එක්තරා රජ කෙනෙකුගේ කතාවක්

ඇවිද්ද පය දහස් වටී කියන සිංහල කියමන හුඟාක් ප්‍රසිද්ධ එකක්. පයින්ම ගමන් බිමන් ගිය ඉස්සර කාලෙට නම් මේ කියමන හුඟාක් අදාළයි. වර්තමානේ වෙද්දී පයින් ගමන් බිමන් අඩුයි නොවැ :)

කොහොම නමුත් අද කතාව මේ කියමන හැදුණු හැටි ගැනයි. ඒකත් පරණ කතාවක්. කතාව මෙහෙමයි

එකෝමත් එක කාලෙක [හිට්ම කෑල්ල] එක සිටුතුමෙක් හිටියා. හැබැයි එයා හරි දුප්පත්ලු. එතකොට දුප්පත් නම් මෙයා සිටුතුමෙක් වුණේ කොහොමද කියලා කාට හරි හිතෙනවා නම් ඒකට උත්තරේ තමයි ඒ කාලේ පාඩු ලබන ව්‍යාපාර රාජ සන්තක කරපු නිසා, කහවණුව අවප්‍රමාණ කරපු නිසයි මෙයා දුප්පත් වුණේ :))

ඉතින් සිටුතුමා මරණාසන්න වුණු මොහොතේ තමන්ගේ එකම පුතාට දෙන්න දේකුත් ඉතුරු වෙලා නොතිබුණු නිසා පුතාට කවියක් උගන්වලා ඒක රජතුමා හමුවට ගිහින් ඉදිරිපත් කරලා තෑගි බෝග ගන්න කියලා සිටුතුමා පුතාට කියලා මිය පරලොව ගියා.

සිටු පුතාත් තාත්තාගේ අවසන් කටයුතු කරලා ඉවර වෙලා ලස්සන suit එකක් දාගෙන රජතුමා බැහැ දකින්න රාජ සභාවට ගිහින් මේ කවිය රජතුමා ඉදිරියේ ගායනා කළා.

මෙන්න මේක තමයි සිටුතුමා පුතාට කියලා දුන්නු කවිය

අඩහ කෑම දහස් වටී
නිදිමැරුවා දහස් වටී
ඇවිද්ද පය දහස් වටී
ඉවසූ බලේ දහස් වටී

මේක අහගෙන හිටපු රජතුමා මොකක්ද මේ විකාරය කියලා අහලා රජතුමාගේ කාලය නාස්ති කළා කියලා සිටු පුතාට බැන වැදිලා රාජපුරුෂයන්ට නියම කළා සිටු පුතාව දඟ ගෙයි දාන්න කියලා සතියකට බරපතල වැඩ ඇතුව.

රජවරු පරිස්සමෙන් ආශ්‍රය කරන්න කියන්න ඕනේ ඒක නිසා තමයි :)

මේ විදිහට රාජ සභාවේ වැඩ කටයුතු අවසන් වුණත් රජතුමාට රෑ කෑම කද්දී නිකමට වගේ හිතුණා සිටු පුතා කවියෙන් කියපු දේ පොඩ්ඩක් කරලා බලන්න. කොහොමත් හුඟාක් රජවරුන්ගේ හැටි එහෙම තමා. ඒ වෙලාවට පිළිගන්නේ නැහැ පස්සේ හිමින් සැරේ හොරෙන් කරලා බලනවා :)

"අඩහ කෑම දහස් වටී" නිසා රජතුමා එදා රෑට වැඩිය කෑවේ නැහැ. සිම්පල් ඩයට් එකක් තමා ගත්තේ. පස්සේ "නිදි මැරුවා දහස් වටී" නිසා වෙනදාට ජාතික රූපවාහිනියේ news බලලා ඊට පස්සේ යන tele නාට්‍යය බලලා 9 වෙද්දී නිදාගන්න රජ්ජුරුවෝ එදා වාසනා සම්පත දිනුම් අදින එකත් බලලා රෑ 10 ට සිරසේ news එහෙමත් බල බල හිටියා. නිදා ගත්තේම නැහැ :)

ඊට පස්සේ "ඇවිද්ද පය දහස් වටී" නිසා රජතුමා හිමින් සැරේ sports trouser එක දාගෙන සිරියහන් ගබඩාවේ ඉදලා මංගල උයන පැත්තට ඇවිදින්න පටන් ගත්තා වටේ guard එකට ඉන්න රාජ පුරුෂයොත් නැතුවම. එතකොට රජතුමා දැක්කා කළුවරේම කවුද පොරක් උද්‍යානේ හරහා රජ මාළිගාව පැත්තට එනවා.

රජතුමාත් හොරෙන්ම බලන් හිටියා මොකද වෙන්නේ කියලා. කලුවරේ ආපු මනුස්සයා අග බිසවගේ කාමරේට ගොඩවෙනවාත් රජතුමා දැක්කා. රජතුමාට මේක දැකලා "නහුතෙට" තද වුණා. දෙන්නම් උඹට බැටේ කියලා හිතලා යන්න හදද්දිම රජතුමාට මතක් වුණා "ඉවසූ බලේ දහස් වටී" කියන එක.

මේ කලුවරේම හොරු අල්ලන්න ගිහින් සමහර විට අර ආපු හොර මිනිහගෙන් පාරක් කාලා මැරෙන්න වෙයිද දන්නෙත් නැහැනේ. කෝකටත් පරිස්සම්නේ කියලා හිතලා රජතුමා හෙමින් සැරේ තමන්ගේ සිරියහන් ගබඩාවට ගිහින් ටීවී එකත් off කරලා නිදාගත්තා :) හෙට උදේට දෙන්නම් බැටේ කියලා හිතලා.

පස්සේ රජතුමා උදේම රාජ සභාවට ඇවිත් අග බිසව කැඳවලා ප්‍රශ්න කරලා ඇයට දඬුවම් දුන්නා වගේම එයාගේ හොර පුරුෂයාව හිස ගසා මරා දැම්මා.

ඊට පස්සේ තමන්ට ලොකු උපකාරයක් වුණු කවිය කියලා දුන්නු සිටු පුතාව ගෙන්නලා ස්තුති කරලා වස්තුව දීලා රාජ සභාවේ නිලමක්කාරයෙක් විදිහටත් පත් කරගත්තා.

ඊට පස්සේ හැමෝම සතුටෙන් ජීවත් වුණා :)

ප.ලි.: එකෝමත් එක කාලෙක හිටිය රජ කෙනෙක් බැරි මරගාතේ ලියපු "කරගල ගගා එනවා මම නොදනිම්ද" කියලා කියව කියවා ඉදලා මරණෙන් ගැලවුණු හැටි ඔයාලා දන්නවා ඇතිනේ :)