙවල්වලට එක්කන් යන්න නැහැ.

කට කහනවට සමහර අය කියන්නේ 234 දෙල්ගොඩ පිටකොටුව බස්වල වැඩකරන ඩ්‍රයිවර්ලා, කොන්දොස්තරලගේ අම්මලා, තාත්තලා, නෝනලා රෑ 8 න් පස්සේ ලේන්සු අතේ තියන්ලු ඉන්නේ. මොකද ඒ ටයිම් එකට එයාලට හොඳට කිඹුහුම් යනවාලු :))

බස් එකක් එනකම් හිටන් හිටියා ඇති වගේ නිසා මම ගිහාන්ට කිව්වා "යමු බන් ත්‍රීවිල් එකක් හරි. මට නම් දැන් හිටන් හිටියා ඇති" කියලා.

එතකොට ගිහාන් කිව්වා "පිස්සුද බන් මටයි උඹටයි දෙන්නටම ගෙදර යන්න යන්නේ රුපියල් 27 යි. මොකටද ත්‍රීවිල් එකකට රුපියල් 100 ක් පුදන්නේ" කියලා.

ඉතින් මෑන් ආයි වාහනවලට අත දානවා. ඒ ගමන් කියනවා "ඕන් ඔය එන වෑන් එක අපිව දාන් යනවා, ආහ් ඔය එන කාර් එක නම් අනිවා අපිව දාගෙන යනවා" කියලා. කොහෙද එකෙක්වත් නෙමෙයි නිකමටවත් නවත්තන්නේ :)

අන්තිමට ගිහාන්ට හොඳටම මහන්සියි. වෙලාවත් රෑ 9.45 යි. පැයක් විතර අපි හිටගෙන. අපි අතදාන පෙළක් වෑන්වල එහෙම seats එහෙමත් හිස්. ඒත් නිකමටවත් නෙමෙයි දාන් යන්නේ. අපිව දාගෙන අපි අන්තිමට වෑන් එකට බැටේ දෙයි කියලද දන්නේ නැහැ :))

ඒත් ඒක් වෑන් එකක් විතරක් නවත්තලා කිව්වා "මල්ලී මම යන්නේ තැඹිලිගස් මුල්ලට" කියලා. එතනට කිරිබත්ගොඩ ඉදන් හෝල්ට් 3 ක් විතර තියෙන්නේ.

අපි කිව්වා "නැවැත්තුවාට thanx අයියා. අපි යන්නේ තව දුරට" කියලා.

ඇත්තටම එයාට විතරයි මනුස්සකමක් තිබ්බේ එහෙම හරි කරන්න.

ටික වෙලාවක් යද්දී ගිහාන් අත දාලා ලොරියක් නවත්ත ගත්තා. එයා යන්නේ දෙල්ගොඩට. මායි ගිහානුයි ඉස්සරහින් නැග ගත්තා. හෝල්ට් එකේ හිටිය අනිත් කට්ටිය පිටි පස්සෙන් එල්ලුණා.

කට පියන් යන්න බැහැනේ. මාත් ඉතින් එයත් එක්ක කතා බහක් පටන් ගත්තා. ඒ කතා බහෙන් දැනගත්තේ එයාගේ ගම නුවර බවත්, එයාගේ පුතා උඩුපිල තියෙන බණ්ඩාරවෙල අමිතානන්ද හාමුදුරුවන්ගේ පන්සලේ මහණවෙලා ඉන්න බවත්, හාමුදුරු පුතාත් [අපහාසයක් නෙමෙයි මේක. හඳුනාගන්න පහසුවටයි එහෙම කිව්වේ] එක්ක හෙට ගමේ යන්නයි මේ යන්නේ කියලා.

එයා ඉතින් අපෙත් විස්තර ඇහුවා. අපිත් ඉතින් අපි ගැනත් කිව්වා. මාකොළ හරියෙන් කට්ටියක් බැස්සා. එයාලා එක්කගෙන ආවට ලොරියේ අයියාට සල්ලි දෙන්න යද්දී එයා කිව්වේ "මට සල්ලි එපා, මම උදව්වක් නේ කලේ ඔයාලට. සල්ලි එපා" කියලා.

පස්සේ එයා අපිට කිව්වේ " සමහරු හිතන් ඉන්නවා පින් කරන්න සල්ලි ඕනේ කියලා. ඒත් අපිට පුලුවන් හැටියට මිනිස්සුන්ට උදව් කරන එක කොච්චර පිනක්ද? " කියල. ඒ කතාවට අපිත් එකඟ වුණා.

ඒ ගමන් එයා තව හොඳ කතාවක් කිව්වා. දවසකුත් එයා මේ විදිහට රෑ වෙලා එද්දී ගෙදර යන්න බස් නැතිව හිටිය කට්ටියක් ලොරියේ දාගෙන එද්දී පොලීසියේ ට්‍රැෆික් මහත්තයෙක් මෙයාව නවත්තලා "අනාරක්ෂිතව මගී ප්‍රවාහනය" කියන වැරැද්දට මෙයාට දඩයක් ලියන්න ගිහින්.

මෙයා කියලා බස් නැතිව හිටිය කට්ටියක්වනේ දාගෙන ආවේ උදව්වක් විදිහට කියලා. කොහොමින් කොහොම හරි කතා කරලා රුපියල් 200 ක් දීලා මෙයා බේරිලා ඇවිත්. ඔන්න හොඳ වැඩ කරන්න යන මිනිස්සුන්ට කඩන් වැටෙන කරදර කියලයි මට හිතුණේ.

අන්තිමට ඉතින් අපිත් ලොරියෙන් බහිද්දී එයා කරපු උදව්වට පින් දීලා ඒ අයියාට බුදු සරණ ප්‍රාර්ථනා කරලයි බැස්සේ. වෙලාවේ හැටියට ඒ අයියා අපිට කළේ ලොකු උදව්වක්.

මිනිස්සු කියලා නමට විතරක් ඉන්න සමාජෙක තවත් මනුස්සයෙක්ට උදව්වක් කරන්න ඉදිරිපත් වුණු ඒ අයියාගේ සැබෑ මනුස්සකටමටයි අද ආගිය කතාවේ උපහාරය.

ප.ලි.: මේ කතාවේ කියලා තියෙන බස් හෝල්ට් ගැන නම් කට්ටියට අවබෝධයක් නැතිව ඇති. ඒ ගැන නම් කණගාටුයි. ඒවා විස්තර කරන්න අමාරුයි නොවැ :(