පමා වූ වැලන්ටයින් පණිවුඩය

වැලන්ටයින් දිනය එහෙමත් නැත්නම් ආදරවන්තයින්ගේ දිනය හැම අවුරුද්දෙම පෙබරවාරි 14 වෙනිදා මහ ඉහළින් සමරන්නේ ආදරවන්තයින්ටත් වෙළෙන්දෝ කණ්ඩායම. වෙසක්, පොසොන්, නත්තල් වගේ ආගමික උත්සව බදු ගත්තු වෙළෙන්දන්ට ආදරවන්තයින්ගේ දිනය බදු ගන්න පුලුවන් වෙන එක අහන්නත් දෙයක්ද ?

හුඟක් දේවල්වලට ජාතිකවත් ජාත්‍යන්තරවත් දින වෙන්කරලා තියෙනවනේ. ඉතින් ඒ දිනයට විතරද ඒවා මතක් කරන්න ඕනේ. ඒවා අනිත් දවස්වල මතක් කරන්නවත් ඕනේ නැද්ද ? එහෙමත් තර්කයක් තියෙනවා.

ඒකට ඉතින් දෙන්න පුලුවන් හොඳම උත්තරේ තමා පුලුවන් හැමවෙලේම ඔය එක එක දිනවලින් කියන දේවල් ගැන සැළකිලිමත් වෙන්න. ඒ ගමන්ම අවුරුද්දකට පාරක් ඒ වෙනුවෙන් තියෙන දිනයේදි ඒ ගැන වැඩියෙන් සැළකිලිමත් වෙන්න.

අද ලොකු දෙයක් කියන්න නැහැ. මේකයි කතාව.

ආදරවන්තයින්ගේ දිනය මට නම් විශේෂ දිනයක් නෙමෙයි.

ඉතින් එදා උදෙත් campus යන්න ඇඳුම් මදින ගමන් එකෙක් කතා කරලා අහනවා "අද මොකද මචං කරන්නේ?" කියලා.

මම කිව්වා "අමුතු දෙයක් නැහැ බන් මම මේ campus යන්න ඇඳුම් මදිනවා" කියලා.

පස්සේ මිනිහා කියනවා "අද වැලන්ටයින්නේ බන්. උඹ මොකුත් කරන්නේ නැද්ද? " කියලා.

මම කිව්වා "මොන වැලන්ටයින්ද බන් මට. උඹ කිව්වහමයි මතක් වුණේ අද වැලන්ටයින්" කියලා

පස්සේ ඉතින් උදේ කැම්පස් එන ගමන් බස් එකේදී තමා මේ කවි සිතුවිල්ල වගේ එක ආවේ.

ඇත මල් මා සතුවත්
ඒත් දෙන්නට නැහැ කවුරුත්
පුදමි මල් බුදු හිමිටවත්
හැකිය යන්නට ඒ මාර්ගෙත්

20 ක් විතර ඒකට "like" වෙලා තිබුණා. ඒකට කීප දෙනෙක්ම උත්තර දීලත් තිබුණා. මේ තියෙන්නේ ඒ උත්තර ටික

Chamila Sujani Uthpalawarna : මල් කොල්ලෙක් මම්....මල් දෙන්නම් මම්...ද?

Hasitha Chamikara Gunasinghe ‎ : නොදෙමි මල් කිසිවෙකුට, පුදමි බුදු සමිඳුන්ට

Chamila Sujani Uthpalawarna : උඩඟු ලියන් ගොතා බඳින නීල වරල සරසන්නට ..මා පිපුනේ නැත ..මේ දෙරණේ....

Sojani Wathsala Mallawaarachchi : නුඹටත් කෙනෙක් ඉදිවී, දවසක හොයාගෙන ඒවී

Inoka Rathnayake : කවුරු හිටියත් දෙන්න නම් එපා මල්...... හොඳේ. බුදු හාමුදුරුවන්ට විතරක් පූජා කරන්න....

ඕන් ඔහොමලු වුණේ :))