ජාතික රූපවාහිනියේ මේ දවස්වල විකාශනය වෙන සුජාත දියණි කියන කොරියානු නාට්‍යයේ පෙන්වන්නේ කොරියාවේ රජ කෙනෙක්ගේ රජ වාසළ මුළුතැන්ගෙයි පාලිකාවරියක්ගේ කතාවක්. මේ කතාව බලන උදවිය නම් දන්නවා ඇති මේ මුළුතැන්ගෙයි පාලිකාවන්ගේ වැඩේ රජතුමා, මව් බිසව සහ අග බිසවට විවිධාකාරයේ කෑම වර්ගය හදන එක කියලා. ඒ වගේමයි තානාපතිවරු ආපුවත් මෙයාල පෝෂණ ගුණය තියෙන ඒ වගේමයි රසවත් කෑම පිළියෙල කරන්න ඕනේ.
කොහොම නමුත් මේ නාට්‍යය බලන සමහර උදවිය නම් කරන්නේ මේ නාට්‍යයේ කෑම හදන එකයි, ආහාර තරඟ පවත්වන එකයි, රජ්ජුරුවෝ කන එකයි ඇරෙන්න වෙන මොනවද පෙන්නන්නේ කියලා.
මේ නාට්‍යයේ හදන එක එක ජාතියේ කෑම වර්ග දැකලා අපේ අයත් ඉස්සරහට බීමත් ඉස්සෝ වෑංජනය, කැස්බෑ සුප්, එළවළු කීටයෝ, සූකර මාංශ වගේ එක එක කොරියන් කෑම හදන්න පටන් ගත්තොත් පුදුමයක් නෙමේ කියලා තමා හිතවත් විශ්වවිද්‍යාල ආචාර්යවරියක් කිව්වේ.
ඉතින් කොරියාවේ රජවරු කෑවේ බිව්ව හැටි ගැන අපිට මේ නාට්‍යයෙන් හොඳ අවබෝධයක් ලැබුණත් අපි අපේ දේ ගැනත් වැටහීමෙන් ඉන්න ඕනේ නිසා අපේ රටේ රජවරු කෑවේ බිව්වේ කොහොමද කියලා අද ආගිය කතාවෙන් කියන්න ඕනේ කියලා තමා කල්පනා කළේ.
ඉංග්‍රීසි ජාතික රොබට් නොක්ස්
අවුරුදු 19 ක් පමණ කාලයක් උඩරට රාජධානියේ II වෙනි රාජසිංහ රජතුමාගේ හිරකාරයෙක් විදිහට හිටිය ඉංග්‍රීසි ජාතික රොබට් නොක්ස් ලියපු කෘතියේ රාජසිංහ රජතුමා කාපු බීපු හැටි ගැන කියලා තියෙනවා. ඩේවිඩ් කරුණාරත්න මහත්මයා එදා හෙළදිව කියලා සිංහලයට පරිවර්තනය කරපු ඒ පොතෙන් තමා මේ උපුටා ගැනීම කරලා තියෙන්නේ.
"..මේ රජ්ජුරුවෝ භෝජනයෙහි පමණ දනිති. කාම රසාස්වාදයෙහි දු පමණ දනිත්මය. රජුගේ රාජකීය වතු පිටිවලින් මහ වාසලේ පරිභෝගය සඳහා අසීමිත ආහාර වර්ග හා පළතුරු ආදිය ලැබෙතත්, රජතුමා විශේෂ ප්‍රීතියෙන් අනුභව කරන්නේ පලා කොළ වර්ග හා පලතුරු වර්ගය. ඒවා පවා අනුභව කරන්නේ දවසකට එක් වරකි. රජතුමා වෙත ගෙන එනු ලබන කවර දැයක් වුවද සුදකින් වසා ගෞරවපූර්වකව ගෙන ආ යුතුය. මෙම දැකුම් කඳ ගෙන එන්නෝද හුස්ම නොවදනා සේ මුඛවාඩම් බැඳ ගෙනම පැමිණෙති.
මෙලෙස දළදාවට දන් රැගෙන යන්නා සේම අතීතයේ රජුටද භෝජන ගෙන එන්නට ඇත
රජු භෝජනයද ගන්නේද විධිමත් ලෙසිනි. සුදු පාට පිළියෙන් වසන ලද මේසය, ඉදිරිපිට තබන ලද කුඩා පුටුවක හෙතෙම අසුන් ගන්නේය. නිල්වන් කෙසෙල් පතක් එලූ රත් රන් භාජනයක් මේසය මත වෙයි. රජු අහර වළඳන්නේ මේ කණමය භාජනයෙහිය. මේ මේසය මත, නොයෙක් ආහාර විශේෂවලින් පිරී ගිය තැටි තිස් හතළිස් ගණනක් වෙයි. රජුගේ ආහාර මේසයෙහි සේවයේ නියුතු බත් වඩන නිලම තෙමේ, ආහාර තැටිවලින් රජු කැමති දෙයක් සැන්දෙන් ගෙන රජුගේ රන් බඳුනට බෙදයි. අහර උදවු කරන අවදියෙහි මේ බත් වඩන නිලමේද මුවෙහි මුඛවාඩම් බැඳගෙන සිටින්නේය....."
මේත් රජතුමාගේ ආහාර ගැනීමත් එක්ක සම්බන්ධ වෙන නොක්ස් දක්වන කරුණු කීපයක්.
"..රටෙහි කිසියම් ප්‍රදේශයක විශේෂ වැදගත්කමින් යුත් යම් පලතුරු වර්ගයක් වුවහොත් රටේ බණ්ඩාර නමින් හඳුන්වනු ලබන මහ රජ්ජුරුවන්ගේ නිලධාරීහු පැමිණ, එම වෘක්ෂ වටා ලණු බැඳ ඒ ලණු කෙළවරෙහි ගැට තුනක් ගසති. මේ ගැට ගැසූ ඉක්බිති ගස හිමියාට වුවද එම ගසට අතක් නොතැබිය යුතුය. ඉදින් අත තැබුවහොත් මරණ දණ්ඩනය හෝ ඒ හා සමාන දණ්ඩනයකට හෝ පාත්‍ර විය යුතුය. මෙසේ තහනම් කරන ලද ගස්වල පලතුරු පැසුණු විට, ඒවා නෙළා කද බැඳ සුදු පිළියෙන් ඔතා පළාතේ දිසාවේ තැන වෙත ගෙන යා යුතු වන්නේය. මේ දිසාවේ තැන විසින් පලතුරු පරීක්ෂා කර බලා නොකැළල් වූ පලුදු නොවූ ගෙඩි තෝරා ඒවා නැවත වරක් සුදු පිළියෙන් ඔතා රජ මාලිගාව වෙත යවන්නේය...."
"... කීප වර්ගයක අඹද ලංකාවේ ඇත්තේය. ඇතැම් අඹ වර්ග ඉතා මිහිරිය. රජතුමා මේ අඹ බුදීමෙහි අතිශයින්ම ප්‍රිය වූයේ රටේ නොයෙක් පළාත්වලින් අඹ ගෙන්වා ගන්නේය..."
මේත් රජතුමාගේ ආහාර ගැනීමත් එක්ක සම්බන්ධ වෙන නොක්ස් දක්වන කරුණු කීපයක්.
"..රටෙහි කිසියම් ප්‍රදේශයක විශේෂ වැදගත්කමින් යුත් යම් පලතුරු වර්ගයක් වුවහොත් රටේ බණ්ඩාර නමින් හඳුන්වනු ලබන මහ රජ්ජුරුවන්ගේ නිලධාරීහු පැමිණ, එම වෘක්ෂ වටා ලණු බැඳ ඒ ලණු කෙළවරෙහි ගැට තුනක් ගසති. මේ ගැට ගැසූ ඉක්බිති ගස හිමියාට වුවද එම ගසට අතක් නොතැබිය යුතුය. ඉදින් අත තැබුවහොත් මරණ දණ්ඩනය හෝ ඒ හා සමාන දණ්ඩනයකට හෝ පාත්‍ර විය යුතුය. මෙසේ තහනම් කරන ලද ගස්වල පලතුරු පැසුණු විට, ඒවා නෙළා කද බැඳ සුදු පිළියෙන් ඔතා පළාතේ දිසාවේ තැන වෙත ගෙන යා යුතු වන්නේය. මේ දිසාවේ තැන විසින් පලතුරු පරීක්ෂා කර බලා නොකැළල් වූ පලුදු නොවූ ගෙඩි තෝරා ඒවා නැවත වරක් සුදු පිළියෙන් ඔතා රජ මාලිගාව වෙත යවන්නේය...."
"... කීප වර්ගයක අඹද ලංකාවේ ඇත්තේය. ඇතැම් අඹ වර්ග ඉතා මිහිරිය. රජතුමා මේ අඹ බුදීමෙහි අතිශයින්ම ප්‍රිය වූයේ රටේ නොයෙක් පළාත්වලින් අඹ ගෙන්වා ගන්නේය..."
II වෙනි රාජසිංහ රජතුමා
නොක්ස් කියන විදිහට උඩරට රජතුමාගේ රජ වාසළ මුළුතැන්ගෙයි සම්පූර්ණයෙන් සේවය කරලා තියෙන්නේ හොඳ පෙනුමක් තිබුණු කාන්තාවෝ. මුළුතැන්ගෙයි සේවයට කාන්තාවෝ බඳවාගන්න එක කාලෙකට රජතුමා අණ බෙරයක් පිටත් කරනවා. එතකොට රූමත්, තරුණ අස්වාමික වේවා සස්වාමික වේවා කාන්තාවක් මුළුතැන්ගෙයි රාජකාරියට තෝර ගත්තොත් ජීවිතාන්තය දක්වාම ඒ සේවයේ යෙදෙන්න ඕනේ. නොක්ස් උඩරට ජීවත් වූ කාලයේදී රූමත් පෘතුගීසි ජාතික කාන්තාවෝ කීප දෙනෙකුත් රාජකීය මුළුතැන්ගෙයි සේවයේ යෙදිලා තිබෙනවා.
ජීවිතාන්තය දක්වාම රාජකීය මුළුතැන්ගෙයි සේවයේ යෙදෙන්න ඕනේ නිසා සමහර කාන්තාවන් සේවයෙන් පලා ගියොත් ඊට දඬුවම වශයෙන් දියේ ගිල්ලලා මරා දැමීම රජතුමා සිදු කරලා තිබෙනවා. එහෙමත් නැත්නම් සිරගත කිරීමත් සිදු කරලා තිබෙනවා.
මේ රාජකීය මුළුතැන්ගෙයි කාන්තාවන් වාසය කරලා තියෙන්නේ මහනුවර නගරය සහ ඒ ආසන්නයේ තිබුණු ගම්වල. ඒ ගම්වලට රාජකීය අවසරයක් නැතුව කාටවත් ඇතුල්වීම තහනම් කරලා තිබුණා. ඒත් කිසියම් වහලෙක් මේ ගම්මානයකට පලා ආවොත් ඔහුව නිදහස හිමිවීම ඒ කාලයේ සම්ප්‍රදායක් වෙලා තිබෙනවා.
මේ රාජකීය මුළුතැන්ගෙයි කාන්තාවන් වාසය කරලා තියෙන්නේ මහනුවර නගරය සහ ඒ ආසන්නයේ තිබුණු ගම්වල. ඒ ගම්වලට රාජකීය අවසරයක් නැතුව කාටවත් ඇතුල්වීම තහනම් කරලා තිබුණා. ඒත් කිසියම් වහලෙක් මේ ගම්මානයකට පලා ආවොත් ඔහුව නිදහස හිමිවීම ඒ කාලයේ සම්ප්‍රදායක් වෙලා තිබෙනවා.
නොක්ස්ගේ විමර්ශණයෙන් මග හැරුණු උඩරට රජුන්ගේ ආහාර සිරිත් කීපයක් පිළිබඳව මහාචාර්ය රැල්ෆ් පීරිස්ගේ සිංහල සමාජ සංවිධානය-මහනුවර යුගය කෘතියේ දක්වන විදිහට රජතුමා ආහාර ගන්නා ශාලාව හඳුන්වලා තියෙන්නේ "පාක ශාලාව" කියන නමින්.
ඒකේ ප්‍රධානියා වෙන බත්වඩන නිලමේ යටතේ මඩප්පුරාළ නමින් හැඳින්වුණු නිලධාරීන් දෙදෙනා සේවය කරලා තිබෙනවා. මඩප්පුරාළගේ රාජකාරිය වෙලා තියෙන්නේ රාජකීය මුළුතැන්ගෙයි සකස් කරපු රාජ භෝජනය පාක ශාලාවට ගෙනල්ලා රජතුමාගේ කෑම මේසය සකස් කරන එක. මඩප්පුරාළලාගේ රාජකාරියට රාජකීය මුළුතැන්ගෙයි පිහනරාළලා විදිහට හිටිය අයගේත් සහය ලැබිලා තියෙනවා.
ඒකේ ප්‍රධානියා වෙන බත්වඩන නිලමේ යටතේ මඩප්පුරාළ නමින් හැඳින්වුණු නිලධාරීන් දෙදෙනා සේවය කරලා තිබෙනවා. මඩප්පුරාළගේ රාජකාරිය වෙලා තියෙන්නේ රාජකීය මුළුතැන්ගෙයි සකස් කරපු රාජ භෝජනය පාක ශාලාවට ගෙනල්ලා රජතුමාගේ කෑම මේසය සකස් කරන එක. මඩප්පුරාළලාගේ රාජකාරියට රාජකීය මුළුතැන්ගෙයි පිහනරාළලා විදිහට හිටිය අයගේත් සහය ලැබිලා තියෙනවා.
උඩරට රාජධානියේ අවසන් රජතුමා වුණු ශ්‍රී වික්‍රම රාජසිංහ රජතුමා කාපු බීපු හැටි ගැනත් විස්තර අපට හමුවෙනවා. 1815 පෙබරවාරි 18 වෙනිදා බෝමුරේ ගල්ලැහැවත්තේ උඩුපිටියේ ආරච්චිලගේ නිවසේදී ඉංග්‍රීසින්ගේ අත් අඩංගුවට පත් වුණු රජතුමාව 1816 ජනවාරි 25 වෙනිදා ඉන්දියාවේ වෙල්ලෝර් කොටුවට පිටුවහල් කෙරෙනවා.
කොළඹ වාසය කරන ශ්‍රී වික්‍රම රාජසිංහ රජතුමා
වෙල්ලෝර් කොටුවේ පිටත් කෙරෙනකම් කොළඹ ගාලු මුවදොර ආසන්නයේ තිබුණු මන්දිරයක හිටපු ශ්‍රී වික්‍රම රාජසිංහ රජතුමා තමන්ට එක් වේලකට ලැබෙන හාල් සේරු 8 ප්‍රමාණවත් නොවන නිසා ඒක හාල් සේරු 12 දක්වා වැඩි කරන්න කියලා ඉල්ලීමක් කරපු බව ජෝන් ඩොයිලි දක්වනවා. හිතලා බලන්නකෝ එක වේලකට හාල් සේරු 12 ක් කනවා කිව්වාම සෙල්ලම්ද
උඩරට රාජධානි සමයේ තිබුනු රජතුමාගේ ආහාර ගන්න චාරිත්‍ර කුරුණෑගල යුගයේදී විතර ඇතිවෙන්න ඇති කියලා අනුමාන කරන්න පුලුවන්. එහෙම අනුමානයකට එන්න පාදක කරගන්නේ කුරුණෑගල යුගයේදි දෙව්රද දම් පසඟිනාවන් විසින් රචනා කරපු දළදා සිරිත කියන ග්‍රන්ථයේ තිබෙන කරුණු කාරණා.
අතීතයේ ඉදන්ම ලාංකීය රජවරුන්ට තමන්ට ලැබුණු ගරු සත්කාරවල ආකාරයටම දළදා වහන්සේටත් පුද සත්කාර කරන්න හුරු වෙලා හිටිය නිසා දළදා සිරිතේ දැක්වෙන විදිහට දළදාවට දානය සකස් කරද්දී අරක්කැමියන් මුකවාඩම් බැඳගෙන සිටිය යුතු බවත් පිළිගැන්වීමේදීත් මුකවාඩම් බැඳගෙන සිටිය යුතු බවත් ආදී කරුණු තිබීම නිසා ඒ කාලේත් රජවරුන් උදෙසා ඒ වගේ චාරිත කෙරෙන්න ඇති කියලා හිතන්න පුලුවන්.
උඩරට කාලෙට කලින් හිටිය රජවරු කාපු බීපු හැටි ගැන තොරතුරු ටිකකුත් කිව්වොත් හොඳයි කියලා හිතෙනවා.
දුටුගැමුණු රජතුමා කාපු බීපු හැටි ගැන කතා කීපයක්ම මහාවංසයේ තියෙන නිසා ඒ කතා කීපයක් කියන්නම්. දුටුගැමුණු සද්ධාතිස්ස දෙසොයුරන්ට තාත්තා වුණු කාවන්තිස්ස රජතුමා බත් පිඬු කවපු කතාව අහලා තියෙනවානේ. ඒ අවස්ථාවේදී භික්ෂූන් වහන්සේලා ඉඳුල් කරපු කිරිබත් රත්තරන් භාජනයකට දමලා ඒකෙන් කිරිබත් පිඬ බැගින් රත්තරන් තැටියකට දමලා තමා දරුවන්ට කවන්න කාවන්තිස්ස රජතුමා අරගෙන තියෙන්නේ.
ඊළඟට පියාගේ මරණයෙන් පස්සේ සද්ධාතිස්ස කුමාරයා කඬොල් ඇතාවයි විහාරමහාදේවියවයි දීඝවාපියට අරගෙන ගිය නිසා ඒකට විරුද්ධව දුටුගැමුණු රජතුමා සටනට පිටත් වුණු අවස්ථාවේදී මුල් වටයේ යුද්ධයෙන් දුටුගැමුණු රජතුමා පරාජයට පත්වෙනවා. ඒ අවස්ථාවේ පලා යද්දී දුටුගැමුණු රජතුමාට බඩගිනි වුණු අවස්ථාවේදී රජතුමා එක්ක හිටිය තිස්ස කියන ඇමතියා රන් තළියකට දමලා සළුවකින් ආවරණය කරලා තිබුණු බත් රජතුමාට පිළිගන්වනවා.
ළදරු කාලේ ඉදන්ම තමන් කන්න කලින් භික්ෂූන්ට අග්‍ර කොටස පුදලා අනුභව කරන්න රජතුමා පුරුදු වෙලා හිටිය නිසා තිස්ස ඇමතියාගේ කාල ඝෝෂණයෙන් එතැනට භික්ෂූන් වහන්සේලා වැඩම කරවනවා. රජතුමා තමන්ගේ බත් කොටසත් තිස්ස ඇමතිගේ සහ දීඝථූණිකා වෙළඹගේ බත් කොටසුත් ඔවුන්ගේ කැමැත්තෙන් රජතුමා විසින් භික්ෂූන්ට පූජා කරනවා.
පසු කාලෙක රජතුමා භික්ෂූන්ට නොපිළිගන්වා අනුභව කරපු මිරිස් වෑංජනයක් ගැන සිහිපත් වෙලා තමන්ගේ ජය කොන්තය තැන්පත් කරලා මිරිසවැටිය දාගැබ සකස් කරනවා.
මේ කතා කීපය ඇරෙන්න මුල් යුගයේ හිටපු රජවරු කාපු බීපු හැටි ගැන නම් මට මතක් වෙන්නේ නැහැ. හැබැයි ඉතින් මහානාග යුව රජතුමාගේ අඹ කෑමේ ආශාවත්, සංඝතිස්ස රජතුමාගේ ජම්බු කෑමේ ආශාවත් වුණු හුටපට වගේම මහසෙන් රජතුමා මහා විහාරය විනාශ කරපු නිසා රජතුමා එක්ක යුද්ධයට ආපු මේඝවර්ණාභය ඇමති ඔහුට මලය දේශයෙන් ලැබුණු මිහිරි පානයක් සහ මාංශයක් රජතුමා එක්ක බෙදාගන්න ගිය කතාවත්, මහා විජයබාහු රජතුමා කැළයේ සැඟවෙලා හිටිය කාලේ කන්න කෑම ලබාගත්තු හැටි ගැන කියන කතාවත් ඕනේ නම් රජවරු කාපු බීපු හැටි කියලා ගන්න පුලුවන් වුණත් ඒක එච්චරම සෙට් වෙන්නේ නැහැ කියලයි මගේ අදහස.
මේ කතා ඇරෙන්න වෙන කතාවක් මතක් වුණොත් ඒක ඉස්සරහට කියන්නම්කෝ.
විශේෂ ස්තුතිය සරසවියේදී හොඳ හිතවතෙක් වුණු රුසිරු අයියාට. දවසක් මුහුණු පොතේ ගිය සංවාදෙකදී ලංකාවේ රජවරු කාපු බීපු හැටි ගැන ලියන්න කියලා යෝජනාව කළේ එයා තමා.
මේ සටහන 2012 අවුරුද්දට ලියන අන්තිම සටහන නිසා මේ ගමන්ම උදාවෙන 2013 වසර සියලු දෙනාටම යහපත් වසරක් වෙන්න කියලා ප්‍රාර්ථනා කරනවා
උඩරට රාජධානි සමයේ තිබුනු රජතුමාගේ ආහාර ගන්න චාරිත්‍ර කුරුණෑගල යුගයේදී විතර ඇතිවෙන්න ඇති කියලා අනුමාන කරන්න පුලුවන්. එහෙම අනුමානයකට එන්න පාදක කරගන්නේ කුරුණෑගල යුගයේදි දෙව්රද දම් පසඟිනාවන් විසින් රචනා කරපු දළදා සිරිත කියන ග්‍රන්ථයේ තිබෙන කරුණු කාරණා.
අතීතයේ ඉදන්ම ලාංකීය රජවරුන්ට තමන්ට ලැබුණු ගරු සත්කාරවල ආකාරයටම දළදා වහන්සේටත් පුද සත්කාර කරන්න හුරු වෙලා හිටිය නිසා දළදා සිරිතේ දැක්වෙන විදිහට දළදාවට දානය සකස් කරද්දී අරක්කැමියන් මුකවාඩම් බැඳගෙන සිටිය යුතු බවත් පිළිගැන්වීමේදීත් මුකවාඩම් බැඳගෙන සිටිය යුතු බවත් ආදී කරුණු තිබීම නිසා ඒ කාලේත් රජවරුන් උදෙසා ඒ වගේ චාරිත කෙරෙන්න ඇති කියලා හිතන්න පුලුවන්.
උඩරට කාලෙට කලින් හිටිය රජවරු කාපු බීපු හැටි ගැන තොරතුරු ටිකකුත් කිව්වොත් හොඳයි කියලා හිතෙනවා.
දුටුගැමුණු රජතුමා
දුටුගැමුණු රජතුමා කාපු බීපු හැටි ගැන කතා කීපයක්ම මහාවංසයේ තියෙන නිසා ඒ කතා කීපයක් කියන්නම්. දුටුගැමුණු සද්ධාතිස්ස දෙසොයුරන්ට තාත්තා වුණු කාවන්තිස්ස රජතුමා බත් පිඬු කවපු කතාව අහලා තියෙනවානේ. ඒ අවස්ථාවේදී භික්ෂූන් වහන්සේලා ඉඳුල් කරපු කිරිබත් රත්තරන් භාජනයකට දමලා ඒකෙන් කිරිබත් පිඬ බැගින් රත්තරන් තැටියකට දමලා තමා දරුවන්ට කවන්න කාවන්තිස්ස රජතුමා අරගෙන තියෙන්නේ.
ඊළඟට පියාගේ මරණයෙන් පස්සේ සද්ධාතිස්ස කුමාරයා කඬොල් ඇතාවයි විහාරමහාදේවියවයි දීඝවාපියට අරගෙන ගිය නිසා ඒකට විරුද්ධව දුටුගැමුණු රජතුමා සටනට පිටත් වුණු අවස්ථාවේදී මුල් වටයේ යුද්ධයෙන් දුටුගැමුණු රජතුමා පරාජයට පත්වෙනවා. ඒ අවස්ථාවේ පලා යද්දී දුටුගැමුණු රජතුමාට බඩගිනි වුණු අවස්ථාවේදී රජතුමා එක්ක හිටිය තිස්ස කියන ඇමතියා රන් තළියකට දමලා සළුවකින් ආවරණය කරලා තිබුණු බත් රජතුමාට පිළිගන්වනවා.
ළදරු කාලේ ඉදන්ම තමන් කන්න කලින් භික්ෂූන්ට අග්‍ර කොටස පුදලා අනුභව කරන්න රජතුමා පුරුදු වෙලා හිටිය නිසා තිස්ස ඇමතියාගේ කාල ඝෝෂණයෙන් එතැනට භික්ෂූන් වහන්සේලා වැඩම කරවනවා. රජතුමා තමන්ගේ බත් කොටසත් තිස්ස ඇමතිගේ සහ දීඝථූණිකා වෙළඹගේ බත් කොටසුත් ඔවුන්ගේ කැමැත්තෙන් රජතුමා විසින් භික්ෂූන්ට පූජා කරනවා.
මිරිසවැටිය දාගැබ
පසු කාලෙක රජතුමා භික්ෂූන්ට නොපිළිගන්වා අනුභව කරපු මිරිස් වෑංජනයක් ගැන සිහිපත් වෙලා තමන්ගේ ජය කොන්තය තැන්පත් කරලා මිරිසවැටිය දාගැබ සකස් කරනවා.
මේ කතා කීපය ඇරෙන්න මුල් යුගයේ හිටපු රජවරු කාපු බීපු හැටි ගැන නම් මට මතක් වෙන්නේ නැහැ. හැබැයි ඉතින් මහානාග යුව රජතුමාගේ අඹ කෑමේ ආශාවත්, සංඝතිස්ස රජතුමාගේ ජම්බු කෑමේ ආශාවත් වුණු හුටපට වගේම මහසෙන් රජතුමා මහා විහාරය විනාශ කරපු නිසා රජතුමා එක්ක යුද්ධයට ආපු මේඝවර්ණාභය ඇමති ඔහුට මලය දේශයෙන් ලැබුණු මිහිරි පානයක් සහ මාංශයක් රජතුමා එක්ක බෙදාගන්න ගිය කතාවත්, මහා විජයබාහු රජතුමා කැළයේ සැඟවෙලා හිටිය කාලේ කන්න කෑම ලබාගත්තු හැටි ගැන කියන කතාවත් ඕනේ නම් රජවරු කාපු බීපු හැටි කියලා ගන්න පුලුවන් වුණත් ඒක එච්චරම සෙට් වෙන්නේ නැහැ කියලයි මගේ අදහස.
මේ කතා ඇරෙන්න වෙන කතාවක් මතක් වුණොත් ඒක ඉස්සරහට කියන්නම්කෝ.
විශේෂ ස්තුතිය සරසවියේදී හොඳ හිතවතෙක් වුණු රුසිරු අයියාට. දවසක් මුහුණු පොතේ ගිය සංවාදෙකදී ලංකාවේ රජවරු කාපු බීපු හැටි ගැන ලියන්න කියලා යෝජනාව කළේ එයා තමා.
මේ සටහන 2012 අවුරුද්දට ලියන අන්තිම සටහන නිසා මේ ගමන්ම උදාවෙන 2013 වසර සියලු දෙනාටම යහපත් වසරක් වෙන්න කියලා ප්‍රාර්ථනා කරනවා
.jpg)
