තමන් ජීවත් වෙනවා කියා දැනෙන්නේ ප්‍රශ්න එනවිටය. ප්‍රශ්න විසඳා ගැනීමට නොහැකිව සිය දිවි නසා ගන්නේ ජීවත් වෙන්න බැරි තැනය.
ප්‍රශ්න නැති ජීවිතය පරිප්පු නැති හෝටලය වැනිය. සමහරුන්ට ප්‍රශ්න නැති විට එයද ප්‍රශ්නයකි.
ප්‍රශ්න එන විට එක දිගට ප්‍රශ්න එන්නට ගැනීමද ප්‍රශ්නයකි..
අල්ලා ගැනීම ප්‍රශ්නයට මුලය. සියල්ල කෙරෙහි ඇති බැඳීම් අත්හල විට එය ප්‍රශ්නයක් නොවන අතර එයින් මින් මත්තටද ප්‍රශ්න ඇතිවීමෙන් මෙන්ම ඇති කරගැනීමෙන්ද වැළකිය හැක.
මම ද හැකිතාක් උත්සහ කරන්නේ තිබෙන ප්‍රශ්න විසඳීමට මෙන්ම අලුත් ප්‍රශ්න ඇතිවීම වැළැක්වීමටය.
එය කළ හැකිද යන්න සැබවින්ම ප්‍රශ්නයකි...........
ප.ලි.: මේ බ්ලොග් එක දැන් කලාතුරකින් ලියවෙන්නේද, බ්ලොග් එක ලිවීමද මට ප්‍රශ්නයක් වී ඇති නිසාය.
